Atrybuty Boże są tożsame jeżeli chodzi o ich istotę. Choć Najwyższy ma wiele cech, w których zechciał nam się objawić, są one cechami jednego spójnego bytu. Cedr ma wiele konarów, ale to ciągle jeden cedr. Tak więc jest wiele atrybutów Boga, dzięki którym możemy Go sobie wyobrazić, ale to ciągle jedna istota. Pismo mówi o Bogu w [Pwt 32:4]: 'Sprawiedliwy On i prawy.” [Job 37:23] mówi: „Nikt nie potrafi pojąć Wszechmocnego, niezmierzony w swej mocy i prawy, w sprawiedliwości niewyczerpany i zawsze strzegący prawa.”. O Bogu powiedziano, że zamieszkuje w sprawiedliwości. [Ps 89:15] „Sprawiedliwość i prawo są podstawą tronu twego.” W Bogu spotykają się siła i sprawiedliwość. Moc trzyma berło a sprawiedliwość dba o bezstronność.

Czym jest sprawiedliwość Boga?

„Sprawiedliwością jest oddać każdemu co mu się należy”. Sprawiedliwość Boża to doskonałe rozeznanie prawości – część jego natury, poprzez którą nie popełnia On błędu, czyniąc to, co jest sprawiedliwe i słuszne. [Prz 24:12] „A czy miałby nie wiedzieć Ten, co bada serca? Nie wiedziałby o tobie Ten, który ma cię w swej pieczy? Zaprawdę odda On każdemu, dokładnie według uczynków jego.” Bóg jest bezstronnym sędzią. Sądzi zaś tylko sprawę a nie ma względu na osobę. Ludzie często sądzą zważając na osobę, zamiast na sprawę, co jest niesprawiedliwością i obrzydliwością. [Rdz 18:21] „Chcę więc iść i zobaczyć, czy czynili zło tak, jak mówią skargi, które doszły do mnie.” Kiedy Pan przystępuje do karania, rozważa on sprawę i bierze wszystko pod uwagę, aby nie karać pochopnie. On nie wchodzi na drogę porywczości, ale przeprowadza przeciwko sprawcom skrupulatny przewód sądowy. W wyjaśnieniu sprawiedliwości Bożej, wskażę sześć stanowisk:

1. Bóg nie może postąpić inaczej, jak sprawiedliwe. Jego świętość jest źródłem Jego sprawiedliwości. Świętość nie pozwala Mu uczynić niczego, co nie jest sprawiedliwe. On nie może być niesprawiedliwy, tak, jak nie może przestać być świętym.
2. Wola Boga jest najwyższą regułą sprawiedliwości; jest normą idealnego postępowania. Jego wola jest mądra i dobra. Bóg nigdy nie pragnie niesprawiedliwości, dlatego wszystko czego On pragnie jest sprawiedliwe.
3. Bóg czyni sprawiedliwość dobrowolnie. Sprawiedliwość wypływa z Jego natury. Ludzie działają niesprawiedliwie, z powodu łapówki czy pod przymusem: Bóg nigdy nie zostanie przekupiony, z powodu Jego sprawiedliwości, i nikt Go do niczego nie zmusi, ze względu na Jego moc. Czyni sprawiedliwość bo ją umiłował. [Ps 45:7] „Ty miłujesz sprawiedliwość”.
4. Sprawiedliwość jest doskonałością Boskiej natury. Arystoteles mówi, „Sprawiedliwość zawiera w sobie wszelkie cnoty.” Powiedzieć, że Bóg jest sprawiedliwy, znaczy, że jest wszystkim, co doskonałe. Doskonałości zbiegają się w Nim, jak promienie w środku koła. Jest on nie tylko sprawiedliwy, ale sam jest sprawiedliwością.
5. Bóg nigdy nie mógł i nie może działać na szkodę swoich stworzeń. Sprawiedliwość Boga była nadużywana przez stworzenia, ale On sam nigdy nie zrobił nikomu krzywdy na sądzie. Bóg nie wykracza poza summum ius, [wymaganie prawa]; on raczej łagodzi surowość kary. Mógł słusznie wydać surowsze kary niż to zrobił. „I po tym wszystkim, co przyszło na nas za nasze złe uczynki i za naszą wielką winę – przecież Ty, Boże nasz, wymierzyłeś karę poniżej naszej winy i pozostawiłeś nam tylu ocalonych” [Ezd 9:13] Miłosierdzie które otrzymaliśmy to o wiele więcej niż zasługujemy, a nasze kary – o wiele są mniejsze niż być powinny.
6. Sprawiedliwość Boża jest tak wielka, że ani anioł ani człowiek nie może odpierać Jego zarzutów ani też domagać się uzasadnienia Jego wyroku. Po stronie Boga jest nie tylko władza, ale doskonałość. „I wezmę sobie prawo za miarę, a sprawiedliwość za pion.” [Iz 28:17] Poniżyło by Jego Majestat, gdyby nam musiał się tłumaczyć ze swego postępowania. Która z tych dwóch rzeczy jest właściwsza: Boża sprawiedliwość czy człowieczy rozum? [Rz 9:20] „O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem?” Miara naszej argumentacji jest zbyt krótka, aby zmierzyć głębię Bożej sprawiedliwości. [Rz 11:33] „Jakże niezbadane są Jego wyroki!” Jesteśmy powołani aby uwielbić sprawiedliwe Boże działanie właśnie wtedy, gdy nie widzimy lub nie rozumiemy przyczyn, które za tym działaniem stały.

Sprawiedliwość Boża działa i jest widoczna w udzielaniu nagród i kar.

Nagradza cnoty.

[Ps 58:2] „Zaprawdę, jest nagroda dla sprawiedliwych.” Święci nie służą Bogu bez nagrody, On wynagrodzi im modlitwy i łzy. Oni przegrali świat dla Niego, nie są jednak zapomniani. „Nie jest bowiem Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdyście usługiwali świętym i jeszcze usługujecie”. [Hbr 6:10] On daje nagrodę, nie dlatego, że na nią zasłużyliśmy, ale dlatego, że obiecał.

Sprawiedliwie karze przestępców.

1. Bóg jest sprawiedliwy bo karze grzeszników przy pomocy prawa. „Gdzie zaś nie ma Prawa, tam nie ma i przestępstwa.” [Rz 4:15] Bóg dał ludziom prawa a my złamaliśmy je, więc Bóg sprawiedliwie karze bezprawie.
2. Bóg jest sprawiedliwy w karaniu występnych. Nigdy nie ukarałby ich bez przedstawienia niezbitych dowodów winy. Dowodem głównym będzie człowiecze sumienie, które jest świadkiem przeciwko człowiekowi! Bóg nie oskarży grzesznika niczym więcej, niż dowodem jego sumienia, które pod przysięgą zaświadczy o winie grzesznika.

W/Z 1: Przyglądaj się sprawiedliwości Bożej

Oto klejnot na Jego koronie. On jest prawy i sprawiedliwy, jest wzorem i modelem sprawiedliwości.

W jaki wiec sposób mamy pogodzić ze sprawiedliwością Bożą to, że źli ludzie rozkwitają na świecie?

„Dlaczego bezbożnym wiedzie się tak dobrze?” [Jer 12:1] Ten niezbity fakt doprowadził wielu do zakwestionowania sprawiedliwości Bożej. Najwięksi w bezbożności są najwyższymi w mocy. Diogenes, gdy widział Harpalusa, złodzieja, któremu doskonale się powodziło, powiedział: „Zaprawdę Bóg porzucił rządy nad światem i nie zwraca uwagi na sprawy toczące się się tu na dole”.

Rozważmy jednak co następuje:

Grzesznik może być czasem instrumentem działania Bożego. Choć nie miał w planie wywyższyć Boga, czyni to. Cyrus [Ezd 1:7] odegrał istotną rolę w odbudowie świątyni Bożej w Jerozolimie. Jest w tym sprawiedliwość, że tacy ludzie mają nagrodę od Boga. Bóg pozwala rozwijać się takim, pod których skrzydłami może schronić się Jego lud. Bóg nie będzie dłużnikiem nikogo. „Kto bez nagrody złożył mi ofiarę?” [Mal 1:10]

Bóg pozwala ludziom grzeszyć i mieć z tego powodzenie aby podkreślić niewybaczalność ich winy. „Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty.” [Obj 2:21] Bóg zawiesza posiedzenie sądu, udziela grzesznikom miłosierdzia, a jeśli się nie nawrócą, odrzucone miłosierdzie będzie świadkiem przeciwko nim, a jego sprawiedliwość w potępieniu ich będzie jasna jak słońce. „Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie.” [Ps 51:6]

Bóg nie zawsze pozwala bezbożnym odnosić sukcesy i żerować na grzechu. Niektórych karze otwarcie, żeby jego sprawiedliwość mogła być zauważona. „Pan się objawił i wydał wyroki, przez dzieła rąk własnych zginął bezbożnik” [Ps 9:17] Znaczy to, Bóg objawia się, gdy bezbożny padnie trupem w trakcie popełniania grzechu. Tak Bóg uderzył Zimriego Izraelitę i Kozbi Księżniczkę Madiańską gdy publicznie popełniali akt seksualnej rozwiązłości. [Lb 25:10-18]

Chociaż Bóg pozwala ludziom prosperować, gdy trwają w swym grzechu, to czasza Jego gniewu wciąż się napełnia; miecz jest ostrzony i czeka, a choć Bóg zaniechał wykonania sprawiedliwości na pewien czas, to pamiętajcie: odwleczenie wykonania kary to nie przebaczenie. Im dłużej Bóg powstrzymuje cios, tym silniejszy on będzie, gdy w końcu uderzy. Ponieważ istnieje wieczność, Pan ma dość czasu, by się policzyć ze swoimi wrogami.

Sprawiedliwość Boga jest jak śpiący lew, ale w końcu lew się obudzi, wtedy rykiem przerazi grzesznika. Czyż cesarze Neron i Julian czy Kain, nie spotkali już Bożej Sprawiedliwości?

Dlaczego lud Boży, Boża własność, cierpi wielkie nieszczęścia, jest poniżany i prześladowany?

„Albowiem co dzień znoszę ciosy i jestem smagany każdego ranka.” [Ps 73:14] Jak może na to pozwolić sprawiedliwość Boża?

Oto prawdziwe słowa Św. Augustyna: [Judicia Dei possum Occulta esse, non injusta] „Boże drogi sprawiedliwości czasami są tajemnicze, ale nigdy nie są bezpodstawne.”
Pan nigdy nie dotyka cierpieniem swego ludu bez przyczyny, bo Jahwe nie może być niesprawiedliwy. Jest w pobożnym dobro, które atakują ludzie źli. Jest w pobożnym zło, które atakuje Bóg.

Dzieci Boże mają różne wady. „Tylko czy wy sami nie macie win wobec Pana, Boga waszego?” [2Krn 28:10] Diamenty duchowe, czyż nie mają one skaz? Czy nie czytaliście o wadach w Bożych dzieciach? „Zgrzeszyli przeciwko niemu, jak nie Jego dzieci, jak zwyrodnialcy, jak pokolenie złe i przewrotne.” [Pwt 32:5] Czy nie są winni dumy, krytykanctwa, pożądliwości, światowości? Choć przez swoje wyznanie, powinni przypominać Rajskie Ptaki, wzlatujące wyżej i wyżej, zamiast tego, jak wąż, wiją się w prochu ziemi. Grzechy ludu Bożego pobudzają Boga do gniewu bardziej niż grzechy innych. „I zobaczył to Jahwe, i poczuł się wzgardzony przez własnych synów i córki”. [Pwt 32:19]

Grzechy innych ludzi przebijają bok Chrystusa, ale grzech jego dzieci uderza prosto w serce Pana. Czyż więc Bóg nie jest sprawiedliwy we wszelkim złym, które spotka Jego lud? „Jedynie was znałem ze wszystkich narodów na ziemi, dlatego was nawiedzę karą za wszystkie wasze winy.” [Am 3:2] Ukarzę was wcześniej, pewniej i mocniej, niż innych – mówi Pan.

Próby i cierpienia pobożnych są potrzebne do ich udoskonalenia i oczyszczenia. „Piec Boga jest na Syjonie”. [Iz 31:9] Czy można się doszukać w Bogu niesprawiedliwości, że wkłada swoje złoto do pieca, aby je oczyścić? Czy może Bóg jest niesprawiedliwy, gdy uderza swój lud cierpieniem, aby stali się uczestnikami Jego świętości? [Hbr 12:10] Cóż bardziej głosi wierność Boga, niż takie traktowanie dzieci aby je udoskonalić? „Wiem, Panie, że sądy twoje są sprawiedliwe i żeś mię słusznie upokorzył.” [Ps 119:75]
Czy to Boża niesprawiedliwość, jeśli zadaje mniejszą karę i zapobiega większej?

Największa z zasług dzieci Bożych, to zasługa na piekło. Czy Bóg czyni im krzywdę, jeśli używa rózgi tam, gdzie zasłużyli na skorpiona? Czy ojciec jest niesprawiedliwy, gdy karci dziecko, które zasługuje na wydziedziczenie? Bóg tak bardzo wyróżnia swoje dzieci, że daje im pić piołun w kubku, w którym powinny znaleźć się ogień i siarka. Powinni oni raczej podziwiać Jego miłosierdzie, niż narzekać na niesprawiedliwość.

Jak to może być w zgodzie ze sprawiedliwością Bożą, że jeden jest zbawiony a drugi potępiony?

Przecież wszyscy ludzie są jednakowo winni przez grzeszną naturę, dlaczego Bóg pozostawia jednego na potępienie a zbawia innego? Dlaczego ze wszystkimi nie postąpił podobne?

„Czy Czyżby Bóg był niesprawiedliwy? Broń Boże.” [Rz 9:14] „Czy Bóg łamie prawo? Czy Wszechmocny nagina sprawiedliwość?” [Job 8:3]

Bóg nie jest zobowiązany do zdania sprawy przed swoim stworzeniem. Któż może powiedzieć królowi: „Co ty robisz?” [Kzn 8:4], a tym bardziej nikt nie może powiedzieć tego Bogu. Wystarczający jest niepojęty ogrom Jego panowania; ma On suwerenną władzę nad istotami, które stworzył, ale on nigdy nie postępuje wobec stworzeń niesprawiedliwie. „Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?” [Rz 9:21] Bóg ma wolność aby zbawić jednego a drugiego nie zbawić. To ani nie detronizuje jego sprawiedliwości ani jej nie kala.

Jeżeli dwaj ludzie są ci winni pieniądze, to bez niesprawiedliwości, możesz dług jednemu darować a od drugiego wymagać go nadal. Jeśli dwóch złoczyńców będzie skazanych na śmierć, król może wybaczyć jednemu, a drugiemu nie: Nie jest on w tym niesprawiedliwy! Pozwala aby jeden z nich cierpiał, bo naruszył prawo, ale ratuje innego, ponieważ korzysta ze swojego królewskiego przywileju.

Choć niektórzy są zbawiani a inni giną, nie jest to Bożą niesprawiedliwością, bo, kto ginie, zasłużył na zniszczenie. „Izraelu, zniszczyłeś samego siebie.” [Oz 13:9] Bóg daje łaskę a grzesznik odmawia jej przyjęcia. Czy Bóg jest zmuszony aby dać łaskę? Jeśli chirurg przychodzi opatrzyć rannego, a on nie chce być opatrzony, czy lekarz jest zobowiązany aby założyć mu opatrunek siłą? „Wołałem a oni odwrócili się ode mnie”. [Prz 1:24]. „Ale mój lud nie usłuchał mojego głosu, a Izrael nie chciał pójść za Mną!.” [Ps 81:12] Bóg nie jest zobowiązany wmusić ludziom Swojego miłosierdzia. Jeśli świadomie przeciwstawią się ofercie łaski, ich grzech będzie przyczyną ich zguby, ale nie będzie w tym winy Bożej.

W/Z 2: Zobacz różnicę między Bogiem a większością tego świata. Oni są nieprawi.

W sądach zapadają wyroki krzywdzące. „Biada tym, co ogłaszają bezbożne prawa, i ustanawiają przepisy krzywdzące.” [Iz 10:1] Hebrajskie słowo na szatę sędziowską oznaczało: kłamliwa, oszukańcza, ale bardziej niż do szaty należy to odnieść do sędziego. Czym jest dobre prawo bez dobrego sędziego? Niesprawiedliwość polega na dwóch postawach: nie karać, gdzie jest przestępstwo, albo karać, gdzie nie ma winy.
Ludzie są niesprawiedliwi w postępowaniu – oszukują. „Waga oszustwa jest w ich ręku.” [Oz 12:7]

Jakże to smutne widzieć człowieka z Biblią w jednej ręce, a fałszywą wagą w drugiej. Ludzie oszukują w towarach. „Twoje wino jest zmieszane z wodą” [Iz 1:22] Mieszają złe ziarno z dobrym, i sprzedają jako doskonałe ziarno. Nigdy nie uwierzę, że karczmarz nieuczciwy przy jednym stole będzie uczciwy przy drugim. Człowiek niesprawiedliwy nie może być prawdziwie pobożnym. Bóg nie oczekuje od ciebie abyś był wszechmocny jak On jest, ale oczekuje abyś był sprawiedliwy tak jak On.

W/Z 3: Naśladuj Boga w sprawiedliwości.

Przestrzegaj złotej maksymy Chrystusa: „Co chcecie, aby ludzie wam czynili, tak i wy im czyńcie. [Mt 7:12] Ludzie nie powinni oszukiwać ciebie a ty nie oszukuj ich. Jeżeli cię oszukali – cierp niesprawiedliwość, ale sam jej nie wyrządzaj. „Dlaczego nie znosicie raczej niesprawiedliwości?” [1Kor 6:7] Och, bądź przykładem sprawiedliwości! Niech sprawiedliwość będzie twoją szatą. „Przyodziewałem się w sprawiedliwość i ona mnie okrywała; moja prawość była mi jakby płaszczem i zawojem.” [Job 29:14]

Weź wdzięczne szaty sprawiedliwości i włóż je. [Et justitiam induebam] „I byłem ubrany w sprawiedliwość”. Sędzia ubiera swą szatę, i zdejmuje ją po pracy. Hiob zaś jej nie zdejmował – nosił ją aż do śmierci. Westitus semper [zawsze ubrany]. I my nie powinniśmy zdejmować tej szaty sprawiedliwości, dopóki istniejemy. Jeśli masz coś z Boga w sobie, będziesz jak On. W każdym niesprawiedliwym czynie zaprzeczasz, że jesteś chrześcijaninem, plujesz na chwałę twojego wyznania wiary, w dniu sądu poganie powstaną i złożą świadectwo przeciw tobie. Słońce prędzej zmieni swój tor na niebie niż Bóg odwróci się od czynienia sprawiedliwości – również wobec ciebie.

W/Z 4: Jeśli Bóg jest sprawiedliwy, nadejdzie dzień sądu.

Teraz rzeczywistość jest zniekształcona, grzech się panoszy, święci są krzywdzeni – zamiast sprawiedliwości otrzymują gorycz piołunu. Ale dzień nadchodzi, kiedy Bóg przywróci właściwy porządek rzeczy, każdemu człowiekowi odda sprawiedliwość, ukoronuje sprawiedliwych i potępi grzeszników. „Bóg ustanowił dzień”, [Dz 17:31] Jeśli Bóg jest sprawiedliwy, wywrze pomstę. On dał ludzkości prawa według których mają żyć, a oni je złamali. Nastąpi dzień egzekucji na występnych.

Prawo, które nie jest realizowane, jest jak drewniany sztylet, na pokaz. Ale w dniu ostatecznym Bóg wyciągnie wyostrzony miecz, przeznaczony do ugodzenia przestępców i zrobi z niego użytek a jego sprawiedliwość zostanie ujawniona wszystkim. „Bóg będzie sądził w sprawiedliwości.” [Dz 17:31] „Czyż sędzia całej ziemi mógłby postąpić niesprawiedliwie?” [Rdz 18:25] Przewrotni nie będą dostawać po kropli kary ale dostaną do wypicia morze gniewu Bożego. W tym dniu, wszystkie usta zostaną zamknięte a sprawiedliwość Boża w pełni wykazana, tak że nikt nie będzie pamiętał nawet jednego z szyderstw i obelg wypowiedzianych przeciw Bogu przez niesprawiedliwych ludzi.

W/Z 5: Pocieszenie dla prawdziwego skruszonego grzesznika.

Ponieważ Bóg jest Bogiem, przebaczy mu. Agnoscit Homo ignoscit Deus [Bóg oszczędzi człowieka, który uznaje swój grzech]. „Jeżeli wyznajemy nasze grzechy (tj. wyznajemy i porzucamy), on odpuści nam grzechy.” [1Jn 1:9] Bóg okazuje tu nie tylko miłosierdzie, ale i sprawiedliwość. Dlaczego? Ponieważ obiecał wybaczyć skruszonym. [Prz 28:13] Jeśli twoje serce zostało złamane z powodu grzechu i złamane dla władzy grzechu, możesz powoływać się nie tylko na Boże miłosierdzie, lecz również na Bożą sprawiedliwość – aby grzech przebaczył. Powołaj się na Jego obietnicę, a On nie zaprze się siebie samego.