P: Czym są dzieła opatrzności Bożej?

O: Boże dzieła Opatrzności są dziełami świętego, mądrego i potężnego zarządu Boga nad Jego stworzeniami i ich działaniami.

Chrystus tak powiedział o dziełach Opatrzności Bożej: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam”. [Jan 5:17]. Skoro Bóg w siódmym dniu odpoczął od dzieła stworzenia, i od tamtych dni nie tworzy żadnych nowych gatunków, ponieważ „On odpoczął od wszystkich jego dzieł” [Rdz 2:2], słowa Jezusa muszą oznaczać dzieła Bożej Opatrzności. „Pan na niebiosach utwierdził swój tron, A królestwo jego panuje nad wszystkim.” [Ps 103:19] tutaj królestwo Jego oznacza właśnie Opatrzność.

Tak więc jeżeli chodzi o opatrzność:

Na pewno istnieje Opatrzność Boża.
Nie ma czegoś takiego jak ślepy los. Opatrzność Boża kieruje i rządzi światem. „Losem potrząsa się w zanadrzu, lecz jego rozstrzygnięcie zależy od Pana.”. [Prz 16:33].
Czym jest Opatrzność? Otóż jest ona nadaniem porządku wszystkim sprawom i wydarzeniom, zgodnie z Jego wolą, dla Jego własnej chwały.
Mówię o opatrzności jako o utrzymującej porządek w stworzeniu, aby odróżnić ją od Bożych postanowień. Boże postanowienia to prawa fizyczne, moralne i duchowe, opatrzność zaś podtrzymuje świat na bieżąco.

Opatrzność porządkuje rzeczywistość zgodnie z wolą Bożą.
Bóg zarządza porządkiem rzeczy, zgodnie z jego wolą, dla własnej chwały, która jest ostatecznym celem Jego działań, i centrum, w którym zbiegają się wszystkie nici opatrzności. Opatrzność Boża jest [Regina mundi] „Królową i zarządcą świata”: jest ona okiem, które widzi, i ramieniem, które nadaje ruch wszystkiemu we wszechświecie. Bóg nie jest podobny do rzemieślnika, który buduje dom, a następnie pozostawia go własnemu losowi, jest raczej sternikiem okrętu całego stworzenia.

Tezy o Opatrzności Bożej

Opatrzność Boga dociera do wszystkich miejsc, osób i zdarzeń.

Dociera do wszystkich miejsc

„Czy jestem Bogiem tylko z bliska – mówi Pan – a nie także Bogiem z daleka?” [Jer 23:23]. Terytorium, które wizytuje Opatrzność jest bardzo duże; dociera do nieba, ziemi i morza. „Ci, którzy na statkach płynęli po morzu, Uprawiając handel na wielkich wodach, widzieli dzieła Pana i cuda jego na głębinach.” [Ps 107:23-24]. To, że morze, które jest potężniejsze niż ziemia, nie zalewa suchego lądu, jest dziełem Bożej Opatrzności. Prorok Jonasz oglądał cuda Boga w głębokościach morza, gdy wielka ryba, połknęła go i przeniosła do bezpiecznego brzegu.

Obejmuje wszystkich ludzi

Ale szczególnie odnosi się do pobożnych, którymi Bóg się opiekuje. Bóg troszczy się o każdego świętego tak, jakby był on jedynym przedmiotem Jego opieki. „Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie. ” [1P 5:7], – ma szczególne staranie o wybranych. „Oto oko Pana jest nad tymi, którzy się go boją, Nad tymi, którzy spodziewają się łaski jego, Aby ocalić od śmierci dusze ich I podczas głodu zachować przy życiu.” [Ps 33:18-19]. Bóg w opatrznościowej opiece jest tarczą swego ludu przed niebezpieczeństwami, wyznacza też aniołów aby pełnili przy nich straż. [Ps 34:7]. Opatrzność Boża chroni świętych. [Ps 34:20] i pamięta wszystkie ich łzy [Ps 56:8].

Wzmacnia świętych w ich słabości

[Hbr 11:34]. Zaspokaja wszystkie ich potrzeby ze skarbca Bożej Dobroczynności. [Ps 23:5]. Opatrzność często zaspokaja potrzeby wybranych w cudowny sposób. Kiedy francuscy protestanci byli oblężeni przez króla w zamku Rochelle, Bóg przez jego opatrzność skierował ławice małych ryb, by ich nakarmić, wcześniej zaś nigdy nie widziano takich ryb w tamtym rejonie. Kruki, które w naturze z trudnością karmią własne młode, opatrznościowo dostarczały chleb i mięso dla proroka Eliasza. [1Krl 17:6]. Maryja Panna, przez noszenie w łonie i narodzenie Mesjasza, przyczyniła się do ubogacenia świata, choć sama była bardzo biedna. Gdy Pan pouczył ją i męża przez anioła, aby uciekali do Egiptu, [Mt 2:13], nie mieli środków, by pokryć koszty podróży.

Bóg jednak wcześniej dostarczył środków materialnych na podróż. Jego opatrzność wysłała mędrców ze wschodu, którzy przynieśli kosztowne dary: złoto, mirrę i kadzidło, i dali je Chrystusowi. Tak więc teraz mieli dość, by pokryć koszty ucieczki do Egiptu. Chociaż Boże dzieci czasami nie wiedzą jak to możliwe, by mogły zostać nakarmione, zawsze Opatrzność ich żywi. „Zaprawdę, będziecie nakarmieni.” [Ps 37:19]. Jeśli Bóg da swemu ludowi wieczne królestwo po śmierci, na pewno nie będzie im odmawiać chleba powszedniego, dopóki żyją na tej ziemi.

Opatrzność Boża dotyka wszystkich spraw i wydarzeń na świecie. Nic nie zdarza się na świecie, czego by Bóg nie nadzorował, przez Swoją opatrzność. On wzbudza i poniża władców [Ps 75:7].

Sukces na wojnie i zwycięstwo w bitwie zależy od opatrzności. Król Saul zwyciężył w bitwie, ale to Bóg uratował wojsko. [1Sm 11:13]. Gdy spośród wszystkich dziewic przyprowadzonych przed króla Aswerusa, Estera znalazła uznanie w oczach króla, nie działo się to bez Opatrzności Bożej. W ten sposób bowiem, Pan uratował Żydów od śmierci, choć byli przeznaczeni na zagładę. Opatrzność sięga najmniejszych ze stworzeń: ptaków czy mrówek. Opatrzność karmi młodego kruka, gdy rodzice opuszczą go. [Ps 147:9]. Opatrzność sięga nawet włosów na głowie człowieka. „Włosy na głowie wszystkie są policzone.” [Mt 10:30]. Zaprawdę, jeśli opatrzność sięga do naszych włosów, o wiele bardziej sięga do naszych dusz. Tak więc widzicie, że Opatrzność Boża dociera do wszystkich miejsc, do wszystkich osób, do wszystkich zdarzeń i spraw.

Zarzuty przeciwko tej nauce:

Chaos zamiast porządku

Niektórzy mówią, Jest wiele rzeczy w świecie, które są bardzo chaotyczne i nieregularne, więc na pewno nie ma ręki Opatrzności Bożej w tych sprawach.

Tak, są rzeczy, które wydają się nam nieregularne, ale Bóg wykorzystuje je dla własnej chwały. Załóżmy, że jesteś kowalem. W twojej kuźni jest wiele rodzajów narzędzi. Niektóre są krzywe, niektóre mają nieregularny kształt, co skłania niektórych obserwatorów, by stwierdzić że to bezużyteczne żelastwo i złom. Uznają je za bezużyteczne dlatego, że brzydko wyglądają. Kowal jednak korzysta z nich wszystkich, wykonując swą pracę. Tak samo jest z narzędziami Boga, wydają nam się bardzo krzywe i dziwne, ale wszystkie one wykonują dzieło Boże. Wyjaśnię to w dwóch przykładach:

Boży lud jest w bardzo trudnym położeniu

To zdaje się być dowodem braku opatrzności Boga, że pobożni cierpią, a ci, którzy słusznie powinni być ukaranymi – prosperują. Jest jednak wiele mądrości w takim postępowaniu Opatrzności:

[1.] Serca pobożnych uniosły by się pychą za przyczyną bogactwa, czy powodzenia na świecie. Bóg do tego nie dopuści, dotyka ich wiec opatrznościowym upokorzeniem i ubiera ich we włosiennicę. Lepsza jest strata, która sprawia skromność niż sukces, który czyni człowieka dumnym i pyszałkiem.

[2.] Jeżeli pobożni nie byliby czasem udręczeni i nie stracili zewnętrznych udogodnień życiowych, jak można by zobaczyć wśród nich działania Łaski Bożej, a zwłaszcza ich wiarę i cierpliwość? Gdyby słońce zawsze świeciło nie mogli byśmy zobaczyć gwiazd, więc jeśli mielibyśmy zawsze dobrobyt, trudno byłoby zobaczyć dzieła wiary pośród nas. Tak więc widać, że Boża opatrzność jest mądra i działa prawidłowo, chociaż nam wydaje się czasami bardzo dziwna.

[3.] Kolejnym przykładem są grzesznicy którzy wspaniale na świecie prosperują. Wydaje się to być nie w porządku, ale Bóg w swojej opatrzności, uważa, że czasami dobrym jest, aby najgorsi wśród ludzi zostali wyniesieni. Wykonują zaś oni dzieła Boże, chociaż wbrew swojej woli. [Iz 10:7]. Bóg nie jest dłużnikiem wobec nikogo. Posługuje się czasami złymi, czyniąc z nich tarczę do ochrony swojego kościoła, a czasem aby oddzielić z kościoła szumowiny i oczyścić go. „… Panie, powołałeś ich, aby dokonali sądu, Skało, ustanowiłeś ich, aby wymierzyli karę. „. [Hab 1:12]. Tak, jak prorok powiedział, Pan ustanowił złych, aby wydoskonalić swoje dzieci.

W istocie, jest tak, jak mówi Św. Augustyn: „Jesteśmy w mocy bezbożnych ludzi, którzy wbrew ich woli wyświadczają nam pomoc,” Jak kłosy zboża są młócone cepami, by uzyskać ziarno, jak żelazo jest rozgrzewane do czerwoności by nabrało połysku, tak pobożny jest w mocy grzesznika, by choćby wbrew woli złych, świecił jaśniej i uwydatniał Łaskę Bożą. Teraz więc, jeśli bezbożni wykonują dzieło Boga, chociaż wbrew swej woli, Bóg nie pozwoli im odejść bez zapłaty. Wyniesie ich na świecie, i da im pełny kielich ziemskich pociech. Zobacz mądrość nawet w tych dziełach opatrzności, które wydają się nam dziwne i niesprawiedliwe.

Niektórzy mogą jednak wnieść zarzut, że jeśli Bóg ma udział w podtrzymywaniu wszystkich rzeczy, ma też udział w ludzkich grzechach.

Czy Bóg ma udział w powstaniu grzechu?

Moją odpowiedzią jest: OCZYWIŚCIE NIE. W żadnym razie nie ma udziału Bożego w grzechach człowieka. Bóg nie może postąpić wbrew jego własnej naturze, nie może wykonać żadnego działania przeciwko świętości, tak samo, jak słońce nie może stać się ciemnością. Należy rozważyć dwa wymiary tego problemu: Bóg jest w pełni świadom ludzkich grzechów, a jednak nie ma w najmniejszym stopniu udziału w nich. Czy ma sens to, aby Bóg był autorem grzechu, a następnie jego mścicielem? Czy ma to sens, gdy Bóg ustanawiając prawo przeciw grzechowi, następnie łamie własne prawo? Na pewno nie!!!

Bóg w swojej opatrzności pozwala na grzechy ludzi. „Za czasów minionych pokoleń pozwalał On wszystkim poganom chodzić własnymi drogami” [Dz 14:16]. Bóg dopuścił ich grzech, co by się nigdy nie stało bez powodu i jeśli by nie przyniosło to jakiegoś dobra. Zważcie, że gdyby Bóg nie dopuścił do grzechu, nie mogli byśmy tak wyraźnie widzieć i podziwiać sprawiedliwości Boga w karaniu grzechu i Jego miłosierdzia w wybaczaniu grzechu. Tak więc: Pan dopuścił grzech, ale nie w nim żadnego udziału.

Ale czy Sam Bóg nie powiedział, że „czyni upartym serce faraona”?
To coś więcej niż przyzwolenie na grzech.

Bóg nie wlewa zła w serca ludzkie, może jednak wycofać wpływ łaski, a wtedy złe serce zatwardza się samo z siebie. Podobnie jest gdy zabierzemy z ciemnej piwnicy lampę – ciemność zapanuje tam niepodzielnie. Absurdalnym jednak jest powiedzieć, że brak światła jest przyczyną zaciemnienia piwnicy, bo ona jest ciemna sama z siebie. Dlatego w innym miejscu czytamy, że faraon sam uczynił swe serce upartym. [Wj 8:15]. Bóg nie jest przyczyną nawet jednego ludzkiego grzechu. To prawda, Bóg działa w grzesznej rzeczywistości, ale nie przyłoży ręki do grzesznego działania. Muzyk może próbować grać na zepsutym instrumencie – wtedy nieczyste dźwięki pochodzą od instrumentu, nie od muzyka. Tak samo, działania ludzi, o ile są naturalne, są od Boga, ale o ile są grzesznymi, pochodzą z serc ludzkich, a Bóg nie ma w złym udziału. Tak więc opatrzność Boża dociera do wszystkich miejsc, do wszystkich osób, oraz do wszystkich zdarzeń.

Nieuchronność przypadków

Oto zaopatrzenie Boże, które wydaje się nam są nieregularnie i przypadkowe, zostało wcześniej ustalone przez Pana. Gdy komuś spadanie na głowę dachówka, gdy wybuchnie pożar – dla nas to przypadek, ale w oczach Boga to dzieło Opatrzności. Jasnym tego przykładem jest zdarzenie opisane w [1Krl 22:34]. „A pewien człowiek naciągnął łuk i przypadkiem ugodził króla izraelskiego między spojenia pancerza.” To zdarzenie było przypadkiem dla łucznika, ale było zrządzone przez Bożą opatrzność. To Opatrzność poprowadziła strzałę do celu. Rzeczy, które wydają się nam przypadkami, są związane z postanowieniami Boga i wprowadzają w życie jego wolę.

Opatrzność to nie Biblia

[1] Opatrzność Boga powinna być wielce ceniona, ale nie może być podstawą naszego działania. „Kto jest mądry, niechaj się tego trzyma i rozważa łaskawość Pana!” [Ps 107:43]. Dobrze jest doceniać opatrzność, ale nie jest ona czymś, według czego mamy żyć. Opatrzność to dziennik chrześcijanina, ale nie jego Biblia. Czasami zło przeważa w naszym życiu, ale nie zmienia się przez to na dobro. Nie wolno nam myśleć lepiej o tym co grzeszne, tylko dlatego że przynosi sukces. Zło nie może to stać się regułą ani nowym sposobem naszego życia.

[2] Opatrzność jest nieunikniona. Nic nie może stanąć na przeszkodzie Opatrzności Bożej, nic nie może jej zatrzymać. Kiedy przyszedł właściwy Boży czas na zwolnienie Józefa z więzienia, nie było siły, która by go dłużej tam zatrzymała. „Król posłał i uwolnił go.” [Ps 105:20]. Kiedy Bóg postanowił obdarzyć Żydów wolnością w wyznawaniu ich religii, Król Cyrus był narzędziem opatrzności, wydającym zarządzenie, zachęcające Żydów do zbudowania świątyni w Jerozolimie, i oddawania tam czci Bogu. [Ezd 1:2-3]. Gdy Bóg chronił osobę Jeremiasza w niewoli, sprawił, że sam król Babilonu zarządził w sprawie proroka, by dać mu wszystko czego tamten będzie potrzebował. [Jer 39:11-12].

[3] Bogu można ufać, kiedy dzieła jego opatrzności wydają się być sprzecznymi z jego obietnicami. Bóg obiecał dać Dawidowi królestwo i uczynić go królem, ale Opatrzność działała wbrew obietnicy. Dawid był ścigany przez króla Saula, i był w niebezpieczeństwie utraty życia. Przez cały ten czas jednak, roztropnością i obowiązkiem Dawida było ufać obietnicy Boga. Zwróć uwagę czytelniku, że Pan często poprzez przeciwności prowadzi do realizacji obietnic. Bóg obiecał Pawłowi życie wszystkich, którzy z nim na statku, ale wydawało się, że Opatrzność Boża działa sprzeczne z tą obietnicą. Wicher nie przestał wiać a statek rozbił się na kawałki. A jednak Bóg spełnił swoją obietnicę, gdy na szczątkach statku wszyscy bezpiecznie wylądowali na brzegach Malty. Ufajcie Bogu, gdy opatrzność wydaje się działać zupełnie sprzecznie z obietnicami Boga.

[4] Opatrzność Boża to skomplikowana łamigłówka. W przyszłym życiu tak nie będzie. W piekle nie będzie nic, prócz goryczy, w niebie, nic prócz słodyczy, ale w tym życiu opatrzność Boga jest pomieszana, jest w niej słodycz i gorycz. Opatrzność jest na tym świecie jak chmura, która prowadziła naród Izraelski na pustyni. Była ona z jednej strony ciemnością a z drugiej jasnością. W Arce przymierza zostały złożone manna i laska Aarona i tak samo jest z opatrznością Bożą wobec Jego dzieci. Jest zarówno kij pasterski służący do karcenia jak i manna. Podobnie było z królem Dawidem, wołał on „Będę opiewać miłosierdzie i sprawiedliwość Boga.” To, że Józef był w więzieniu – było ciemną stroną obłoku, ale Bóg był z Józefem, i to była strona jasna. Aszer miał buty z brązu, ale jego nogi były zanurzone w oleju. [Pwt 33:24]. Tak więc cierpienie jest butem z mosiądzu, który ciśnie, ale z utrapieniem miesza się litość, bo stopa jest zanurzona w oleju.

[5] To samo działanie, jako dzieło Opatrzności Bożej jest dobre, ale w perspektywie działań ludzkich może być złe i grzeszne. Na przykład Józef został sprzedany do Egiptu przez braci i było to bardzo złe, jako owoc ich zazdrości i złości. Jednak jako akt Opatrzności Bożej to było dobre, bo po wielu latach Jakub – ojciec Józefa, wszyscy jego synowie i cała reszta rodziny zostali zachowani przy życiu w Egipcie w czasie głodu. Innym przypadkiem jest Szimei przeklinający Dawida. To, że Szimei przeklinał Dawida było złe i grzeszne, jako owoc jego złośliwości, ale przekleństwa te, jako dzieło Opatrzności Bożej, były aktem Bożej sprawiedliwości i karania Dawida, upokorzenia go za cudzołóstwo i morderstwo. Ukrzyżowanie Chrystusa, gdy patrzymy na nie, jako na dzieło Żydów, było aktem nienawiści i złości wobec Chrystusa, zdrada Judasza to akt podłej chciwości i zdrady przyjaciela, ale każdy z nich rozpatrywany jako akt Opatrzności Bożej, zawierał w sobie dobro. Był to akt miłości Boga w Chrystusie, że Pan nasz oddał swoje życie za świat. Mamy więc różne perspektywy odniesienia się do doktryny Opatrzności Bożej. Zastanówmy się teraz nad sposobami zastosowania tej wiedzy.

W/Z 1: Napomnienia odnośnie nie doceniania opatrzności

(1.) Podziwiaj Bożą opatrzność, która podtrzymuje całe stworzenie,  bo gdy przestanie je podtrzymywać, wszystko pęknie i rozpadnie się na kawałki. Jeśli Opatrzność Boża została by wycofana, nawet na krótki czas, stworzenia pogrążą się w bałaganie i będą zmierzały do zagłady. Bez mądrej Opatrzności Bożej na całym świecie zapanuje niepokój i zamieszanie, podobnie, jak dzieje się z armią, pozbawioną dowództwa. Opatrzność Boża nadaje sens wszelkiej radości i pocieszeniu, jakie przeżywamy. Ciepłe ubrania nie ogrzeją nas, a żywność nas nie nakarmi, bez właściwej im Opatrzności Bożej. Czy taka opatrzność nie zasługuje na nasz podziw?

(2.) Ucz się pokornego przyjmowania Opatrzności Bożej. Nie szemraj przeciw porządkowi rzeczy, zaplanowanemu według Mądrości. Nie znajdziesz błędów w jej dziełach, tak jak nie znajdziesz ich w dziełach stworzenia. Grzechem jest zarówno sprzeciwianie się Opatrzności Bożej, jak negowanie jej. Nawet jeśli ludzie nie zachowują się jak byśmy oczekiwali, muszą jednak postąpić tak, jak Bóg zarządził. Jego opatrzność jest jakby kołem zamachowym, które porusza mniejsze koła, i ostatecznie to Bóg otrzyma chwałę we wszystkim. „Zamilkłem, nie otwieram ust swoich, Bo Ty to uczyniłeś. ” [Ps 39:10]. Zdarza się ludziom mieć przekonanie, że gdyby im powierzono losy świata, postąpili byśmy mądrzej niż Pan, ale niestety! pozostawieni własnemu wyborowi wybieramy zazwyczaj dla siebie to, co nie przynosi pożytku.

Dawid gorąco pragnął aby dziecko, będące owocem jego grzechu, żyło. Czy jednak żyjąc, chłopiec ten nie żył by z piętnem wstydu po uczynku ojca? Bądźmy zadowoleni, że to Bóg rządzi światem, uczmy się godzić z jego wolą, i poddać Jego opatrzności. Czy dotknęło cię nieszczęście? Pamiętaj, Bóg dał je w sposób dopasowany do ciebie, gdyby tak nie było, ono by nie nadeszło. Twoje ubrania nie są lepiej dopasowane do twojego ciała niż twoje krzyże do duszy. Opatrzność Boża może być tajemnicza, ale zawsze jest mądra. Jak nie powinniśmy milczeć, gdy Boże imię cierpi dyshonor, tak trzeba nam zamilknąć, gdy otrzymujemy od niego karcenie. Wtedy naszego honoru będzie bronił sam Stwórca.

(3.) Wy, którzy nazywacie się chrześcijanami, wierzcie, że Opatrzność Boża doprowadzi wszystko do właściwego celu. Jest ona czasami tajemnicza, nasze oczy wielu rzeczy nie widzą, ale skoro nie możemy rozwikłać zagadki opatrzności, czas wreszcie uwierzyć, że działa ona dla dobra wybranych. [Rz 8:28]. Koła mechanizmu zegarowego wydają się obracać w przeciwnych kierunkach, wszystkie jednak przyczyniają się do właściwego funkcjonowania mechanizmu. W ten sam sposób opatrzność Boga wydaje się obracać w złym kierunku, ale wszystkie zdarzenia działają dla dobra wybranych.

Upuszczanie krwi jest samo w sobie złe i szkodliwe, ale ponieważ zapobiega gorączce, i przyczynia się do ozdrowienia pacjenta – jest dobre. (Opisano stan medycyny w roku ~ 1660. przyp. tłumacza) Tak samo cierpienie samo w sobie nie jest radosne, ale ciężkie, Pan jednak zezwala na nie dla dobra jego świętych. Ubóstwo może zagłodzić wasze grzechy, a cierpienia najlepiej przygotują was do królestwa. Dlatego, drodzy Chrześcijanie, wierzmy, że Bóg nas kocha, i że będzie on dawał nam opatrznościowe cierpienia aby wywyższyć swoją chwałę i dla naszego dobra.

(4.) Niech to będzie antidotum na nieumiarkowany strach, bo NIC nie dzieje się, jeżeli nie jest skutkiem Bożego postanowienia i nie zostało uregulowane przez opatrzność. Często boimy się jaki obrót przyjmą sprawy, gdy ludzie bezbożni z sukcesem rozwijają swoje plany, jednakże przez nasz strach możemy jeszcze pogorszyć sprawę. Moc ludzka jest ograniczona, i nie może zaprowadzić nawet o włos dalej, niż pozwoli na to Boża Opatrzność.

Bóg pozwolił Sennacherybowi na marsz jego armii w kierunku Jerozolimy, ale nie wystrzelili oni przeciw miastu ani jednej strzały. „I wyszedł anioł Pana, i pozbawił życia w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy mężów. Oto następnego dnia rano wszyscy byli nie żywi, same trupy. ” [Iz 37:36]. Gdy Izrael był uwięziony pomiędzy faraonem a Morzem Czerwonym, bez wątpienia, niektóre serca ścisnęło przerażenie. Oczami wyobraźni widzieli już siebie jako umarłych, Opatrzność zaś tak zarządziła, że morze stało się bezpiecznym przejściem dla Izraela, a grobem dla faraona, i całego jego wojska.

(5.) Niech miłosierna Boża opatrzność wzbudzi w nas wdzięczność. Jesteśmy utrzymywani przy życiu przez cudowną Opatrzność. Sprawia ona, że nasze ubrania ogrzewają nas a posiłek nas syci. Karmi nas codziennie z kosza darów miłosiernego Boga. To, że jesteśmy zdrowi, że coś posiadamy, nie jest przede wszystkim dziełem naszej pracowitości, ale Opatrzności Boga. „Pamiętaj, że to Pan, Bóg twój, daje ci siłę do zdobywania bogactwa, aby potwierdzić swoje przymierze, które poprzysiągł twoim ojcom, jak się to dziś okazuje.”. [Pwt 8:18].

Idąc o krok dalej, zobaczymy więcej powodów do wdzięczności: że urodziliśmy się i żyjemy w kraju ewangelii, że oświeca nas Słońce Sprawiedliwości, że nie zostaliśmy zrodzeni w miejscu, gdzie panuje pogaństwo, że Chrystus się nam objawił, że dotknął naszych serc swym Świętym Duchem, obok innych zaś przeszedł, omijając ich. Skąd to pochodzi jeśli nie z ręki Opatrzności Bożej, i z owoców Bożej łaski, za którą nijak nie możemy się odpłacić?

W/Z 2: Opatrzność pociesza Boży kościół

Opatrzność Boża sięga w najbardziej szczególny sposób do jego kościoła. „W owym dniu będą mówić: Rozkoszna winnica, śpiewajcie o niej!” [Iz 27:2]. Bóg nawadnia Tę winnicę swoim błogosławieństwem, i czuwa nad nią przez opatrzność. „Ja, Pan, jestem jej stróżem; podlewam ją co chwila, by jej co złego nie spotkało, strzegę jej w dzień i w nocy.” [Iz 27:3] Ci, którzy zamyślają całkowicie zniszczyć Kościół, muszą to zrobić w czasie, gdy nie jest ani dzień ani noc, bo Pan trzyma kościół w swej dłoni w noc i w dzień. Jak cudowne prowadzenie przez Opatrzność otrzymał Izrael! Bóg prowadził ich słupem ognia, dał im mannę z nieba i wodę ze skały. Bóg przez Jego opatrzność zachowuje swój kościół gdy ten jest otoczony przez wrogów. Jest on jakby iskrą żarzącą się w głębi wód, lub stadem owiec otoczonym przez wielką gromadę wilków. Bóg zbawia swój Kościół na przedziwne sposoby:

(1.) Dając niespodziewane miłosierdzie, gdy ludzie widzą tylko ruiny. „Gdy Pan wywiódł z niewoli uprowadzonych z Syjonu, Byliśmy jak we śnie.” [Ps 126:1]. Jak dziwnie Bóg wzbudził Królową Esterę, by zachować przy życiu Żydów, kiedy Haman doprowadził do wydania przez króla krwawego dekretu!

(2.) Ratując w ten sam sposób, w jaki myśleliśmy, że nas wytraci. Bóg działa przez robienie rzeczy na odwrót, wynosi swój kościół poprzez poniżenie. Krew męczenników nawadnia kościół, tak, że staje się on bardziej owocnym. [Wj 1:12]. „Lecz im bardziej go gnębili, tym więcej się rozmnażał i rozrastał,” Kościół jest jak roślina, którą opisał Grzegorz z Nazjansu, ona żyje przez umieranie, a rośnie przez przycinanie.

(3.) Sprawiając, że wróg wykonuje jego wolę. Kiedy ludzie z Moabu, Ammonici, oraz mieszkańcy Seiru najechali Judeę, Bóg skierował ich przeciw sobie samym. „Ammonici i Moabici wystąpili bowiem przeciwko mieszkańcom pogórza Seir, aby ich doszczętnie wytracić, a gdy wybili mieszkańców Seiru, dopomogli sobie nawzajem do zguby” [2Krn 20:23]. Ci, którzy złamali posłuszeństwo królowi Judei, stali się zdrajcami wobec siebie samych. Bóg może uczynić swą pracę rękami wroga. Bóg sprawił że Egipcjanie przed wygnaniem izraelitów, podarowali im swoje klejnoty. [Wj 12:36]. Kościół jest źrenicą Boga, a powieka jego opatrzności codziennie obejmuje go i chroni.

W/Z 3: Czekajmy, aż nadejdzie moment pełnego odsłonięcia wielkiej tajemnicy Opatrzności Bożej.

Teraz z trudem udaje się nam zrozumieć drogi opatrzności, chętnie wprowadzilibyśmy cenzurę dzieł opatrzności, które nas zawstydzają. W niebie jednak zobaczymy, jak wszystkie dzieła Jego opatrzności (choroby, straty, cierpienia) przyczyniły się do naszego zbawienia. Tutaj widzimy dzieła Opatrzności Bożej, których znaczenia nie rozumiemy. Nie da się ocenić pracy Boga w znając obserwując zupełnie niekompletne części składowe. Gdy dojdziemy do nieba, gdy zobaczymy całość jego opatrzności w prawdziwych żywych kolorach, jakże chwalebnym to będzie. Wtedy zobaczymy, jak wszystkie Boże opatrzności przyczyniły się do spełnienia wszystkich Jego obietnic. Każde zaś z tych dzieł, odbijało w sobie Boże miłosierdzie.