Nieograniczony

Greckie słowo „nieskończony” oznacza „bez granic i ograniczeń.” Bóg nie jest ograniczony do jakiegokolwiek miejsca. On jest nieskończony, a zatem jest obecny we wszystkich miejscach na raz. Jego centrum jest wszędzie. Jak mówi Augustyn: „Zarówno do żadnego miejsca Bóg nie jest ograniczony, jak z żadnego wyłączony”. „Oto niebo i niebiosa najwyższe nie mogą objąć Ciebie”. Turcy budują świątynie otwarte ku górze, aby pokazać, że Bóg nie może ograniczać się do nich, ale jest we wszystkich miejscach. Boska istota nie jest ograniczona w żaden sposób w granicach kuli ziemskiej, ale jest wszędzie. Filozofowie powiedzieli o duszy: „dusza jest w każdej części ciała, w oku, sercu czy nodze. Podobnie możemy powiedzieć o Bogu – Jego istota jest wszędzie: w niebie i na ziemi, i w morzu. On jest we wszystkich tych miejscach na raz. Bóg, który wyznaczył swojemu stworzeniu granice, sam jest bez granic. On wyznacza granice dla morza: „Dotąd dojdziesz i tu się zatrzymasz, nie dalej!”. On wyznacza granice dla aniołów, oto cherubini, poruszają się i stają na jego rozkaz. Sam natomiast jest nieskończony, bez granic. Kto może zmierzyć niebiosa i zważyć ziemię na wadze musi być nieskończony!

Vorstius twierdzi, że Bóg jest we wszystkich miejscach na raz, ale nie odnosi się to do Bożej istoty, ale do Jego mocy i wpływu: jak ciało słońca, które jest w niebie, ale wpływa na ziemię, wysyłając swe promienie. Inne jego porównanie – to król, który jest we wszystkich miejscach swego królestwa w sensie autorytetu, mocy i władzy oraz w rzeczywistości zasiada na swoim tronie.

Bóg jednak, ponieważ jest nieskończony, jest we wszystkich miejscach na raz, nie tylko przez wpływ, ale w całej Swojej istocie. Bo jeżeli wypełnia Sobą wszystkie miejsca, to musi tam być osobiście. „Czy nie wypełniam nieba i ziemi?” [Jer 23:34]

Ale czy Bóg nie powiedział, że niebo jest Jego tronem? [Iz 66:6]

Pisma mówią również, że tronem Bożym jest pokorne serce wierzącego. Serce jest nim w sensie Jego łaskawej obecności, niebo – w sensie jego chwalebnej obecności. Wiemy zaś, że żaden z tych tronów nie obejmie Go, bo Nieskończonego nie obejmują nawet niebiosa niebios.

Ale jeśli Bóg jest nieskończony i obecny we wszystkich miejscach, jest On także w miejscach nieczystych, styka się z nieczystością. Chociaż Bóg jest we wszystkich miejscach zbrukanych grzechem – w sercu grzesznika, badając je i w piekle – to jednak nie miesza się z zanieczyszczeniami i nie przejmuje stamtąd nawet cienia zła. „Boska natura nie miesza się ze stworzeniem, nie jest skażana przez nieczystość obecną w stworzeniu” – pisze Augustyn. Nie jest skażona, jak nie jest skażone słońce, oświecając stertę nawozu. Przez fakt oświetlania nawozu słońce ani się nie plugawi, ani jego piękno nie jest zmniejszone. Tak samo Chrystus nie splugawił się, chodząc wśród grzeszników, Jego bóstwo było wystarczającym antidotum przeciwko temu skażeniu.

Bóg musi być we wszystkich miejscach na raz, nie tylko z powodu prostoty i czystości Jego charakteru, ale w związku z Jego chwalebną mocą. Któż może ustawić granicę dla Boga lub nakazać Mu przebywać w jakimś wydzielonym miejscu? Jest to tak jakby kropla mogła ograniczyć ocean lub gdyby świeca ustanawiała zadania dla słońca.

W/Z 1: Działa bez pośredników.

Jeśli Bóg jest nieskończony i obecny we wszystkich miejscach na raz, to pewne jest, że rządzi wszystkim osobiście, nie potrzebuje pełnomocników lub pośredników, aby pomagali mu w wykonywaniu Jego rządów. On jest we wszystkich miejscach, w jednej chwili i zarządza wszystkimi sprawami zarówno ziemi, jak i nieba. Ponieważ król nie może być we wszystkich miejscach swego królestwa osobiście, jest zmuszony do rządzenia przez zarządców i pośredników. Często prowadzi to do naginania sprawiedliwości przez tychże. Ale Bóg nie potrzebuje zastępcy, widzi wszystko i sam słucha wszystkich, dlatego może być sędzią świata; On każdemu odda to, co się sprawiedliwie należy.

W/Z 2: Jest niewyrażalnie wielki.

Jeśli Bóg jest nieskończony i wszechobecny, wyobraź sobie niezmierzoną wielkość majestatu Bożego! Jakże wielkiemu Bogu służymy! „Twoje Panie są wielkość i chwała, i majestat, a Ty jesteś wywyższony jako głowa ponad wszystkim”. Czy Pismo Święte może pokazać wielkości chwały Tego, który jest nieskończony we wszystkich miejscach? W jaki sposób nasze skończone zrozumienie obejmie Nieskończonego? On przerasta nasze wyobrażenia. Przerasta nawet nasze pochwały, jakie dla Niego wznosimy. „Niech będzie błogosławione Jego chwalebne imię, które przerasta wszelkie błogosławieństwo czy chwałę”. Och, jak znikomy i marny jest człowiek, postawiony przed Bożą nieskończonością! Jak gwiazdy znikają o wschodzie słońca, tak człowiek skurczy się w nicość, w obliczu nieskończonego majestatu, kiedy ten zajaśnieje w chwale! „Narody są kroplą w morzu lub ziarnkiem kurzu położonym na wadze!”. Ile zaś w tym pyłku stanowisz ty człowieku! Poganie myśleli, że wysławiają godnie Jowisza, kiedy nazwą go wielkim Jowiszem. Jak ogromny jest majestat Boga! Tego, który napełnia wszystkie miejsca jednocześnie!

W/Z 3: Jest nieskończenie bogaty i szczodry.

Jeśli Bóg jest nieskończony, wypełniający niebo i ziemię, zobaczcie, cóż za dziedzictwo mają święci! Boża pełność jest nieskończoną, a On jest nieskończenie dobry i miły. Kielich napełniony wybornym winem jest pyszny, ale skończony, zaś Bóg jest słodką pełnią, która nigdy się nie skończy. Wypełniony pięknem i miłością. Jego bogactwo jest niezbadane, ponieważ jest nieskończone [Ef 3:8] Rozciągnij swoje myśli, jak tylko możesz, a nawet wtedy to, co masz w Bogu przerasta je, bo jest nieskończoną pełnią. On obiecuje działać wobec nas tak szczodrze, że nawet nie moglibyśmy o to poprosić, bo nie wyobrażamy sobie takiej szczodrości. „Temu zaś, który może mocą w nas działającą uczynić nieskończenie więcej niż to, o co Go prosimy lub o czym nawet możemy pomyśleć” [Ef 3:20] O co może poprosić Boga osoba najbardziej ambitna? Może poprosić o korony i królestwa, o miliony światów, ale Bóg może dać jej więcej niż to, o co prosi, ba, więcej niż kiedykolwiek sobie wyobrazi, bo jest nieskończony!

Wyobraźmy sobie, co by się stało, gdyby cały pył ziemi został zamieniony w srebro, każdy kwiat stał się rubinem, a piasek morski – diamentem. Bóg może dać obficiej niż to. On może dać więcej niż możemy sobie wyobrazić, bo jest nieskończony. Och, jak bogaci są ci, którzy za dziedzictwo mają nieskończonego Boga! Dlatego Dawid może powiedzieć: „Na pewno mam rozkoszne dziedzictwo!” [Ps 16:6]

Możemy przeskakiwać z kwiatka na kwiatek, ale nigdy nie osiągniemy pełnego zadowolenia, dopóki nie przyjdziemy do nieskończonego Boga! Patriarcha Jakub rzekł: „Mam dosyć!”. W języku hebrajskim zwrot ten znaczy „mam wszystko!”. Miał wszystko, ponieważ miał nieskończonego Boga za dziedzictwo! [Rdz 33:11] Skoro Bóg jest nieskończoną pełnią, nie ma zazdrości o innych spadkobierców nieba. Chociaż istnieją miliony świętych i aniołów, którzy mają udział w Bożym bogactwie, to wszyscy mają dosyć, bo ich Pan jest nieskończony! Chociaż tysiące ludzi patrzy na słońce, światła jest wystarczająco dużo dla nich wszystkich. Zaczerpnij z morza miliony wiader – wystarczy wody, aby wypełnić je po milion kroć. Chociaż wielka liczba świętych i aniołów będzie wypełniona Bożą pełnią – to Bóg, będąc nieskończony, ma dość, by zadowolić wszystkich. Bóg ma dość posiadłości, aby obdarować wszystkich swoich dziedziców. Nie może być niedostatku w tym, co jest nieskończone.

W/Z 4: Nie uciekniesz od Niego.

Jeśli Bóg jest nieskończony, to wypełnia wszystkie miejsca, jest wszędzie obecny. Ta obecność jest straszna dla niegodziwych. Bóg jest ich wrogiem, a oni nie mogą Mu uciec, ani uwolnić się od Niego, bo jest wszędzie obecny! On nigdy nie spuści ich z oczu, zawsze będą w jego zasięgu. „Odnajdziesz wszystkich Twoich nieprzyjaciół”. W jakiej jaskini czy gąszczu schowa się człowiek, aby Bóg go nie znalazł? Idź, gdzie tylko chcesz, wszędzie tam On przebywa. „Gdzie się zwrócę, aby uciec przed Tobą?”. Jeśli człowiek ma dług wobec drugiego może próbować ucieczki do dalekiego kraju, w którym wierzyciel nie może go odnaleźć. „Ale gdzie mam uciec od obecności Bożej?”. Bóg jest nieskończony, jest we wszystkich miejscach, tak, że znajdzie Swoich wrogów i ukarze ich!

Ale czy nie powiedział w Biblii: „Kain odszedł z obecności Pana” [Rdz 4:16]? Znaczeniem tego tekstu jest raczej, że on wyszedł z Bożego zgromadzenia, gdzie widoczne są oznaki Bożej obecności, gdzie Bóg w szczególny sposób objawia miłą obecność. Kain nie mógł wyjść poza zasięg Boga, bo Bóg jest nieskończony. Grzesznicy nie mogą uciec ani od oskarżającego ich sumienia, ani od Bożej zemsty!

W/Z 5: Możliwe jest chodzenie z Bogiem.

Bóg jest nie tylko w niebie, ale również na ziemi. Niebo jest Jego tronem – tam zasiada; ziemia jest podnóżkiem stóp Jego – tu stoi. Ponieważ Jest obecny wszędzie, można z Nim chodzić. „Henoch chodził z Bogiem”. Jeżeli Bóg byłby ograniczony do nieba, dusza pełna bojaźni może pomyśleć, „Jak mogę rozmawiać z Bogiem, jak mogę chodzić z Tym, kto mieszka wysoko w niebiosach?”. Ale Bóg nie ogranicza się do nieba, On jest wszechobecny, jest zarówno ponad nami, jak i blisko nas. „On nie jest daleko od każdego z nas” [Dz 17:27] On nie jest daleko od zgromadzenia świętych: „Bóg zajął Swoje miejsce w Bożym zgromadzeniu” [Ps 82:1] On jest z nami, jest w nas, dlatego tu – na ziemi – możemy z Nim chodzić.

W niebie święci odpoczywają w Nim, na ziemi chodzą z Nim. Chodzić z Bogiem to żyć według wiary. Naszym zadaniem jest „zbliżyć się do Boga” [Hbr 10:22], aby zobaczyć Go [Hbr 11:27], „Jakby widzieć Tego, który jest niewidzialny”, a także – by mieć z Nim wspólnotę. „Mamy społeczność z Ojcem” [1Jn 1:3] Dzięki temu możemy wyruszyć w kolejny dzień z Nim, przez wiarę. Nie chodzenie z Bogiem jest lekceważeniem Go. Jeśli król byłby w pobliżu, byłoby zniewagą zaniedbywać Go i bawić się z psem czy kotem. Nie ma na świecie nic tak słodkiego jak chodzenie z Bogiem. „Będą chodzić w świetle Twojego oblicza”. „Tak, oni zaśpiewają na drogach Pana”. Chodzenie z Bogiem jest jak chodzenie wśród oszałamiająco pachnących roślin, rozsiewających obłoki cudownych zapachów.

W/Z 6: Podziwiaj Go.

Jeśli Bóg jest nieskończony w Swojej chwalebnej istocie, naucz się podziwiać to, czego nie możesz pojąć. W uwielbieniu nieskończonego majestatu, aniołowie zakrywają swoje twarze [Iz 6:6]. Eliasz zakrył głowę płaszczem, gdy chwała Boża przechodziła obok. Podziwiam, czego nie mogę pojąć. „Czy możesz odkryć Boga przez badania przyrody?”. Tu na ziemi, widzimy kilka promieni Jego chwały, widzimy Go w lustrze stworzenia; widzimy Go w tych, którzy są do Niego podobni – Jego obraz błyszczy w świętych. Ale kto może zbadać ogrom i niezliczoność jego chwał? Jakiż anioł zmierzy nieskończone przestrzenie majestatu Boga? „Czy możesz zbadać i poznać Boga?”. On jest nieskończony. Będziemy zawiedzeni tak samo, jak człowiek, który zaplanował wejście na szczyt najwyższej góry, aby połapać gwiazdy do worka! Och, miejcie podziw dla Boga, myślcie o tym!

Istnieje wiele tajemnic natury, których nie możemy pojąć. Dlaczego morze wznosi się ponad poziomem brzegu, ale nie przekracza go. Dlaczego Nil przepełnia się latem, kiedy według natury wody powinny być najniższe. „Jak nie znasz drogi wiatru czy też nie wiesz, w jaki sposób dziecko tworzy się w łonie matki, tak nie można zrozumieć dzieł Boga, Stwórcy wszystkich rzeczy” [Kzn. 11:5] Tak samo, jak te rzeczy wprawiają nas w zakłopotanie, nie mniej nieskończona tajemnica Bóstwa jest poza możliwością pojmowania naszych największych intelektualistów! Zapytaj astronoma, czy może on zmierzyć niebiosa? Nie jesteśmy w stanie objąć nieskończonej doskonałości Boga. W niebie będziemy Go oglądać wyraźnie, ale nie w pełni, bo Bóg jest nieskończony. On skomunikuje się z nami stosownie do możliwości naszej istoty, ale nie w pełni Swego nieskończonego majestatu. Uwielbiam, gdy nie mogę pojąć!

Jeśli Bóg jest nieskończony we wszystkich miejscach, nie ograniczajmy go. „Oni ograniczali Świętego Izraela”. Ogranicza Boga umieszczanie Go w wąskim korytarzu logicznych wywodów. Rozum stwierdzi, że Bóg musi działać w określony sposób albo Jego cele nigdy nie zostaną zrealizowane. Ograniczamy Boga do zakresu naszego rozumowania. Ale przecież Jego możliwości są niezbadane. Ograniczamy Go, określając sposoby (i czas), w jakie może, a w jakie nie może działać w kościele.

Bóg wyzwala Syjon, ale sposób jest tylko w Jego gestii, nie jest związany z miejscem, czasem lub instrumentem, bo gdyby był związany tymi ograniczeniami, przestał by być nieskończonym. Bóg ma własną drogę. On zlekceważy mądrość ludzką, będzie działać na sposób nieprawdopodobny. On czasami ratuje w taki sposób, że jesteśmy pewni zagłady. Właśnie wtedy działa tak jak nieskończony, czyniący cuda. „Och, głębokości bogactwa mądrości i poznania, jakie są Boga! Jak niezgłębione są Jego wyroki i nie do wyśledzenia jego drogi!” [Rz 11:33]