Kolejnym atrybutem jest mądrość Boża – jeden z najjaśniejszych promieni chwały Boga. „On jest mądry.” Job 9:4. Serce jest siedzibą mądrości.  „Hebrajczycy całe swe serce poświęcili mądrości” [Cor in Hebraeo sumitur pro judicio] – Pineda. „Niech ludzie obdarzeni rozumem mi odpowiedzą” [Job 34:34] W hebrajskim oryginale wiersz ten brzmi: „Niech ludzie serca odpowiedzą mi.” Bóg jest mądry w sercu i to jest najwyższy stopień mądrości. Jedynie Bóg jest mądry, On wyłącznie jest w posiadaniu wszelkiej mądrości, dlatego nazywany jest „Bogiem, który jedyny jest mądry”. [1Tm 1:17] Wszystkie skarby mądrości są zamknięte w Nim, a stworzenia mają tyle mądrości, ile Bóg im łaskawie udzielił ze swego skarbca. Bóg jest doskonale mądry, w jego mądrości nie ma wad. Ludzie mogą być mądrymi w niektórych obszarach, ale w innych sprawach będą nieostrożni i słabi. Bóg odwrotnie, jest przykładem i wzorcem mądrości a wzór musi być doskonały. [Mt 5:48] Mądrość Boga przejawia się w dwóch aspektach:

Jego nieskończonej wiedzy.

On zna najgłębsze tajemnice. [Dn 2:28] On zna myśli, najgłębsze i najsubtelniejsze. [Am 4:13] „On oznajmia ludziom to, co myślą w głębi serca.” Ludzie przemyślnie zaplanują grzech, ale Bóg zdejmie wszystkie maski i przebrania, i pokaże głębokości serca. On zna wszystkie przyszłe możliwości, [et intuita ante] „już to przewidział”. On widzi wszystko w jednej jasnej perspektywie.

Jego dzieł wykonanych z doskonałą precyzją.

On jest mądry w sercu, a mądrość leży w jego dziełach. Te dzieła Boże można podzielić na trzy wielkie tomy / księgi, w których możemy wczytać się w Mądrość.

Księga 1 – „Dzieło stworzenia”.

Stworzenie to pomnik Bożej Mocy, ale również lustro, w którym możemy oglądać Jego mądrość. Nikt, poza Wszech-mądrym Bogiem nie mógł wymyślić, zaprojektować i stworzyć tak złożonego wszechświata. Oto ziemia ozdobiona wielorakimi kwiatami, które pięknie wyglądają i pachną. Oto nieboskłon z zawieszonymi światłami. Wspaniała mądrość Boga jest zarówno w palącym słońcu, jak w migotaniu gwiazd. Jego mądrość umieściła każde stworzenie we właściwym miejscu i sferze. Jeśli słońce byłoby bliżej, to spaliło by nas, jeśli zaś dalej, nie mogło by ogrzać nas swym światłem. Mądrość Boża jest widoczna w zmianach pór roku. „Ty uczyniłeś lato i zimę.” [Ps 74:17] Jeśli lato trwało by cały rok, gorąco spaliło by nas, mając przez cały rok zimę, zimno zmroziło by nas. Mądrość Bożą widać w następstwie ciemności i światła. Gdyby noc trwała przez cały czas, nie mogli byśmy pracować, jeśli byłby tylko dzień, nie było by odpoczynku. Mądrość jest widoczna w mieszaniu żywiołów, np ziemi z morzem. Jeśli wszystko było by morzem, nie mieli byśmy chleba, jeżeli wszystko było by Ziemią, nie mieli byśmy wody. Mądrość Boża zaplanowała owocowanie ziemi, wiatr i mróz, które przygotowują ziemię do wydawania plonu, słońce i deszcz, które pozwalają plonom dojrzewać. Mądrość Boża jest ewidentna w określaniu granic morza, a tak mądrze to przygotował, że choć w wielu miejscach morze jest wyżej od lądu, nie zalewa ziemi, tak że możemy wołać razem z Psalmistą: „O Panie, jak różnorodne są Twoje dzieła! W mądrości uczyniłeś je wszystkie”. [Ps 104:24] Stworzenie jest cudem mądrości. Mądrość Boża tak powiązała stworzenia, że potrzebują siebie nawzajem. Nawet wśród ludzi: Biedni potrzebują pieniędzy bogatych, a bogaci potrzebują pracy biednych. Bóg uczynił jednych i drugich zależnymi od siebie, żeby pomagali jeden drugiemu, aby okazywana była wzajemna miłość.

Księga 2 – „Dzieło odkupienia”.

Oto drugie dzieło w którym jaśnieje niezrównana mądrość Boża.

Miłosierdzie a sprawiedliwość

Jest arcydziełem Bożej mądrości, wymyślić sposób na wyjście z pata, pomiędzy grzechem człowieka a sprawiedliwością Boga. Możemy wołać z Apostołem: „O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga.” [Rz 11:33] Odkupienie zadziwia zarówno ludzi jak aniołów. Gdyby Bóg polecił ludziom, po upadku Adama, obmyślenie drogi zbawienia, nie mieli by ani dość mądrości aby je wymyślić, ani serca aby rozwiązania zapragnąć, więc w nieskończonej mądrości Bóg zaprojektował wszystko sam. Pragnę zbawić grzeszników – powiedziało Miłosierdzie, ale nie chcę, aby Sprawiedliwość była poniżona. Szkoda, – powiedziało Miłosierdzie – że tak szlachetne stworzenie jak człowiek musi przepaść, ale nic nie poradzę, Sprawiedliwość musi być wykonana. Czy jest jakieś inne wyjście? Upadli aniołowie nie mogą zadośćuczynić Sprawiedliwości za swoją zdradę, a nie jest sprawiedliwym by jeden rodzaj cierpiał karę a inny nie. Człowiek jest stracony dla Boga … Tak biło się z myślami Miłosierdzie, gdy Mądrość wypowiedziała się i Wyrocznia Boga przemówiła: Niech Bóg stanie się człowiekiem, niech druga osoba Trójcy przejdzie drogę wcielenia, będzie też musiała cierpieć straszną sprawiedliwą odpłatę. Tylko człowiek może przyjąć karę sądu, tylko Bóg przetrwa ten sąd. Och, ucieszyła się Sprawiedliwość, więc będzie zadość uczynione moim warunkom a człowiek może być zbawiony. O głębokości bogactwa Mądrości Boga, oto Sprawiedliwość i Miłosierdzie ucałowały się w radości i jedności. Wielka jest tajemnica, „Boga, który objawił się w ciele.” [1Tm 3:16] Jakaż mądrość w tym, że Chrystus staje się grzechem, ale nie zna grzechu. Bóg potępia grzech, ale ratuje grzesznika! Oto Mądrość, odnajdująca drogę zbawienia.

Droga zbawienia

Oto zastosowanie Bożej mądrości. Zbawienie jest przez wiarę, a nie przez uczynki. Oto wiara – pokorne narzędzie łaski, które oddaje chwałę tylko Chrystusowi. Wiara – czcicielka łaski udzielanej bez zapłaty. Wiara – w której łaska w pełni się ukazuje a Bóg otrzymuje należną chwałę. Wywyższenie zaś i uczczenie Boga to najwyższa mądrość.

Dzieła wiary

One poświadczają o Bożej mądrości. Głoszone Słowo Boże, rodzi wiarę. „Wiara przychodzi ze słuchania”. [Rz 10:17] Czy słowa nędznego człowieka mogą odmienić duszę? To tak samo niemożliwe, jakbyśmy szeptali do ucha zmarłego i oczekiwali że ożyje. Jest to niemożliwością w oczach świata, ale Bóg właśnie tak postanowił: Aby pokazać swoją mądrość przez to, co ludziom wydaje się szaleństwem. „On wybrał głupich tego świata, aby zawstydzić mądrych.” [1Kor 1:27] Dlaczego? Przeczytaj werset 29. „Aby żaden człowiek nie chlubił w jego obecności.” Gdyby Bóg nawracał ludzi przez posługę aniołów, wtedy chwała należna Bogu przypadała by aniołom. Lecz kiedy Bóg działa poprzez „byle jakie” narzędzia, czyli nas – słabych ludzi, takich jak ty i ja i przez nich nawraca słuchaczy, to moc jest na pewno z Boga. „Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby chwała za potężną moc była oddana Bogu, a nie nam”. [2Kor 4:7] Tutaj objawia się mądrość Boga, który postanowił, że żaden człowiek w Jego obecności nie będzie przypisywał sobie zasług.

Księga 3 – „Dzieło opatrzności”.

Mądrość Boga cudownie pojawia się w dziele podtrzymania wszystkiego co istnieje czyli opatrzności. Każde z dzieł Opatrzności ma w sobie zmiłowanie lub cudowną opiekę. Mądrość Boga, w dziełach opatrzności, pojawia się poprzez.

Dokonanie wielkich rzeczy za pomocą małej ilości nędznych środków.

On wyleczył pokąsanych Izraelitów przy pomocy węża wykonanego z brązu i zawieszonego na kiju. Zamiast użyć specjalnego antidotum na jad wężowy, jakiegoś balsamu z Gileadu, byłoby przynajmniej pewne prawdopodobieństwo wyleczenia, ale leczyć jad węża wężem z metalu? Poza tym, to była tylko rzeźba, i nawet nie trzeba było dotykać ukąszonego tą rzeźbą, chory miał tylko popatrzeć na węża, a jednak był to lek w 100% skuteczny. Im mniej prawdopodobne działanie narzędzia, tym bardziej widać Mądrość Boga.

Wykonuje swoje dzieło w sposób odwrotny.

Działa odwrotnie do przemyślanego podejścia człowieka. Bóg chciał wywyższyć Józefa – jednego z 12 synów Jakuba. We śnie Józefa snopy jego braci pokłoniły się jego snopowi. Jakąż więc obrał Bóg drogę aby to osiągnąć? Po pierwsze Józefa wrzucono do studni, a następnie sprzedano do Egiptu, w którym to kraju po jakimś czasie został wtrącony do więzienia. [Rdz 39:20] A jednak poprzez uwięzienie Józefa, Bóg otworzył drogę do realizacji swego planu. Bogu nie przynosi chwały wykonywanie Jego dzieł w zwyczajny ludzki sposób, nie objawia to też Jego Mądrości. Ale gdy zaczyna działać dziwnie, a w trakcie tego działania osiąga swoje cele, choć myśleliśmy, że wszystko zmierza do krachu, Jego Mądrość promieniuje w sposób najbardziej widoczny. Bóg dał Izraelowi zwycięstwo na wojnie, a jaki sposób się to stało? Oto zmniejszył liczebność armii Gedeona 100 krotnie. „Ludu przy tobie jest zbyt wiele.” [Sdz 7:2] Redukuje Armię trzydziestu dwóch tysięcy żołnierzy do trzystu. Usuwając narzędzia walki i zmniejszając szansę na wygraną w bitwie, sprawia, że Izrael zwycięża.

Postanawia wyprowadzić swój lud z Egiptu, a osiąga to jak zwykle dziwnym sposobem. Tak pokierował zdarzeniami, że Egipcjanie zaczęli nienawidzić Izraelitów. „Odmienił ich serca tak, że nienawidzili jego ludu”. [Ps 105:25] Im bardziej Egipcjanie nienawidzili i uciskali Izraela, tym bardziej Bóg uderzał Egipt plagami, tak, że Egipcjanie desperacko zapragnęli aby Izraelici opuścili ich kraj natychmiast. [Ex 12:33] Egipcjanie nie mogli ścierpieć Izraela, więc w pośpiechu wygonili ich ze swego kraju.

Pamięta o zachowaniu od śmierci nieposłusznego proroka Jonasza, gdy ten wyrzucony został ze statku do rozszalałego morza. Pan sprawił, że wielka ryba połknęła go, odtransportowała we właściwe miejsce a potem wypluła na brzeg. Czy to nie dziwny sposób aby uratować kogoś ze sztormu?

Bóg mógł ocalić Statek, Apostoła Pawła, i załogę okrętu na którym podróżował. Statek jednak wpadł na mieliznę i został zniszczony, chociaż wszyscy ze statku uratowali się i bezpieczne dotarli na ląd. [Dz 27:44]

W Kościele, Bóg często działa na odwrót i sprawia, że Jego wrogowie wykonują Jego dzieło. On jest jakby graczem krykieta, który ma wszystkie doskonałe uderzenia kijem, który nie nadaje się do gry. Często Jego kościół wzrasta i rozwija się wśród prześladowań. „Deszcze krwawe uczyniły glebę jeszcze bardziej owocną,” mówi Julian Apostata. W [Wj 1:10] faraon mówi: „postąpmy z nimi mądrze, aby nie mnożyli się”, a gdy zabijali ich dzieci oni jeszcze szybciej się mnożyli. Wiersz 12 mówi: „Im bardziej prześladował ich, tym bardziej się rozmnażali,” – jak ziemia, im więcej ją bronujesz, tym lepszy wydaje plon. Apostołowie byli rozproszeni z powodu prześladowań a ich rozproszenie stało się jakby rozsianiem nasion. Szli przed siebie, głosili Ewangelię, a Bóg codziennie przymnażał nawróconych. Paweł był w więzieniu, a jego więzy stały się środkiem szerzenia ewangelii. [Flp 1:12]

Dla swoich dzieci odmienia On najgorsze zło w dobro.

Tak jak kilka trucizn, zmieszanych mądrze przez farmaceutę, staje się wyjątkowym lekarstwem, tak Bóg sprawia, że o śmierć ocierające się cierpienia jego dzieci, służą ich dobru. On oczyszcza swoich umiłowanych i przygotowuje ich do nieba. [2Kor 4:17] Oto mrozy, które przyśpieszają wiosenne kwiaty chwały. Mądry Bóg, sobie tylko znanymi sposobami, zamienia cierpki napój nieszczęścia w wyborne kordiały. On sprawia, że jego lud zyskuje w wyniku poniesionych strat a ich krzyże stają się błogosławieństwem.

Gdy grzechy ludzi wykonują Boże dzieło.

Grzech ludzki nie był jego zamiarem, ani nie przyłożył On do niego ręki. Pan przyzwolił na grzech, choć go nie usprawiedliwia i ukarze. Ma on udział w grzesznym działaniu ale nie w samym grzechu. Ma On udział w ukrzyżowaniu Chrystusa w tym sensie, że dał ludziom siły i umysły aby wykonywali to czego pragną. Gdyby Bóg nie dał Żydom życia i mocy w ciele, nie mogli by nic uczynić. Jednakże samych grzesznych działań Bóg nienawidzi. Popatrzcie: gdy muzyk gra na rozstrojonych skrzypcach, to muzyk jest przyczyną powstania dźwięku w ogóle, zaś mało harmonijne dźwięki pochodzą z instrumentu. Tak samo inteligencja, ruch i żywotność ludzi jest od Boga, ale ich złe czyny są z samych ludzi. Kiedy człowiek jedzie na kulawym koniu, to, że dosiadł konia jest przyczyną, dlaczego koń wyruszył w drogę, ale tempo i niewygoda jazdy wynika z okulałego konia a nie z jeźdźca. Oto mądrość Boga – ludzkie grzechy przyczyniają się dla realizacji Jego dzieł ale On nie ma w nich udziału.

Gdy On pomaga w rozpaczliwych okolicznościach.

Bóg uwielbia pomagać, gdy ludzka mądrość i moc zawodzą. Podobnie wybitni prawnicy uwielbiają zmagać się z niedoskonałością i trudnymi przypadkami w prawie, aby tym pełniej pokazać swoje wyjątkowe umiejętności. Mądrość Boga nigdy nie przegrywa. Gdy przewidujemy najgorsze i to się dzieje, pojawia się gwiazda poranna wybawienia. „Który pamięta o nas w naszym poniżeniu” [Ps 136:23] Czasami Bóg od razu gnębi swoich wrogów. [Joz 2:24] Czasami powstrzymuje ich, odciągając ich od nas. Tak się działo, gdy Saul zaprzestał ścigać Dawida z powodu wtargnięcia obcych wojsk. „Filistyni w kraju”. Kiedy Kościół wydaje się być już złożony na ofiarę, jego pokój i wolność religijna zostają odebrane, wtedy w jego obronie występują Boży aniołowie.

Gdy wyprowadza On w pole mędrców.

Ich mądrość prowadzi prosto do klęski. Achitofel był świetnym politykiem i doradcą. [2Sm 16:23] „Rada Achitofela, była samo doskonała, jak rada kapłanów w świątyni Bożej” ale dążąc do coraz większej władzy, doradził Absalomowi na swoją hańbę. „Pan obrócił jego radę wniwecz”. [2Sm 15:31] „Bóg pokonał mądrych w ich własnej przebiegłości,” [Job 5:13] Gdy mędrcy, ich zdaniem czynią mądrze i przebiegle, Bóg nie tylko ich rozczarowuje, ale wykonuje na nich sąd. Sidła, w które mieli złapać się inni, chwytają skutecznie ich samych. „W potrzask, który zastawili, wpadły ich własne stopy. [Ps 9:15] Bóg uwielbia udaremniać spiski polityków, on odwraca ich plany tak, że jak Haman zostają powieszeni na szubienicach, które sami zbudowali.

W/Z 1: Uwielbiaj mądrość Bożą.

Jest nieskończenie głęboka, aniołowie nie mają w nią wejrzenia. „Jego drogi są niemożliwe do odgadnięcia.” [Rz 11:33] Tak jak uwielbiamy, tak powinniśmy spocząć w mądrości Boga. Bóg wie jakie warunki są dla nas najlepsze. Wierząc w mądrość Boga, będziemy dalecy od narzekania czy szemrania przeciw Panu. Odpoczywajcie w Bożej mądrości.

Pragnąc duchowej obfitości.

Bóg jest mądry i dla naszego dobra włączył do życia wierzących dyskomfort. Być może powinniśmy zostać pokrzepieni przez duchowe obfitości, tak jak Paweł, któremu Bóg dał wiele niebiańskich objawień. [2Kor 12:7] Trudno jest być pokornym i uniżonym, gdy mamy wszystko, czego zapragniemy. Bóg widzi, że pokora jest dla nas lepsza niż radość i ciągłe zadowolenie. Lepiej jest pragnąć pocieszenia i być pokornym, niż mieć wszystko, i być dumnym pyszałkiem.

Gdy brakuje sił i środków.

Odpocznij w Bożej mądrości, On widzi najlepszą drogę. Zazwyczaj mniej zdrowia znaczy więcej łaski. Słabszy na ciele ale mocniejszy w wierze. „Chociaż nasz zewnętrzny człowiek niszczeje, to ten wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień. [2Kor 4:6] W Rzymie hodowano dwa gatunki drzew laurowych, gdy na jednych liście więdły, na innych rozkwitały. Tak samo, gdy zewnętrzny człowiek obumiera, ten wewnętrzny rozkwita i owocuje. Kiedy Bóg potrząsa drzewem ciała, nastaje pora zbierania owoców sprawiedliwości. [Hbr 12:11] Choroba jest Bożym skalpelem, wycinającym chorą tkankę grzechu. [Iz 27:9]

Gdy rozważasz opatrzność Boga nad Jego Kościołem.

Kiedy głowimy się, co Bóg robi z nami, i uznajemy, że ponieśliśmy klęskę, raczej odpocznijmy w Bożej mądrości. On najlepiej wie, co ma robić. „Jego drogi nie są nam znane.” [Ps 77:19] Zaufaj mu, gdy nie możesz dostrzec Jego drogi. Bóg jest jak najbardziej na dobrej drodze, kiedy myślimy, że właśnie zszedł ze szlaku na manowce. Kiedy widzimy, że Kościół Boży jest już pochowany do grobu, a kamień zasunięty, On, swoją mądrością odsuwa kamień. „Chrystus przychodzi skacząc po górach”. [PnP 2:8] Jego moc albo przesuwa górę, albo nad nią przeskakuje.

Gdy na świecie jesteśmy pogardzani.

Gdy w naszej butelce kończy się oliwa, odpocznijmy w Bożej mądrości. To jest dla nas najlepsze. To nas wyleczy z dumy i swawoli. Bóg wie, że jeśli nie utracisz swoich nieruchomości, utracisz duszę. Bóg wie, że bogactwo byłoby dla ciebie sidłem. [1Tm 6:9] Czy martwisz się, że Bóg wyratował cię z tej pułapki? Bóg uczyni cię bogatym w wierze. To czego ci brakuje w tymczasowych dobrach, Bóg dołoży ci w życiu duchowym. Bóg da ci więcej Swojej miłości. Brakuje ci majątku, ale Bóg da ci mocne zapewnienie miłości. Och odpocznij w Bożej mądrości! On zachowuje dla ciebie to co najlepsze.

Gdy tracimy drogą osobę

W ciężkiej chwili utraty drogiego przyjaciela, żony, dziecka, czy męża, odpocznijmy w Bożej mądrości. Bóg zabiera ludzi nam drogich, ponieważ pragnie mieć więcej twojej miłości dla siebie. On łamie nasze podpory, żebyśmy mogli żyć z nim przez wiarę. Bóg chciałby, byśmy nauczyli opierać się tylko na nim.

W/Z 2: Udajmy się do Niego po mądrość, jak zrobił Salomon.

„Daj Twemu słudze serce pełne rozsądku: a słowa te spodobały się Panu.” [1Krl 3:9] A oto inna zachęta dla nas: „Jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje obficie i bez wypominania”. [Jk 1:5] Mądrość jest w Bogu, [Tanquam infonte], „jak w lampie”, jego mądrość jest udzielana, a nie zmniejsza się, a jego zasoby nie umniejszają się chociaż hojnie je rozdaje. Przyjdź więc do Boga:

Panie, rozpalaj światło mojej lampy, niech w twej światłości ujrzę światło, daj mi mądrość, aby znać głupotę mego serca, podstępy węża starodawnego, naucz zazdrośnie strzec mego serca dla Ciebie. Abym był oddany Tobie, mądry wobec innych; prowadź mnie twoimi radami, a potem przyjmij do chwały. Amen.