P: Czy Bóg zostawił całą ludzkość w stanie grzechu i nędzy?

O: Nie! Zawarł przymierze łaski, aby uratować swoich wybranych z tego nieszczęsnego stanu, przeniósł ich do stanu łaski za sprawą Wybawiciela.

„Zawrę z wami wieczne przymierze”. [Iz 55:3]. Przez upadek człowiek pogrążył się w labiryncie nędzy, nie mając sposobu na odzyskanie utraconej pozycji. Bogu zaś upodobało się, aby wejść w nowe przymierze z człowiekiem, przywracając go do życia przez dzieło Zbawiciela.

Twierdzę i zamierzam tego przeprowadzić dowód, że zawarte i uprawomocnione zostało nowe przymierze między Bogiem a wybranymi.

Cóż to za nowe przymierze?

Jest to poważne i uroczyste porozumienie zawarte między Bogiem i upadłymi ludźmi, w którym Pan zobowiązuje się być naszym Bogiem, i uczynić nas swoim ludem.
Jakie nazwy są nadawane temu przymierzu?

[1.] W [Ez 37:26] nazywane jest przymierzem pokoju, bo pieczętuje pojednanie między Bogiem a pokutującymi grzesznikami. Zanim zawarto to przymierze nie było niczego, prócz wrogości. Bóg nie kochał nas, bo stworzenia, które Go obrażają nie mogą być przez Doskonałego kochane. Również my nie kochaliśmy Boga, bo jak może winowajca kochać sędziego, który wyda sprawiedliwy wyrok, tak więc stan wojny jest po obu stronach. Ale Bóg znalazł w nowym przymierzu sposób, by pogodzić zwaśnione strony, tak że nazwa przymierze pokoju jest jak najbardziej na miejscu.

[2.] Nazywane jest przymierzem łaski, i słusznie, ponieważ:

(1) Gdy my pogardziliśmy pierwszym przymierzem, Bóg, pomimo braku zobowiązań wobec nas, zaczął coś nowego, chociaż sami wykluczyliśmy się z Bożego kręgu przyjaciół. Przymierze łaski jest [tabula post naufragium], „deską z rozbitego w sztormie okrętu”. To naprawdę darmowa łaska Boga, gdy Bóg działa na rzecz grzeszników, angażując swą mądrość i miłosierdzie, by zbudować z nimi więź przymierza!

(2) Ma ono królewski majestat, całe składa się z paragrafów łaski. Mówi na przykład, że „Bóg odrzuci nasze grzechy, daleko od siebie”, że „będzie kochał nas bezwarunkowo” [Oz 14:4], że da nam pragnienie, byśmy przyjęli to przymierze, a nawet siłę, by spełnić jego warunki. [Ez 36:27]. Wszystko w tym przymierzu to czysta łaska.
Dlaczego Bóg zawarł przymierze z nami?

Nie ma w przyczynach tego przymierza wkładu wniesionego przez człowieka. Władca nie wejdzie w przymierze z niewolnikami, nie będzie im okazywać uszanowania. Bóg wchodzi w przymierze z nami, stając się naszym Bogiem, i to właśnie jest obdarowaniem nas godnością. Przymierze łaski jest [insigne honoris], „dekretem rozróżniającym pomiędzy ludem Bożym a poganami”. „Ja utwierdzę przymierze moje z tobą.” [Ez 16:60]. Kiedy Pan powiedział Abrahamowi, że wejdzie z nim w przymierze, Abraham upadł na twarz, zdumiony, że Bóg chwały obdarowuje go takim zaszczytem [Rdz 17:2].

Bóg zawiera z nami przymierze, aby „związać nas ze sobą więzami przymierza”, mówi o tym Prorok Ezechiel. Bóg wie, że mamy niewierne serca, dlatego musiał przywiązać nas do siebie. To wielka bezbożność – opuścić Boga z którym zawarłeś przymierze. Gdy jedna z kapłanek Westy, która ślubowała bogini dziewictwo, złamała przymierze, Rzymianie spalili ją żywcem. Odejścia od Boga po uroczystym zawarciu przymierza jest krzywoprzysięstwem.

Jak przymierze łaski różni się od pierwszego przymierza z Adamem?

Warunki pierwszego przymierza były bardziej rygorystyczne i surowe. Widać to w tym, że:

(1) Najmniejszy grzech zupełnie unieważniał adamowe przymierze, ale wiele uchybień nie unieważni przymierza łaski. Najmniejszy grzech jest wystąpieniem przeciw przymierzu, ale nie unieważnia go. W małżeńskiej relacji zdarza się wiele uchybień, nie zrywają one jednak więzi małżeńskiej. Gdyby Bóg za każdym razem, gdy my uchybiamy przymierzu, zrywał je z nami, nie ostalibyśmy się, ale Bóg nie chce żeby tak było, i w chwilach słusznego gniewu, „pamięta o swoim miłosierdziu”.

(2) Pierwsze przymierze, gdy złamane, pozostawia grzesznika bez remedium, wszystkie drzwi zostają zamknięte, nie ma żadnej nadziei. Nowe przymierze zaś daje nam remedium: pozostawia miejsce na nawrócenie, a także zapewnia pośrednika. „Jezus jest pośrednikiem nowego przymierza”. [Hbr 12:24].

(3) Pierwsze przymierze oparte było całkowicie na „uczynkach”, drugie zaś na „wierze”. [Rz 4:5].

Ale czyż uczynki nie są wymagane w przymierzu łaski?

Oczywiście, że są! „Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach” [Tt 3:8]. Ale przymierze łaski nie wymaga uczynków w taki sam sposób jak przymierze uczynków.
W pierwszym przymierzu, uczynki były warunkiem życia z Bogiem, w drugim – są one wymagane tylko jako oznaki obecności nowego życia.
W pierwszym przymierzu, uczynki zostały nakazane jako fundament zbawienia; w nowym przymierzu, są nakazane jako dowody naszej miłości do Boga. W pierwszym były one konieczne do wykazania sprawiedliwości człowieka; w nowym, są manifestacją łaski, jaką otrzymaliśmy.

Jaki jest warunek przymierza łaski? – Jest nim wiara!

Dlaczego wiara jest warunkiem nowego przymierza, a nie jakakolwiek inna łaska?

Stało się tak, aby wykluczyć wszystkie możliwości chlubienia się. Wiara jest pokornym owocem łaski. Jeśli dzieło pokuty i nawrócenia lub jakiekolwiek inne uczynki byłyby warunkiem przymierza, zdradzieckie ludzkie serce przypisze chwałę sobie i powie: „to moja sprawiedliwość sprawiła, że Bóg uratował mnie”. Jednak, gdy zbawienie jest z wiary, gdzie jest chluba? Wiara cała ma swe źródło w Chrystusie, niesie wszystką chwałę do stóp Chrystusa, jest łaską najbardziej pokorną. Oto przyczyna tego, że Bóg ustanowił wiarę, jako warunek przymierza.

Jeśli wiara jest warunkiem przymierza łaski, wyklucza z przymierza aroganckich grzeszników. Mówią oni, że to przymierze łaski, i że należy się również im: ale czy kiedykolwiek wiedzieliście papiery wartościowe bez warunków ich wykorzystania? Warunkiem zaś przymierza łaski jest wiara, jeśli nie wierzysz, nie masz udziału w tym przymierzu, tak samo, jak cudzoziemski gość czy chłop nie może zająć miejsca w Radzie Mieszczan.

W/Z 1: Informacyjna.

Zobacz niesamowitą dobroć Boga, gdy wszedł w przymierze z nami. Nigdy nie wszedł w przymierze z aniołami, kiedy te upadły. To było łaskawością Boga, gdy wszedł w przymierze z Adamem w stanie niewinności, o ileż większa to łaska, gdy wszedł w przymierze z wrogami. W tym przymierzu łaski, możemy zobaczyć najpiękniejszą miłość Boga i jej przejawy wobec grzeszników. To jest przymierze małżeńskie. „Jestem twoim małżonkiem, mówi Pan.” [Jer 3:14]. W nowym przymierzu, Bóg oddaje nam Siebie, cóż może dać więcej? On daje nam nawet o wiele więcej niż obiecał, jakiej lepszej pieczęci przymierza moglibyśmy oczekiwać?

W/Z 2: Testu, czy na pewno mamy udział w tym przymierzu łaski.

Są trzy tego oznaki:

(1.) Lud przymierza to ludzie pokorni. „Wszyscy zaś wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. ” [1P 5:5] Uczestnik przymierza uważa innych za wyższych od siebie, wartość, jaką przypisuje swojej osobie (poza otrzymaną od Boga łaską) zmniejsza się [Flp 2:3]. Dawid krzyczy: „Jestem robakiem, a nie człowiekiem”, Choć święty, choć król, to jednak robak [Ps 22:6]. Gdy oblicze Mojżesza świeciło, przykrywał twarz zasłoną, kiedy lud Boży najbardziej jaśnieje w łasce, zakłada zasłonę pokory. Pycha i duma wyklucza z przymierza łaski, „Bóg się pysznym przeciwstawia,” [1P 5:5], i na pewno człowiek taki nie jest w przymierzu z Bogiem, bo przecież z całych sił opiera się Jemu.

(2.) Lud przymierza to ludzie gorliwi. Choć nie są w stanie ofiarować Bogu nienagannej służby, służą mu chętnie. Nie żałują Bogu tej odrobiny czasu spędzonej w Jego służbie, nie wahają się ani nie szemrają w chwilach cierpienia. Jeżeli Bóg wezwie, przejdą przez ogień i wodę. „Lud twój chętnie pójdzie za tobą w świętej ozdobie ” [Ps 110:3]. Ta spontaniczność i chęć wypływa z przyciągającej mocy Ducha Świętego. Duch zaś nie zmusza siłą, ale łagodnie namawia ludzką wolę. Dobrowolna gorliwość w religii sprawia, że nasza służba zostaje przez Pana przyjęta. Bóg czasami przyjmuje gotowość bez wykonania dzieła, nigdy jednak nie przyjmie uczynków w których nie ma świętej gorliwości.

(3). Lud przymierza to ludzie święci, sam Pan ubrał ich w swoją świętość. „Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego.” [Pwt 7:6]. Uczestnicy przymierza łaski są oddzieleni od świata i uświęceni przez Ducha Świętego. Kapłani w Izraelu z mocy prawa nie tylko obowiązkowo myli ręce podczas służby, ale ubierali się w chwalebne szaty [Wj 28:2]. Charakterystyczne dla Ludu Bożego jest nie tylko obmycie z grzechów, ale piękno świętego serca: nie tylko noszą imię Boże, ale piękny Boży obraz w sercu. Tamerlan odmówił przyjęcia złota, gdy zobaczył, że zamiast pieczęci jego ojca, ma pieczęć rzymską. Świętość jest pieczęcią Bożego daru, jeśli Pan nie widzi tej pieczęci wyciśniętej na nas, nie zaliczy nas do ludu przymierza.

W/Z 3: Napomnienia.

Wy, którzy nie jesteście obecnie uczestnikami przymierza łaski, dołóżcie wysiłku aby w to przymierze z Bogiem wejść. Jak szczęśliwy byłby stary świat (sprzed potopu) gdyby dostał się do Arki! Jak mocno powinniśmy wysilić się my, aby wejść do Nowej Arki Przymierza!

Rozważmy tutaj:

(1.) Nędzę ludzi, którzy żyją i umierają bez przymierza z Bogiem. Tacy, w godzinie cierpienia nie mają do kogo pójść. Gdy sumienie cię oskarża, zbliża się choroba (które są tylko zwiastunami bólu śmierci i piekła), to co robisz? Dokąd uciekniesz? Czy zwracasz się o pomoc do Chrystusa? On jest pośrednikiem tylko dla tych, którzy są w przymierzu. Och, jak będziesz nasycony przerażeniem i rozpaczą! Będziesz jak król Saul, który powiedział: „Jestem w ciężkiej niedoli, Filistyńczycy wojują ze mną, a Bóg odstąpił ode mnie i już nie daje mi odpowiedzi.” [1Sm 28:15]. Dopóki nie jesteś w przymierzu z Bogiem, nie ma dla ciebie ratunku. Pokrywa arki przymierza, nazywana przebłagalnią, nie była szersza od samej skrzyni, co pokazuje, że miłosierdzie Boga nie sięga dalej niż Jego przymierze.

(2). Doskonałość przymierza łaski.

Jest ono lepsze niż przymierze z Adamem:

Po pierwsze, dlatego, że jest bardziej przyjazne i łaskawe. Służba, która zostałaby odrzucona w pierwszym przymierzu jest akceptowalna w drugim. Tutaj Bóg akceptuje wolę czynienia dobra, [2Kor 8:12]. Przymierze łaski nakłada koronę szczerości, gdy jesteśmy słabi, Bóg daje siłę, a tam gdzie nasza służba nie była doskonała, Bóg przyjmuje czyny dopełniając je doskonałością Chrystusa.

Po drugie, jest lepszym przymierzem ze względu na jego niewzruszoność i pewność. „Wszak przymierze wieczne zawarł ze mną, pod każdym względem ułożone i zabezpieczone” [2Sm 23:5]. Pierwsze przymierze nie było pewne, gdyż stało na chwiejnym fundamencie uczynków. Adam miał w sobie sprawiedliwość, ale gdy złamał prawo stracił ją. Przymierze łaski jest pewne, bo jest potwierdzone dekretem Boga i opiera się na dwóch potężnych filarach, przysiędze Boga i krwi Boga.

Po trzecie, wynika z niego przywilej i wyniesienie przed Bogiem. Nasza natura jest bardziej szlachetna, a chwała zbawionych jest większa od chwały Adama, mamy przywilej zasiąść z Chrystusem na Jego tronie. [Obj 3:21]. Dzięki mocy przymierza łaski, jesteśmy bliżej Chrystusa niż aniołowie: oni są Jego przyjaciółmi, my Jego małżonką. Bóg pragnie być w przymierzu z wami. Dlatego Bóg, przez swoich wysłanników, wzywa i nakłania ludzi do pojednania i wiary, bo pragnie wejść w przymierze z człowiekiem.

Powiesz zaś: Chciałbym bardzo być w przymierzu z Bogiem, ale byłem wielkim grzesznikiem, i obawiam się, że Bóg nie dopuści mnie do Siebie.

Posłuchaj: Jeśli widzisz, swoje grzechy i brzydzisz się nimi, znaczy to, że Bóg chce przyjąć cię do przymierza. „Nie kupiłeś mi za pieniądze wonnych rzeczy ani nie nasyciłeś mnie tłuszczem swoich krwawych ofiar, lecz obciążyłeś mnie swoimi grzechami, utrudziłeś mnie swoimi przewinieniami. Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę” [Iz 43:24-25]. Jak w morzu zatopione są wielkie głazy, tak samo w miłosierdziu zatapiają się wielkie grzechy. Niektórzy z Żydów, którzy ukrzyżowali Chrystusa, zostali ze swych grzechów obmyci Jego krwią.

Powiesz zaś: Ja jednak nie jestem godzien, żeby Bóg zawarł ze mną przymierze łaski.

Posłuchaj: To nawet nie postało w myślach Boga, aby nowe przymierze zawierać z ludźmi godnymi. Gdyby Bóg chciał okazać miłosierdzie tym, którzy są godni, nie mógłby okazać go nikomu. To zaś jest zamysłem Bożym w nowym przymierzu, aby okazać nadzwyczajną ilość łaski, a miłość dać bez zasługi, a skoro nie jesteśmy godni sami z siebie, przyjmuje nas przez godność Chrystusa. Dlatego niech twoja niegodność cię nie zniechęca, to nie bycie niegodnym wyklucza z przymierza, ale brak gotowości, by przyjść do Boga.

Co mamy zrobić, aby wstąpić w przymierze z Bogiem?

(1.) Szukaj Boga przez modlitwę. [Exige a Domino misericordiam] „domagaj się zmiłowania od Pana”, Św. Augustyn. „Panie, bądź moim Bogiem w przymierzu. ” Pan uczynił obietnicę, że modlitwa ratyfikuje przymierze, On stanie się naszym Bogiem, a my Jego ludem. „Tę trzecią część wrzucę w ogień i będę ją wytapiał, jak się wytapia srebro, będę ją próbował, jak się próbuje złoto. Będzie wzywać mojego imienia i wysłucham ją. Ja powiem: Moim jest ludem, a ona odpowie: Pan jest moim Bogiem”. [Zach 13:9]. Tylko niech to będzie gorliwa i natrętna modlitwa, przyjdź do Boga jako poważny petent, nie zniechęcaj się, a Bóg da ci to co obiecał.

(2). Jeśli chcesz być w przymierzu z Bogiem, zerwij przymierze z grzechem. Przed przymierzem ślubu, musi nastąpić rozwód. „I rzekł Samuel do całego Izraela, mówiąc: Jeżeli chcecie z całego serca nawrócić się do Pana, usuńcie obcych bogów spośród siebie oraz Asztarty i zwróćcie wasze serca do Pana, i służcie wyłącznie jemu, a wybawi was z ręki Filistyńczyków. ” [1Sm 7:3]. Czy jakikolwiek król wchodzi w przymierze z kimś, kto jest w zmowie z jego wrogami?

(3). Jeśli chcesz związać się przymierzem z Panem, uwierz w krew tego przymierza. Krew Chrystusa jest krwią odkupienia, wierz w tę krew, a będziesz bezpiecznie ukryty w Bożym miłosierdziu. „Staliście się bliskimi przez krew Chrystusa” [Ef 2:13].

W/Z 4: Pocieszenia dla tych którzy zdobyli skarb przymierza łaski.

(1.) Ci, którzy są w przymierzu z Bogiem, mają wszystkie grzechy wybaczone. Przebaczenie jest ukoronowaniem miłosierdzia. „On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce, On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem, On twoje dni nasyca dobrami: odnawia się młodość twoja jak orła. ” [Ps 103:3-5]. Oto błogosławieństwo zawarcia przymierza: „lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie Pana! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich – mówi Pan – odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu nigdy nie wspomnę” [Jer 31:33-34]. Gdy grzech zostaje przebaczony, ustaje gniew. Jak straszną jest nawet mała iskra gniewu Bożego rozpalająca sumienie! Ale gdy grzech jest odpuszczony, nie ma gniewu. Bóg nie pojawia się już w ogniu czy trzęsieniu ziemi, ale ukryty za tęczą miłosierdzia.

(2). Wszystkie obecne zmiłowania Boże są owocem przymierza łaski. Bezbożni otrzymują miłosierdzie poprzez Bożą Opatrzność, na mocy postanowienia o odroczeniu kary, a nie z miłości. Ci jednak, którzy są w przymierzu łaski mają dary miłosierdzia osłodzone miłością Boga, miłosierdzie płynie do nich przez krew Chrystusa. Jak Naaman rzekł do Gehaziego „Weź dwa talenty, ” [2Krl 5:23], tak samo mówi Bóg do uczestników przymierza, „weź dwa talenty”, weź zdrowie ale dodatkowo Chrystusa, weź bogactwo a razem z nim moją miłość, weź pyszną potrawę ale dodatkowo moje błogosławieństwo, weź dwa talenty.

(3). Możesz przy każdej okazji powoływać się na to przymierze.

1. Jeśli ścigają cię pokusy, powołaj się na przymierze:
   Panie, Tyś obiecał szybko zmiażdżyć szatana pod Twymi stopami, Nie dopuść, by twoje dziecko tak się martwiło, odpędź ryczącego lwa.
2. Jeśli jesteś w potrzebie, powołaj się na przymierze:
   Panie, Tyś powiedział: „Żadnego dobra mu nie zabraknie”, Ty uratowałeś mnie przed piekłem, zaspokój łaskawie moją potrzebę. Skoro dajesz mi królestwo, nie odmawiaj mi chleba codziennego!

(4). Jeśli jesteś w przymierzu z Bogiem, wszystkie okoliczności będą współpracować dla twego dobra. [Etiam mala cidunt in bonum]. [Ps 25:10] Nie tylko droga ze złota, ale krwawa ścieżka od Pana, wiedzie ku dobru. Każdy wiatr Opatrzności będzie cię zdmuchiwał bliżej nieba. Prześladowanie i ucisk oczyści cię i nauczy pokory. [Hbr 12:10]. Z gorzkiego leku Bóg destyluje twoje zbawienie. Problemy i cierpienia zwiększają chwałę świętych. Im bardziej diament jest oszlifowany, tym bardziej błyszczy; im cięższy krzyż świętych, tym większa będzie ich korona.

(5). Jeśli znalazłeś się w przymierzu jeden raz, jesteś w nim na zawsze. Biblia nazywa przymierze łaski „wiecznym”. Ci, z którymi przymierze zawarto to wybrańcy Boży, a wybierający akt miłości Boga jest niezmienny. „I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić; a w ich serce włożę bojaźń przede mną, aby ode mnie nie odstąpili” [Jer 32:40]. Bóg tak kocha świętych, że nie zapomni o nich, święci zaś będą bać się Boga i nie opuszczą Go. Jest to przymierze wieczności. Tak być musi, bo z kim to przymierze jest zawierane? Czy nie z wierzącymi? Czy nie zostali oni zjednoczeni z Chrystusem? Chrystus jest głową, oni ciałem. [Ef 1:22-23]. To unia bardzo silna, zbudowana na podobieństwo unii między Bogiem Ojcem a Chrystusem. „Jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno”. [Jn 17:21]. Skoro związek między Chrystusem i świętymi jest taki trwały, to nigdy nie może być rozwiązany, bo gdyby tak się stało, przymierze zostało by unieważnione. Dlatego święci mogą umierać w pokoju serca.

(6). Jeśli ty jesteś w przymierzu z Bogiem, twoim przeznaczeniem jest On. Oto napój pocieszenia na łożu śmierci: śmierć niszczy unię między ciałem i duszą, ale doskonali unię między duszą a Chrystusem. To prowadzi świętych, by pragnęli śmierci jak panna młoda dnia ślubu. [Flp 1:23]. [Cupio dissolvi] „Prowadź mnie, Panie do tej chwały”, powiedział ktoś, „jej odblask widziałem do dziś tak niewyraźnie.”

W/Z 5: Ukierunkowania.

Pamiętaj, jaką drogą mają iść ci, którzy zakosztowali przymierza miłosierdzia

Żyj jak sprzymierzony z Bogiem. Jak różnisz się od innych w wybraniu, różnij się w sposobie życia.

(1.) Musisz kochać swego Boga. Miłość Boga wzywa nas do odwzajemnienia miłości. Jego miłość to [Amor gratiatus], „Miłość łaskawa”. Dlaczego Bóg przeszedł obok innych, a wybrał ciebie, łącząc się z tobą przymierzem? Bóg ominął lwa i orła, a wybrał gołębicę, tak samo wybierając ludzi, omija sławnych i potężnych. Jego miłość jest [Amor plenus], „Miłość obfita”. Kiedy Bóg wchodzi z tobą w przymierze, jesteś jego [Hephzihah] „Moja Rozkosz”; [Iz 62:4]. Pan ma w tobie upodobanie, daje ci klucz do wszystkich jego skarbów, obsypuje cię perłami, ceni cię jak niebo i ziemię, daje ci w drodze kiść winogron, mówi ci: „Synu, wszystko co mam jest twoje.” Czy to wszystko nie woła o miłość? Serce każdego, kto wstąpi na te rozżarzone węgle, zapłonie miłością do Boga.

(2). Chodź w świętości. Przymierze uczyniło nas narodem królewskim, dlatego bądź święty. Świeć jako światło na świecie, choć jeszcze na ziemi, żyj jak anioł. Bóg zaprosił cię do przymierza, aby mieć z Tobą komunię, a jak utrzymuje się komunię z Bogiem, jak nie w świętości?

(3). Bądź wdzięczny. [Ps 103:1]. W przymierzu łaski Bóg jest twoim Bogiem. Zrobił dla ciebie wiele więcej, niż gdyby pozwolił ci wstąpić do arystokracji tej ziemi, niż dając ci korony i berła tego świata. Och, podnieś kielich zbawienia, i błogosław Pana! Wieczność będzie zbyt krótka, aby Go chwalić. Muzycy bardzo lubią grać w akustycznym otoczeniu, gdzie dobrze słychać muzykę, a Bóg lubi obdarowywać miłosierdziem w tych miejscach, gdzie najgłośniej brzmi chwała dla Niego. Skoro otrzymujesz zapłatę aniołów, pracuj jak aniołowie. Rozpocznij zaś chwalić Pana tu i teraz, bo przecież masz nadzieję robić to zawsze w niebie.