„Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię” [Flp 2:9].

Mówiliśmy o upokorzeniu Chrystusa, a teraz będziemy mówić o jego wywyższeniu. Zobaczyliście słońce sprawiedliwości w zaćmieniu, teraz zaś ujrzycie je, gdy wychodzi z zaćmienia i świeci w pełnej krasie. „Dlatego Bóg wywyższył Go” jak powiedział Święty Ambroży: [super exaltavit] – „Ponad wszelkie wywyższenie”.

P: Co składa się na wywyższenie Chrystusa?
O: Powstanie z martwych, wstąpienie do nieba, zasiadanie po prawicy Boga Ojca.

P: W jakim sensie Bóg wywyższył Chrystusa?
O: Nie w odniesieniu do jego Bóstwa, bo ono nie może być już wyniesione wyżej. W upokorzeniu Chrystusa Bóstwo nie było poniżone, więc w jego wywyższeniu, Bóstwo nie jest podnoszone wyżej, bo być nie może, Chrystus zaś jest wywyższony jako mediator, wywyższona jest jego ludzka natura.

Na jak wiele sposobów jest Chrystus wywyższony?

Bóg wywyższył Chrystusa co najmniej na pięć sposobów:

1. W Jego tytułach
2. W Jego urzędach
3. W Jego wniebowstąpieniu
4. W zasiadaniu po prawicy Boga.
5. W ustanowieniu Go sędzią świata.

(1). Bóg wywyższył Chrystusa w tytułach.

[1.1.] On jest wyniesiony na pozycję „Pan”. [Dz 19:17]. „imię Pana Jezusa było wielbione” Jest Panem w odniesieniu do jego suwerenności, bo jest Panem aniołów i ludzi. „Dana jest mi wszelka moc”. [Mt 28:18]. Chrystus ma trzy klucze w ręku:
(A) klucz do grobów, aby ożywić umarłych przy zmartwychwstaniu,
(B) klucz z nieba, aby otworzyć królestwo niebieskie, każdemu, komu zechce,
(C) klucz piekła, aby zamknąć potępionych w tym ognistym więzieniu. [Obj 1:18].

Temu Panu wszyscy muszą oddać hołd. „Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano”. [Flp 2:10]. Właśnie przed Jezusem, świętym Synem Boga, przed Jego berłem, zegnie się wszelkie kolano. Taki hołd oznacza też poddanie się. Wszyscy będą Jemu podporządkowani, albo jako synowie albo jako jeńcy, poddani Panu i Sędziemu. Nie możemy tylko powierzyć się Chrystusowi, aby odebrać dar zbawienia, musimy pokłonić się u jego stóp, w gotowości, aby mu służyć.

[1.2] Chrystus jest wywyższony jako Książę. „W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu …” [Dn 12:1] Niektórzy badający Pisma sądzą, że Michał to tylko stworzony anioł, ale powinniśmy widzieć w tym Słowie raczej Anioła Pańskiego [Angelus Foederis], anioła przymierza, a w taki sposób często nazywany był Chrystus zanim stał się człowiekiem. On jest tym wielkim księciem, „Księciem nad królami ziemi” [Obj 1:5] Królowie i książęta posiadają swe dominia tylko przez nadanie od Chrystusa, Jego tron jest ponad gwiazdami, aniołowie i archaniołowie są jego przyboczną gwardią. Tak właśnie Chrystus jest wywyższony.

(2) Bóg wywyższył Chrystusa w jego urzędzie.

Uhonorował go urzędem [Salvator mundi], „Zbawiciela świata”. „Tego wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów.” [Dz 5:31]. Było wielkim zaszczytem dla Mojżesza, że stał się wybawicielem Izraela z Egiptu, ale o ileż większym jest bycie Zbawicielem dusz na wieki? Chrystus jest nazywany rogiem zbawienia. [Lk 1:69]. Dlaczego? Bo ratuje od grzechu, [Mt 1:21]; od gniewu Bożego, [1Tes 1:10].

Zbawianie jest klejnotem tylko jednej korony – Chrystusowej. „I nie ma w żadnym innym zbawienia”. [Dz 4:12]. Jakież to wywyższenie Chrystusa! Niebo rozbrzmiewa uwielbieniem świętych! Śpiewają alleluja dla Chrystusa Zbawiciela. „I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu,” [Obj 5:9].

(3). Bóg wywyższył Chrystusa w Jego wniebowstąpieniu

bo skoro wstąpił do nieba, został wywyższony. Augustyn mówi: „Niektórzy, jak Hermianie, byli zdania, że ciało Chrystusa uniosło się w kosmos i krąży wokoło słońca.” Ale Pismo Święte wyraźnie mówi, że On wstąpił do nieba. [Lk 24:51, Ef 4:10]. Ponad wszystkie niebiosa, – daleko poza kosmos. On wstąpił do najwyższej części niebios, którą Paweł nazywa trzecim niebem. We wniebowstąpieniu Chrystusa, obserwujemy jeszcze:

[3.1.] Sposób Jego wniebowstąpienia. Gdy Chrystus wstępował do Nieba, pobłogosławił swoich uczniów. „Podniósł ręce i błogosławił im, a kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi było, i został uniesiony do nieba.” [Lk 24:50-51]. Nie pozostawił im pieniędzy ani posiadłości, ale pozostawił błogosławieństwo.

Wstąpił jako zdobywca, w sposób triumfalny. „Wstąpiłeś na wysokość, wiodłeś z sobą jeńców, Wziąłeś ludzi; nawet oporni mieszkają u Pana, Boga.” [Ps 68:19]. Chrystus pokonał grzech, piekło i śmierć, a jego triumf jest tryumfem każdego, kto wierzy w Chrystusa. Pan zwyciężył grzech i piekło właśnie dla swoich braci.

[3.2] Owoce wniebowstąpienia. Jego wniebowstąpienie spowodowało zstąpienie Ducha Świętego w nasze serca. „Dlatego powiedziano: Wstąpiwszy na wysokość, Powiódł za sobą jeńców i ludzi darami obdarzył.” [Ef 4:8]. Wstąpiwszy na obłoki jak na triumfalny rydwan, daje nam dar Ducha Świętego, tak jak król po koronacji obdarza hojnie darami swoich faworytów.

(4). Bóg wywyższył Chrystusa na swoją prawicę.

„A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga” [Mk 16:19]. „Jaką okazał w Chrystusie, gdy wzbudził go z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym”. [Ef 1:20].

Co to znaczy, że Chrystus siedzi po prawicy Boga?

W rzeczywistości nie zasiada się po prawej lub lewej stronie Boga, ponieważ Duch nie ma ciała i nie można go zlokalizować w przestrzeni. Jest to natomiast metafora pochodząca z ceremonii dworu królewskiego. Królowie bowiem, ustanawiają swoich faworytów tak, że podczas oficjalnych ceremonii stoją oni po ich prawej ręce. Król Salomon wyznaczył miejsce dla Królowej matki po swojej prawej ręce. [1Krl 2:19]. Tak więc, dla Chrystusa -zasiadać po prawicy Boga, oznacza, że ma on następne po Bogu Ojcu miejsce w godności i czci. Ludzka natura Chrystusa, będąca zjednoczoną z naturą boską, zasiada w niebie na królewskim tronie, a odbiera hołd i uwielbienie od całego stworzenia.

Na mocy unii natur ludzkiej i bożej w Chrystusie, Pan otrzymuje wszelką chwałę, którą natura ludzka może odebrać.

Nie jest zaś tak, że natura ludzka Chrystusa awansowała do równości z Bogiem, ale boska natura zjednoczona z ludzką sprawia, że natura ludzka jest cudownie wywyższona, choć nie zrównana z bóstwem.

Chrystus, jedyny Pośrednik jest wypełniony wszelkim majestatem i obdarzony wszelką czcią, ponad najczcigodniejszych aniołów. Jak w upokorzeniu Chrystus zszedł tak nisko, że nie można już było zejść niżej, tak w jego wywyższeniu wstąpił tak wysoko, że nie można wejść wyżej.

W swoim zmartwychwstaniu był wywyższony ponad grób, ale w swoim wniebowstąpieniu został wywyższony ponad wszelkie niebiosa, zasiada po prawicy Boga. „Ten, który zstąpił, to ten sam, co i wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.” [Ef 4:10]

(5). Bóg wywyższył Chrystusa ustanawiając Go sędzią całego świata.

„Ojciec cały sąd przekazał Synowi.” [Jn 5:22]. W dniu sądu Chrystus będzie wywyższony ponad całe stworzenie. „Przyjdzie w chwale Ojca swego.” [Mk 8:38]. Będzie nosić tą samą haftowaną szatę majestatu, co jego Ojciec, a przyjdzie ze wszystkimi świętymi aniołami. [Mt 25:31]. Ten, który został poprowadzony na krzyż przez oddział legionistów, przybędzie jako sędzia w asyście wielu legionów świętych aniołów. Chrystus będzie sądził swoich sędziów. Osądzi Piłata, który Go skazał. Królowie opuszczą swe wyniosłe trony, aby stanąć na miejscu podsądnych. Sąd zaś, który Pan będzie sprawował, jest sądem najwyższym, od którego nie ma odwołania.

W/Z 1: Pouczenia

(1) Zobacz jak różni się pozycja Chrystusa na ziemi od pozycji w niebie.

Jak zmienia się sceneria!

• Na ziemi niemowlę położone w żłobie -tam zasiada na tronie.
• Na ziemi znienawidzony i wzgardzony przez ludzi – tam wielbiony przez anioły.
• Na ziemi ludzie wymawiali jego imię z pogardą – tam „Bóg dał mu imię ponad wszelkie imię.” [Flp 2:9].
• Tutaj występował w postaci sługi, i był sługą stając z miednicą i ręcznikiem, myjąc uczniom nogi, [Jn 13:4-5], tam jest ubrany w książęce szaty, a królowie ziemi składają przed nim swoje korony.
• Na ziemi był mężem boleści, w niebie jest namaszczony olejem radości.
• Na ziemi został ukrzyżowany, w niebie ukoronowany.
• Na ziemi Ojciec ukarał Go za nasze grzechy, w niebie posadził Go po swej prawicy.
• Na ziemi nie miał pięknego wyglądu [Iz 53:2]; teraz lśni blaskiem chwały Ojca. [Hbr 1:3].

Zmieniło się tak wiele! „Bóg bardzo Go wywyższył”.

(2) Pokora przed chwałą

Czy Chrystus nie został najpierw poniżony, a potem wywyższony? Stąd nauczmy się się, że pokora jest drogą do prawdziwej chwały. „Kto się poniża, będzie wywyższony.” [Lk 14:11]: Świat patrzy na pokorę jak na coś godnego pogardy, ale to boży sposób na odziedziczenie chwały. Drogą do rozwoju jest poniżenie; sposobem na bycie uniesionym w górę, jest schodzić w dół. Pokora wywyższy nas wśród ludzi, wywyższy nas również na godne miejsce w niebie. „Kto się upokorzy jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim”. [Mt 18:4]. Będzie miał większy udział w chwale.

(3) Chrystus najpierw cierpiał, a następnie został wywyższony.

Zważ, że cierpienie MUSI iść przed chwałą. Wielu pragnienie być uwielbionymi z Chrystusem, ale nie są zadowoleni gdy przychodzi dla Niego cierpieć. „Jeśli z Nim cierpimy, będziemy z Nim królować.” [2Tm 2:12] Źli najpierw panują i odbierają chwałę – w końcu zaś niewymownie cierpią; pobożny najpierw cierpi, a następnie panuje. Nie ma sposobu, by dojechać z Europy do Konstantynopola, jak przez cieśninę, nie ma innej drogi do nieba, jak przez cierpienia, nie ma innej drogi do korony, jak przez krzyż.

Jeruzalem Niebieskie to piękne miasto: ulice ze złota, bramy z perły, ale podróżować musimy tam po kamienistych i błotnistych i niebezpiecznych drogach, przez wiele obelg i cierpienia. [Dz 14:22]. Możemy wejść do chwały tylko tak jak wszedł Chrystus, który jako nasz przewodnik doznał wstydu i śmierci.

W/Z 2: Pocieszenia

(1). Chrystus, będąc obecnie tak wywyższony, uszlachetnił naszą naturę, ukoronował ją chwałą, i wyniósł ją wyżej niż natura aniołów. Choć jako człowiek, został uznany za nieco mniejszego od aniołów, [Hbr 2:9], to gdy Jego ludzka natura zjednoczona z boską, zasiadła po prawicy Boga – natura ludzka wyniesiona ponad aniołów. Jeśli Bóg tak wywyższył naszą naturę, jakim wstydem jest, gdy ją deprecjonujemy! Bóg wywyższył ludzką naturę ponad świętych aniołów, a grzesznik upadla się i staje gorszym od nierozumnych zwierząt.

(2.) Chrystus, wywyższony na prawicy Boga, dzierży klucze zarządzania wszechświatem, i kieruje nim dla własnej chwały. Czy uważasz, że skoro jest tak wysoko postawiony, ma wszelką moc na niebie i ziemi, nie dba o swoich wybranych i nie będzie chronił i budował swojego kościoła? Kółka w zegarze, kręcą się w różne strony, ale wszystkie sprawiają, że zegar właściwie działa. Tak samo Chrystus, zasiadający po prawicy Ojca, sprawia, że najbardziej trudne i dziwne sytuacje działają dla zbawienia jego kościoła.

(3). Chrystus zasiadając na prawicy Bożej, zakończył pracę odkupienia człowieka. „lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej”. [Hbr 10:12]. Gdyby Chrystus nie zapłacił w pełni za grzech, a wymagania Prawa nie byłyby w 100% zaspokojone, nie zasiadł by po prawicy Boga, ale wciąż leżał w grobie. On jednak jest wywyższony w chwale, więc jest oczywiste, że wykonał wszystko, co potrzebne dla naszego odkupienia.

(4). Chociaż Jezus jest tak bardzo wywyższony w chwale, nie zapomina o nas. Niektórzy, gdy zostaną wyniesieni do wysokiej pozycji, zapominają o swoich starych znajomych. Tak się stało z podczaszym faraona, który przywrócony na swoje stanowisko, zapomniał o więźniu Józefie – ale nie jest tak z Chrystusem. Choć wywyższony do najwyższej chwały w niebie, ciągle myśli o swoich świętych na ziemi. Nasz arcykapłan ma wszystkie nasze imiona i sprawy wypisane na napierśniku. Jesteś kuszony? Pan, choć króluje w chwale, myśli o tobie, lituje się i ratuje. „Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi”. [Hbr 4:15]. Czy płaczesz z powodu grzechów? Chrystus, wielki Pan, słyszy wszystkie twoje westchnienia i pamięta wszystkie twoje łzy.

(5). Chrystus, wywyższony na prawicę Boga, zaświadcza swoim wiernym, że pewnego dnia, również oni znajdą się tam gdzie On jest. Wywyższenie Chrystusa jest naszym wywyższeniem. On tak się o to modlił: „Ojcze, chcę, aby wszyscy ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie jestem.” [Jn 17:24]. Powiedział także, że idzie przygotować dla nas miejsce. [Jana 14:2] Chrystus jest głową kościoła, Jego ciała. [Ef 1:22-23]. Skoro Głowa jest wywyższona, również ciało będzie wywyższone.

Jak pewnym jest, że Chrystus jest wywyższony ponad wszystkie niebiosa, tak samo z pewnością stanie się to, że Jego lud będzie wyniesiony do chwały, która zdobi ludzką naturę Chrystusa. [Jn 17:22].

Tak, jak teraz Jego łaska obfituje wśród świętych, wkrótce będzie obfitować chwała. Oto pocieszenie dla cierpiącego chrześcijanina. Być może, jak Jezus, gdy pielgrzymował na ziemi, nie masz gdzie skłonić głowy, podnieś jednak głowę w w górę i powiedz: Tam jest mój dom, tam jest mój kraj. W moim sercu już wszedłem do Górnego kraju! Chrystus ma tam tron, a ja niedługo będę siedzieć blisko Niego, a dał słowo, że pozwoli mi zasiąść ze sobą na tronie chwały. [Obj 3:21].

W/Z 3: Napomnienia.

Tak jak Bóg wywyższył Chrystusa, dołóżmy i my wysiłku, aby wywyższyć Go, wywyższając: (1.) Jego osobę. (2). Jego prawdę.

(1.1) Wywyższajmy Chrystusa w naszych sercach, wierząc, adorując i kochając. Nie możemy go podnieść wyżej w niebie, ale możemy podwyższyć Go w naszych sercach. Wywyższajmy więc i chwalmy go. Nasze ciała są świątyniami Ducha Świętego, niech nasze języki grają jak organy w kościele. Przez chwalenie i docenienie Chrystusa, wywyższymy Go też w oczach innych ludzi.

(1.2) Wywyższajmy go naszym życiem, chodząc w świętości. [vera religio haec, sine macula vivere luctant] „oto prawdziwa religia – gdy jej wyznawcy żyją nienagannie”. Wszystkie nabożeństwa i modlitwy świata nie mogą tak wywyższyć Chrystusa jak święte życie. To właśnie sprawia, że Chrystus jest znany i jest wywyższony, gdy jego zwolennicy są Jego godni.

(2) Wywyższajmy Chrystusa w prawdzie. Bucholcerus, w jego książce „Chronologia”, napisał, że zwyczajem szlachty w Rzeczpospolitej (Polsce) jest, że podczas czytania ewangelii, kładą oni ręce swoje na miecze, dając do zrozumienia, że są gotowi bronić jej za cenę życia.

Również i my wywyższajmy prawdy Boże. Chrońmy naukę Bożą przed błędami, za nic nie oddajmy nauki o darmowej łasce, której nikt nie osiągnie za pomocą zasług. Chrońmy Bóstwo Chrystusa przed socynianami.

Prawda jest największą perłą w koronie Chrystusa. Walczmy o prawdę gorliwiej niż ludzie tego świata walczą o ziemskie dobra i władzę, niech nigdy nie będzie ona nam odebrana. Chrystus odbierze w ten sposób chwałę, gdy będziemy sławić Jego prawdę.