Przeżywanie odkupienia – wiara

„… a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie.”
[Gal 2:20]

Duch stosuje do nas wykupienie nabyte przez Chrystusa, właśnie przez wzbudzenie w nas wiary! Chrystus jest chwałą, a wiara w Chrystusa pocieszeniem ewangelii.

Jakie są rodzaje wiary?

Czterorakie:

1.) Historyczna – dogmatyczna wiara, która wierzy w prawdy objawione w Słowie, uznając boski autorytet Pism.

2.) Tymczasowa wiara, która trwa jakiś czas, a następnie znika. „Ale nie ma w sobie korzenia, nadto jest niestały i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszy.” [Mt 13:21] Tymczasowa wiara jest jak krzew Jonasza, który wyrósł w jedną noc a następnie zwiądł. [Jon 4:10]

3.) Wiara cudowna, która została darowana apostołom, by czynili cuda na potwierdzenie ewangelii. Taką wiarę miał Judasz, wyrzucał złe duchy, ale w końcu sam również został wyrzucony.

4.) Prawdziwa usprawiedliwiająca wiara, którą możemy nazwać „żywą wiarą wzbudzoną przez Pana” – klejnot, który zdobi tylko wybranych. [Kol 2:12]

Czym jest wiara usprawiedliwiająca (zbawiająca)?

1.) Pokażę najpierw, jaka wiara NIE JEST wiarą zbawiającą.

Nie jest to wiara po prostu mówiąca „Chrystus jest zbawicielem świata.” Wiara musi zawierać takie stwierdzenie, ale nie jest to wystarczające. Diabły uznają Bóstwo Chrystusa. „Cóż my mamy z tobą, Synu Boży?”. [Mt 8:29]. W człowieku może być zgoda na Bożą prawdę, a mimo to łaska nie działa w sercu. Wielu wydaje właściwy osąd, np. że grzech jest złem, ale dalej w nim trwają, bo zepsucie, które jest w nich, zwycięża nad przekonaniami. Tacy nie mogą w codziennym życiu zaświadczyć, że droga Chrystusowa jest doskonała. Są to ludzie negocjujący zakup drogocennej perły, ale nigdy jej nie kupujący.

2.) Wiarę usprawiedliwiającą wyróżniają trzy cechy:

2.1.) Wyrzeczenie się siebie. Wiara wychodzi poza samego siebie, zdarła z człowieka szatę własnej sprawiedliwości, tak, że zaczyna on widzieć fikcję sprawiedliwości, jaka jest w człowieku. „Nie mając własnej sprawiedliwości.” [Flp 3:9] Własna sprawiedliwość jest jak złamana trzcina, na której dusza nie znajdzie oparcia. Nawrócenie i wiara są łaskami poniżenia, nawrócenie sprawia, że brzydzisz się siebie, a tylko przez wiarę możesz wyjść z tego stanu beznadziei. Tak było z Izraelem, gdy wymaszerowali z Egiptu. Za sobą zobaczyli wojska faraona na rydwanach, przed sobą Morze Czerwone w którym może tylko utonąć. Tak samo grzesznik, za sobą widzi sprawiedliwość Bożą, która ściga go z powodu grzechów, przed sobą widzi piekło, które jest gotowe pożreć go. Grzesznik nie może sobie pomóc, wie że musi zginąć, chyba, że uzyska pomoc od kogoś innego.

2.2.) Uchwycenie się Chrystusa. Dusza musi mocno trzymać się szaty Chrystusa, oto jedyne możliwe oparcie. Wiara trzyma się Bożych obietnic, ale końcem tych obietnic jest osoba Chrystusa. Dlatego oblubienica wspiera się na małżonku! [PnP 8:5] „Kim jest ta, która idzie od stepu, oparta na swoim miłym?”
Apostoł opisuje wiarę takimi słowami: „A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego, Jezusa Chrystusa” [1Jn 3:23], tj. w Jego Osobę.
Obietnica jest kasetką, Chrystus jest perłą w niej złożoną.
Obietnica jest jak posiłek, Chrystus zaś jest pokarmem w tym posiłku, dusza karmi się właśnie Nim.
Wiara opiera się na osobie Chrystusa Ukrzyżowanego. Wiara znajduje chwałę w krzyżu Chrystusa. [Gal 6:14]
Pan ukoronowany chwałą i wywyższony ponad wszystkich, wzbudza podziw i zdumienie, ale to Chrystus pokrwawiony i umierający jest właściwym przedmiotem naszej wiary.
Dlatego mówi Apostoł „Którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej …” [Rz 3:25]

2.3.) Zaaplikowanie sobie Chrystusa. Jeżeli chcemy skorzystać z mocy niezawodnego lekarstwa, musimy je zastosować. Opatrunek zrobiony z krwi Chrystusa zawsze przynosi uleczenie, ale musi być przyłożony na kamienne serce, przez wiarę. Krew Chrystusa nie wyleczy, chyba że „zażyjesz ją” przez wiarę, bez wiary nie będziesz zbawiony. To „zażycie”  Chrystusa jest nazywane „przyjęciem Go”. [Jn 1:12] Ręka do której otrzymujesz dar, „wzbogaca cię”, tak samo ręka wiary, otrzymując złoto zasług Chrystusa wraz ze zbawieniem, ubogaca.

Jak zdobyć wiarę?

Przez błogosławionego Ducha, który jest „Duchem łaski”, ponieważ On jest źródłem wszelkiej łaski. [Zach 12:10] Wiara jest głównym dziełem, które Duch Boży wykonuje w sercu człowieka. W procesie stwarzania świata Bóg tworzył przez Słowa, ale wiara, którą w nas stwarza, to dzieło Jego potężnego ramienia. [Lk 1:51] Duch tworzący wiarę, wykonuje dzieło o którym Św. Paweł mówi tak: „Jak nadzwyczajna jest wielkość mocy Jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły jego.” [Ef 1:19]
Jaka moc wyprowadziła Chrystusa z grobu, gdy na nagrobku było napisane „grzechy całego świata”! jakaż to moc jeśli nie moc Wszechmogącego Ducha. Ta sama moc działa w nas, rodząc wiarę. Duch oświeca umysł, i pokonuje wolę. Nasza wola to oddział wojska, obwarowany i gotowy walczyć przeciw Bogu. Duch podbija wolę a może raczej odmienia ją. Pokonany grzesznik pragnie teraz być zdobytym przez Chrystusa i to bez względu na koszt. Chce być przez Niego rządzonym, a także przez Niego zbawionym.

W czym zawiera się drogocenność wiary?

1.) W byciu główną łaską ewangelii, głową wszystkich łask Bożych.

Jak złoto wśród metali, taką jest wiara wśród łask. Klemens z Aleksandrii nazywa inne łaski córkami wiary. W niebie, miłość będzie główną łaską, ale dopóki jesteśmy na ziemi, miłość musi ustąpić miejsca wierze. Miłość bierze w posiadanie chwałę, ale wiara daje do chwały tytuł. Miłość jest w niebie łaską nakładającą koronę, ale wiara jest łaską zdobywającą dusze tu na ziemi. „Oto jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza”. [1Jn 5:4]

2). We wpływaniu na wszystkie inne łaski i zaprzęganiu ich do pracy.

Łaska nie porusza się z miejsca dopóki nie pobudzi jej wiara. Jak gospodarz, który daje pracę ubogim, wyznacza im zadania i nadzoruje, tak wiara posyła nadzieję do  pracy. Spadkobierca musi uwierzyć, że posiada prawo do nieruchomości, zanim będzie miał nadzieję na jej pozyskanie. Gdy uwierzysz, że Bóg daje ci tytuł do chwały, łaska nadziei będzie na nią cierpliwie oczekiwać.
Jeśli wiara nie będzie dolewana do lampy nadziei, nadzieja wkrótce umrze.
Wiara sprawia, że miłość ożywa. „Wiara, która jest czynna w miłości.” [Gal 5:6]. Wiara w miłosierdzie i zasługę Chrystusa powoduje, że jasny płomień miłości wystrzela w sercu. Wiara daje nam cierpliwość w służeniu i codziennej pracy. „Bądźcie naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stali się dziedzicami obietnic.” [Hbr 6:12]. Wiara wierzy w chwalebne nagrody dawane tym, którzy cierpią, sprawia, że dusza cierpliwie je znosi. Tak więc wiara jest kołem napędowym, napędzając wszystkie inne dary łaski.

3). W byciu łaską, którą Bóg obiecuje honorować i podtrzymywać.

Dlatego, jak mówi Apostoł, wiara jest „cenna” [2P 1:1] Pozostałe łaski pomagają w uświęceniu, ale wiara usprawiedliwia. „Usprawiedliwieni przez wiarę.” [Rz 5:1] Ani nawrócenie ani miłość nie usprawiedliwią ciebie, ale wiara to czyni.

W jaki sposób wiara usprawiedliwia?

1.) Wiara nie usprawiedliwia, w sensie dzieła czy pracy, sprawiającej, że zdobywamy Chrystusa.
Wiara usprawiedliwia, poprzez uchwycenie się czegoś – a tym czymś są zasługi Chrystusa.
Jeśli ktoś ma cenny kamień w pierścieniu, który może uzdrowić, mówi się, że pierścień leczy, ale właściwie to nie pierścień, ale cenny kamień w pierścieniu. W ten sposób wiara zbawia i usprawiedliwia, ale to nie jest cnotą zawartą w samej wierze jako takiej, ale to Chrystus, będący klejnotem wiary, On uzdrawia.

2.) Wiara nie usprawiedliwia, ponieważ jest łaską i źródłem łaski. Nie można zaprzeczyć, że wiara ożywia wszystkie łaski, daje im siłę i żywość, ale działanie łaski nie sprawi usprawiedliwienia. Wiara, która działa w miłości jest piękna, ale to działanie nie ma mocy usprawiedliwiającej, usprawiedliwiają tylko zasługi Chrystusa, gdy dotykają grzesznika przez wiarę.

Dlaczego wiara zbawia i usprawiedliwia bardziej niż jakakolwiek inna łaska?

1.) Ze względu na zamierzenie Boże. On wyznaczył tę łaskę aby była usprawiedliwiającą, a zrobił to, bo wiara jest łaską, która pozwala człowiekowi wyjść poza swoje możliwości i kalkulacje a oddaje całą chwałę i uwielbienie Chrystusowi i łasce dawanej za darmo, bez zapłaty. „Mocni w wierze, oddając chwałę Bogu”. [Rz 4:20] To dlatego Bóg złożył zaszczyty na wiarę, aby ona zbawiała i usprawiedliwiała. Królewski znak sprawia, że moneta jest dopuszczona do obiegu. Wszechmogący może nadać znak swej aprobaty tej łasce, którą wybierze, jak Król może wypuścić monetę ze złota, srebra czy innego kruszcu. Wiara ma na sobie Królewski znak uwierzytelnienia. Właśnie ją Bóg wybrał, a pieczęć Jego władzy sprawia, że wiara zarówno zbawia jak i usprawiedliwia.

2.) Wiara łączy człowieka z Chrystusem, tak że nie można już ich oddzielić. [Ef 3:17] Wiara zaślubia i włącza w Chrystusa, tak że stajemy się (każdy z nas) zjednoczeni z Panem. Inne łaski uczynią nas podobnymi Chrystusowi, wiara czyni częścią (członkiem) Chrystusa.

W/Z 1: Napomnienia.

„Ponad wszystko w życiu szukaj wiary”. [Fides est sanctissimum humani pectoris bonum]. „Przede wszystkim weźcie tarczę wiary”. [Ef 6:16] Wiara będzie dla nas najbardziej pożyteczna niż jakakolwiek inna łaska, tak samo jako oko, nawet nie ostro widzące, było dla Izraelitów bardziej użyteczne ze wszystkich członków ciała, nawet od mocnego ramienia trzymającego miecz czy twardo na ziemi stojącej stopy. Właśnie oko było potrzebne aby spojrzeć na miedzianego węża, i być uratowanym od śmierci. To nie wiedza, choćby anielska, nie pokuta (nawrócenie), choćbyśmy wylali rzeki łez, może usprawiedliwić nas, ale tylko wiara, gdy patrzymy na Chrystusa. „Bez wiary nie można podobać się Bogu”. [Hbr 11:6]. Jeśli nie zadowolimy Boga wiarą, On nie zbawi nas. Wiara jest warunkiem przymierza łaski: nie masz wiary, nie masz przymierza z Bogiem, a jeżeli jesteś bez przymierza, nie ma dla ciebie nadziei. [Ef 2:12].

W/Z 2: Wypróbowania.

Sprawdź czy masz wiarę. Może być tak, że coś wygląda jak wiara, a nią nie jest. Są szlachetnie kamienie, podobne do diamentów ale będące w porównaniu z diamentami – bez wartości. Niektóre rośliny mają takie same liście jak inne, zielarz może je odróżnić tylko po cebulkach albo po smaku. Jest religia, która może wyglądać jak prawdziwa, ale będzie się od niej różnić owocami. Podejdźmy poważnie do poddawania naszej wiary próbie. Wiele zależy od wiary, jeśli nasza wiara nie jest tą właściwą, wszystkie jej konsekwencje też nie będą właściwe, a dobre czyny i otrzymane łaski nie będą przez Boga przyjęte.

Jak więc będziemy wiedzieć, że mamy prawdziwą wiarę?

Przez jej szlachetne skutki.

1.) Wiara jest łaską wywyższającą Chrystusa, wynosi Jego ponad wszystko. „Dla was, którzy wierzycie, jest On drogocenny”. [1P 2:7] Apostoł Paweł dobrze znał Chrystusa. „Czyż nie widziałem Jezusa Chrystusa naszego Pana?” [1Kor 9:1] Widział Chrystusa w widzeniu, kiedy został porwany do trzeciego nieba, a oczami wiary oglądał Go codziennie. Zobaczcie, jak Paweł porównuje wszystko inne z Nim. „Uznaję wszystko za śmieci, żeby zyskać Chrystusa”. [Flp 3:8] Czy twoja wiara tak wysoko stawia Chrystusa? Czy jesteśmy gotowi rozstać się z workiem złota żeby zdobyć bezcenną Perłę? Święty Grzegorz z Nazjanzu był tak wdzięczny Bogu, gdy stracił wszystko ze względu na Chrystusa.

2.) Wiara jest łaską oczyszczającą. „Zachowujący tajemnicę wiary wraz z czystym sumieniem.” [1Tm 3:9]. Wiara jest w duszy jak płomień wśród metali – wygładzający i oczyszczający. Człowiek może oczyścić swą moralność tylko z zewnątrz, ale wiara oczyści wnętrze. „Nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca.” [Dz 15:9] Wiara sprawia, że serce staje się przedsionkiem do miejsca najświętszego. Wiara jest łaską oczyszczającą – choć nie zabiera obecności grzechu, to zabiera miłość do niego. Zbadaj, czy twoje serce nie jest aby nieczystym źródłem, wyrzucającym błoto i brudy dumy i zazdrości. Jeśli w twojej duszy rezydują legiony pożądliwości, nie może być tam prawdziwej wiary. Wiara to niebiańska roślina, która nie będzie rosła na zanieczyszczonej glebie.

3.) Wiara jest łaską posłuszną. „żeby je [narody] przywieść do posłuszeństwa wiary”. [Rz 16:26]. Wiara stapia naszą wolę z Bożą, wyrusza, kiedy Bóg ją wzywa. Jeśli Pan daje zadanie, (chociaż będzie trudne dla dla ego) wiara będzie posłuszna. „Przez wiarę usłuchał Abraham, gdy został powołany.” [Hbr 11:8]. Wiara nie łaską bezczynną, wciąż patrzy na Chrystusa, a ręce jej są gotowe do pracy dla Niego. Wiara nie tylko wierzy obietnicy Bożej, ale jest posłuszna jej poleceniom. Często nie ma dość wiedzy, ale jej to nie przeszkadza. Diabeł zaś wiedzę posiada, ale nie mam w nim posłuszeństwa. Prawdziwe posłuszeństwo wiary jest posłuszeństwem radosnym. Boże przykazania nie są dla niej ciężkie. Sprawdź siebie: Czy jesteś posłuszny Bogu z radością? Czy patrzysz na prawo Boga jako twój ciężar (żelazne kajdany na nogach), a może coś co cię wynosi ponad innych (złoty łańcuch na szyję).

4.) Wiara jest łaską przekształcającą. Ona zmienia duszę na podobieństwo obiektu wiary, czyni ciebie podobnym do Chrystusa. Nie jest możliwe patrzenie na Chrystusa oczami wiary i pozostanie nie przemienionym. Gdybyś był brzydki z urody i spoglądał na cudowną rzeźbę – nie staniesz się piękny, ale wiara patrząca na Chrystusa przemienia człowieka i sprawia że jego wnętrze pięknieje. Spojrzenie na krwawiącego Chrystusa spowoduje, że twoje serce stanie się łagodne, oglądanie świętości Chrystusa spowoduje, świętość twojego wnętrza, a spojrzenie na poniżonego (pokornego) Chrystusa sprawi, że i twoja dusza będzie gotowa na upokorzenia. Jak kameleon przyjmuje kolory tego, na co patrzy, tak wiara, patrząc na Chrystusa, przekształca chrześcijanina na obraz Jezusa.

5.) Prawdziwa wiara rośnie. Wszystko, co ma w sobie życie – rośnie. „Z wiary w wiarę”. [Rz 1:17].

Jak możemy ocenić wzrost wiary?

Przez wzrost siły. Gdy urośniemy możemy zrobić to, czego nie mogliśmy zrobić wcześniej. Kiedy już dorośniesz w wierze, możesz przyjąć większe obciążenie. Poniesiesz swój krzyż z większą cierpliwością.

Wzrost wiary widać gdy wykonujesz swe obowiązki w sposób bardziej płynący z ducha, bardziej żarliwy. Zarówno nasza modlitwa jak miłość będą rozpalone gorliwością. Kiedy jabłko wyrosło do swego właściwego rozmiaru, może zacząć dojrzewać, staje się coraz piękniejsze w kolorach i słodkie w smaku. Tak samo będzie u dojrzałego wierzącego, jego czyny będą piękniejsze a miłość słodsza.

Obawiam się jednak, że nie mam takiej wiary.

Musisz rozróżnić pomiędzy wiarą słabą a jej brakiem. Słaba wiara jest prawdziwa. Nadłamana trzcina jest słaba, ale Chrystus obiecał że jej nie złamie. Choć twoja wiara jest słaba, nie zniechęcaj się.

1.) Słaba wiara może otrzymać silne wsparcie od Chrystusa. Słaba narzeczona może zaślubić silnego mężczyznę, a słabo widzące oko może spojrzeć na miedzianego węża. Kobieta w ewangelicznej historii dotknęła tylko szaty Chrystusa a otrzymała od Niego wspaniałe uleczenie. To był właśnie dotyk wiary.

2.). Obietnica nie jest dana silnej wierze, ale wierze prawdziwej. Obietnica nie mówi, że góry będą przenoszone przez gigantów wiary, albo, że musisz zamknąć paszcze lwów aby być zbawiony. Obietnica mówi, że zbawienie jest dla każdego, kto wierzy, nawet dla tego, który ma małą wiarę. Chociaż Chrystus czasami złości się na naszą słabą wiarę, to nie cofa obietnicy. „Beati qui esuriunt”. [Mt 5:3]

3.) Słaba wiara może być owocna. Owocność nie jest wyłączną cechą potężnych roślin. Popatrz na winorośl – to wątły krzaczek, a jak owocuje! Słabi chrześcijanie często mocno kochają. Jak silna jest pierwsza miłość, pierwszy owoc świeżo  zasadzonej wiary!

4.) Słaba wiara może urosnąć. Nasiona wyrastają stopniowo, najpierw źdźbło, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie. Dlatego nie zniechęcaj się. Bóg, który nakazał nam przyjmować z wyrozumiałością słabych w wierze, sam też ich nie odrzuci. [Rz 14:1] Słaby wierzący jest częścią Chrystusa i choć Chrystus odetnie zwyrodniałe gałązki winne, to słabe na pewno pozostawi.