Przeżywanie odkupienia – Skuteczne powołanie

„Których zaś powołał” [Rz 8:30].

P: CZYM JEST SKUTECZNE POWOŁANIE?

O: To dzieło Pełnego Łaski Ducha Świętego, w którym skłania nas do dobrowolnego przyjęcia Chrystusa, jak nam to zostało zaoferowane w Ewangelii.

W Rz 8:30 opisany jest „złoty łańcuch zbawienia”, który składa się z czterech ogniw, a jednym z nich jest powołanie. „Tych też powołał.” Powołanie jest [nova creatio] „nowym stworzeniem” i pierwszym zmartwychwstaniem. Powołanie ma dwa aspekty

1.   Powołanie zewnętrzne
2.   Powołanie wewnętrzne

(1) Powołanie zewnętrzne jest głoszoną wszystkim ofertą

Bożej łaski dla grzeszników, zachęcające, aby przyszli i przyjęli Chrystusa i zbawienie. „Wielu jest powołanych, lecz mało wybranych”. [Mt 20:16] To wezwanie pokazuje, co powinni zrobić dla własnego zbawienia, i pozostawia bez wymówki tych którzy są nieposłuszni wezwaniu.

(2). Powołanie wewnętrzne, to Łaska Boża od wewnątrz

wspierająca komunikowaną człowiekowi ofertę zbawienia. Efektem wewnętrznego wezwania jest odnowione serce i wola skłaniająca się do przyjęcia Chrystusa. Zewnętrzne powołanie prowadzi ludzi do wyznania wiary w Chrystusa, powołanie wewnętrzne prowadzi do posiadania Chrystusa.

Jak jesteśmy powoływani?

Każde stworzenie ma specyficzny głos by do nas przemówić.

1. Niebiosa wzywają nas, byśmy dostrzegli chwałę Bożą. [Ps 19:1]
2. Sumienie woła w nas.
3. Boże sądy wzywają nas do nawrócenia. „Słuchajcie rózgi i Tego, co ją ustanowił”. [Mich 6:9].

Ale nie każde wołanie skutecznie przemawia.

Głównymi zaś kanałami skutecznego powołania są:

(1.) „Głoszenie Słowa”, które brzmi w uszach jak srebrna trąbka. Bóg nie przemawia przez niebiańskie wyrocznie, ale przez swoje sługi. Samuel, myślał że kapłan Heli go woła, ale głos był Boży. [1Sm 3:6]. Ludzie myślą, że woła do nich kaznodzieja, ale to sam Bóg przemawia. Dlatego mówi Pismo, że Chrystus mówi do nas z nieba [Hbr 12:25]. Jak może On przemówić, jak nie przez swoje sługi? Tak samo król przemawia przez swoich ambasadorów. Wiedz, że w każdym kazaniu, którego słuchasz, Bóg przemawia, a lekceważenie tego przesłania to podeptanie łaski samego Boga.

(2). „Tchnienie Ducha Świętego”. Głoszenie słowa jest jakby dźwiękiem instrumentu dętego; Duch Boży daje podmuch, który posyła w instrument, jakim jest mówca głoszący Słowa Boże. I tak w sposób niewidoczny ale zawsze skuteczny zmienia ludzkie serca. „A gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, zstąpił Duch Święty na wszystkich słuchających tej mowy”. [Dz 10:44]. Ewangelista puka do drzwi serca, zaś Duch przychodzi z kluczem i otwiera drzwi. Pewnej niewieście, imieniem Lidia, Pan otworzył serce, i wtedy uważnie słuchała głoszenia Słowa. [Dz 16:14]

Z jakiej rzeczywistości Bóg wzywa do nawrócenia?

(1.) Z rzeczywistości grzechu. Wzywa ludzi ze świata ignorującego Boga, pełnego niewiary. [1P 1:14]. Dziedzictwem upadłej natury jest rozum, który nie widzi Boga, dlatego jest pogrążony w ciemności. Bóg wzywa nas „z ciemności do światła”, jakby wywołując nas z ciemnej więziennej celi na polanę oświetloną pełnią dziennego światła. [Ef 5:8]

(2). Z sytuacji zagrożenia. Gdy aniołowie wywołali Lota z Sodomy, zagłada miasta była postanowiona, tak Bóg wzywa swój lud, by uciekli przed płomieniami piekła, by uratowali się od tych wszystkich przekleństw, jakie na ludzkość spadną w dniu sądu.

(3). Z naszego przeklętego świata. Tak samo Chrystus wezwał przyszłego Apostoła Mateusza a on porzucił zawód poborcy podatków. „Oni nie są ze świata”. [Jn 17:16] Ludzie powołani przez Boga, zrzekli się obywatelstwa świata, aby stać się podróżnikami w drodze do Nieba. Życie ich ma inne priorytety i cele, zabiegają o inne dobra niż obywatele świata, nie hołdują też światowym modom. Powołani przez Boga nie są ze świata, choć na nim żyją. Swój majątek i owoce trudu zainwestowali w niebiański kraj. Świat jest przecież miejscem, gdzie stoi tron szatana. [Obj 2:13] Każdego dnia grzech czyni tu swoje przeklęte dzieło. Dlatego powołani nie są i nigdy nie będą stąd, choć czasowo tu przebywają.

Do czego Bóg nas powołuje?

(1). Do świętości. „Albowiem nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do uświęcenia.” [1Tes 4:7] Świętość jest jak odświętny ubiór, jak chwalebny order, zdobiący pierś pobożnego. Powołany przez Boga jest namaszczony uświęcającym olejem Ducha. „A wy macie namaszczenie od Świętego …”. [1Jn 2:20].

(2). Do chwały. Nieszczęsnego więźnia bez nadziei Syn Boży zaprasza, by ten zasiadł na jego tronie. „Który was powołał do swego królestwa i chwały.” [1Tes 2: 12]. Których Bóg powołuje, tych koronuje chwałą. [2Kor 4: 17] Hebrajskie słowo chwała (Kabod) oznacza również znaczący ciężar. Przez to przyszła chwały nabiera wartości, bo im cięższa jest korona, tym bardziej wartościowa. Chwała zaś niebiańska nie jest przemijająca, lecz trwała, wiecznie zachowuje swą wartość, będzie ją dokładnie widać, choć ciężko dziś opisać słowami.

Co jest przyczyną skutecznego powołania?

Wybierająca Boża miłość. „Których przeznaczył, tych też powołał.” [Rz 8:30]. Wybór jest praprzyczyną naszego powołania. Nie dlatego Bóg niektórych wybrał do przyjęcia powołania niebieskiego, bo byli bardziej godni, niż inni, raczej o wszystkich mówi „…znalazłem cię gdy tarzałeś się w swojej krwi …” [Ez 16:6]

Jakaż to w nas godność? Cóż godnego było w Marii Magdalenie, z której Pan wypędził siedem diabłów? Jakimi w godności byli Koryntianie, kiedy Bóg zaczął ich wzywać, przez zwiastowanie ewangelii? Byli rozpustnikami, zniewieściałymi w swych grzechach i bałwochwalcami. „A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.” [1Kor 6:11] Zanim zostaniemy skutecznie powołani, jesteśmy nie tylko „słabymi (w czynieniu dobra)” [Rz 5:6], ale „wrogami (Boga)” [Kol 1:21]. Dlatego, podstawą powołania jest wybór – oparty na wolnym darze Boga – nigdy na zasłudze.

Jakie są cechy tego wybrania?

(1.) Jest ono potężne.

„Verba Dei sunt opera” [Słowa Boże pracują w nas]. Luter. Bóg angażuje swą nieskończoną moc, wzywając grzesznika do siebie, do domu. On nie tylko wypowiada Słowo, ale działa wyciągniętym ramieniem. Apostoł mówi o potężnej, z niczym nie porównywalnej mocy, którą Bóg wyzwolił, tworząc w wierzących nowe życie. [Ef 1:19] Sam Bóg wielki zwycięzca powozi rydwanem Ewangelii, zwycięża pychę serca, sprawia, że uparta jak osioł wola grzesznika, ta niezdobyta forteca, zgina kark aby przyjąć Łaskę Bożą, sprawia też, że kamienne serce robi się miękkie. Jakież to potężne wezwanie!

Arminianie niesłusznie mówią o Bożym powołaniu jako o postawieniu nas przed moralnym wyborem, czy że jakoby Bóg, nawracając grzesznika tylko przekonuje i nic więcej. Mówią, że stawia przed nami wizje nagrody za dobro, i przekleństwa za czynienie zła, aby powstrzymać od nieprawości. Ale moralne perswazje nie mogą sprawić skutecznego powołania. Jak może zmienić duszę obietnica nagrodzenia za dobro i przekleństwa za zło? Refleksja człowieka nie sprawia nowego stworzenia, nie wyzwala też mocy, która wzbudziła Chrystusa z martwych. Bóg nie tylko przekonuje, ale przede wszystkim przemienia. [Ez 36:27].

Jeśli Bóg, w nawróceniu, tylko moralnie przekonuje, tzn. uświadamia ludziom odpłatę za dobro i zło, to nie angażuje się w nasze sprawy nawet w takim stopniu, jak diabeł – niszcząc nas. Szatan nie tylko komunikuje nam zło, które możemy popełnić, ale wytrwale pracuje aby nas do złego wciągnąć, dlatego pismo mówi „Działa w synach opornych.” [Ef 2:2] Greckie słowo, „działa”, oznacza, że szatan całą swą duchową mocą prowadzi ludzi do grzechu.

Naprawdę myślicie, że moc Boża w nawracaniu nie jest większa niż moc szatana w pokuszeniu?

Skuteczne powołanie jest potężniejsze niż każda inna moc we wszechświecie. Bóg uwalnia swą moc, ba swą wszechmoc, to wezwanie tak potężne, że wola człowieka nie może mu się oprzeć.

(2). Jest to powołanie szczególne.

„zmierzam do celu, do nagrody w górze, do której zostałem powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie”. [Flp 3:14].

Szczególność powołania leży tym, że:

[1] Jesteśmy wezwani do potężnych duchowych dzieł:

1. być ukrzyżowanym dla świata,
2. żyć wiarą,
3. wykonywać pracę aniołów,
4. kochać do Boga,
5. być żywymi instrumentami ogłaszającymi Jego chwałę,
6. trwać w komunii z Ojcem i Synem. [1Jn 1:3]

[2] Jesteśmy powołani do przyjęcia wielkich darów tj wybrania i usynowienia, aby być królami i kapłanami Boga. Jesteśmy powołani do wspólnoty aniołów, do bycia współdziedzicami z Chrystusem. [Hbr 12:22; Rz 8:17] Ci, którzy są skutecznie wezwani, to kandydatami do nieba, to książęta, chociaż dzisiaj to książęta przebrani za żebraków. [Ps 45:16]

(3). Jest to połączenie nienaruszalne. „Dary i wezwanie Boga są nieodwołalne” [Rz 11:29], czyli darów, które wynikają z wyboru (jak powołanie i usprawiedliwienie) nie można odwołać czy cofnąć. Bóg żałował, że wybrał Saula na króla, ale nigdy nie będzie żałował powołania nawet jednego grzesznika, aby ten stał się święty.

W/Z 1: Zawsze pamiętaj o konieczności skutecznego wezwania.

Bez niego człowiek nie może podążać do nieba. Po pierwsze, musimy być powołani zanim zostaniemy wzięci do chwały. [Rz 8:30] Jeśli człowiek nie zostanie wezwany, nie może pretendować do żadnej z dobrych obietnic Słowa Bożego, ale dziedziczy wszystkie przekleństwa i groźby tam spisane. Człowiek tego świata – nieodrodne dziecko praojca Adama – nie nadaje się do nieba. Tak samo śmierdzący brudem i alkoholem, zawszony i poraniony bezdomny biedak nie nadaje się, aby wejść na audiencję do króla.
Czy zbuntowany, obrażony i nienawidzący Boga jest zdatny do nieba? [Rz 1:30]
Czy Bóg przytuli swojego przeciwnika i powie „nic to”?

W/Z 2: Zbadaj siebie, czy jesteś skutecznie powołany.

Wiemy o tym na podstawie tego jacy byliśmy wcześniej i na podstawie tego co nastąpiło gdy uwierzyliśmy.

(1) Co było przedtem?

Przed skutecznym wezwaniem zawsze przychodzi na duszę poniżenie. Człowiek zostaje przekonany o grzechu, widzi, że jest grzesznikiem i niczym więcej. Gleba jego serca zostaje zaorana. [Jer 4:3]. Jak rolnik rozbija grudy ziemi, a następnie rzuca w nią nasiona, tak Bóg, przekonując nas, że złamaliśmy wszystkie przykazania dobrego Prawa, łamie serce grzesznika i sprawia, że jest ono zdatne aby przyjąć nasiona łaski. Kto nie został przekonany o grzechu i złamany – nigdy nie został skutecznie powołany. „On przekona świat o grzechu”. [Jana 16:8]. Przekonanie o grzechu to pierwszy krok w nawróceniu.

(2). Przez dwa główne następstwa wiary:

[1] Kto jest wezwany do zbawienia odpowie na Boże wezwanie. Gdy Bóg zawołał Samuela, ten odpowiedział: „Mów Panie, bo sługa Twój słucha”. [1Sm 3:10].
Kiedy Bóg wzywa cię do wiary, czy biegniesz by odpowiedzieć?
Św. Paweł oświadczył: „Nie byłem nieposłuszny temu niebiańskiemu wezwaniu”. [Dz 26:19] Jeśli Bóg wzywa cię do wykonania zadań stojących wbrew wygodzie, zadowoleniu i bezpieczeństwu, jesteś posłuszny temu głosowi, we wszystkim. Prawdziwe posłuszeństwo jest jak igła kompasu – zawsze wskazuje północ.
Ci, którzy są głusi na wezwanie Boga, dowodzą, że nie są powołani przez łaskę.

[2] Kto jest skutecznie powołany przestaje słuchać wszystkich innych wezwań, które odciągają go od Boga. Jak Bóg ma swoje wezwanie, tak istnieją wezwania Bogu przeciwne. Szatan wzywa nas przez pokusę, wzywają nas własne pożądania, ludzie bezbożni powołują nas do swego towarzystwa. Ale jak wąż jest związany głosem swego zaklinacza, tak skutecznie wezwany, zasłucha się w słodki głos Jezusa i nie zwróci uwagi na wołanie ciała i diabła.

W/Z 3: Pocieszenie dla tych, którzy są powołani przez Boga.

Wezwanie jest dowodem wyboru. „Których przeznaczył, tych też powołał. [Rz 8:30] Wybór jest przyczyną naszego powołania, a powołanie pieczęcią naszego wyboru. Wybór jest pierwszym ogniwem złotego łańcucha zbawienia, po którym nadchodzi powołanie. Kto ma drugą ogniwo łańcucha jest pewny, że ma i pierwsze. Jak idąc w górę strumienia dojdziemy do źródła, tak obserwując dowody na powołanie, wiemy, że Pan nas wybrał. Powołanie jest poważnym zadatkiem chwały. „Bóg wybrał was do zbawienia przez uświęcenie”. [2Tes 2:13]. Możemy odczytać Bożą przeznaczającą miłość w dziełach łaski w naszym sercu.

W/Z 4: Niech powołani będą nieustannie wdzięczni Bogu za to nieopisane błogosławieństwo.

Bądź wdzięczny wszystkim osobom Trójcy Świętej, za miłosierdzie Ojca, zasługi Syna, skuteczność Ducha. Abyś nie zwlekał z wdzięcznością, pomyśl, kiedy obrażałeś Boga, On wezwał cię. Kiedy ciebie nie potrzebował, bo wokół tronu stoją już miliony chwalebnych świętych i aniołów, sławiąc Go – wtedy cię powołał.
Zastanów się, co było zanim Bóg powołał cię. Byłeś spętany siecią swoich grzechów. Kiedy Bóg powołał Pawła, ten właśnie prześladował świętych; kiedy wezwał Mateusza, znalazł go w przy pobieraniu podatków dla Rzymian, kiedy powołał Zacheusza, ten znany był ze swej nieuczciwości. Kiedy Bóg wychodzi ze Swą łaską szukać człowieka, zastaje go podążającego za pożądaniami złego serca. Tak samo Saul został powołany na króla, gdy szukał zupełnie czegoś innego – zgubionego stada osłów.
Skoro Bóg powołał cię, gdy z zapałem podążałeś za grzechami, podziwiaj Jego miłość, sławiąc jego wspaniałomyślność. Czemu Bóg wezwał ciebie, a obok innych przeszedł mimo, cóż to za miłosierdzie! „Zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało”. [Mt 11:26]

Czemu Bóg ominął osoby bardziej mądre i szlachetne od ciebie? Miały one przecież więcej zdolności i inteligencji, może mniej złości w sercu niż ty, a jednak wolny wybór łaski padł na ciebie – oto zdumiewająca miłość Boga! To była wielka łaska dla Samuela, gdy Bóg przemówił do niego, i objawił mu swoje plany i pragnienia, a Heli, choć ten był kapłanem i sędzią w Izraelu, niczego się nie dowiedział od Pana. [1Sm 3:6]
Czy to, że Bóg wezwał ciebie, zapieczonego grzesznika, a ominął innych szlachetniejszych w pochodzeniu i moralności, nie pobudza cię do głośnych okrzyków podziękowania.

Tak samo Bóg sprawia z chmurami: pada z nich deszcz na jednym miejscu, a w innym jest sucho. Podobnie jest podczas słuchania kazania: Pan otwiera serce jednemu, a drugiemu nie przydaje się ono na nic, jest jak głuchy słuchający muzyki. Oto znaki wolnego objawienia łaski, i tutaj powinieneś wnieść trofea jakie zdobył na tobie Pan Zwycięzca, twoje dawne pełne złości pragnienia i uciechy, które teraz są i mają pozostać pokonane i martwe.

Eliasz i Elizeusz szli razem, ale nagle nadjechał rydwan ognisty i zaniósł Eliasza do nieba. Elizeusz zaś pozostał na ziemi. Podobnie jest wśród nas, kiedy dwaj idą razem, mąż i żona, ojciec i dziecko, a Bóg powołuje jednego Swoją łaską, ale pozostawia drugiego. Jednego aniołowie zabierają rydwanem do nieba, ale drugi ginie na wieki. O nieskończone bogactwo łaski!

Jak bardzo poruszeni miłością Boga powinni być ci, którzy zostali powołani! Jakąż wdzięczność powinniśmy okazać my – naczynia miłosierdzia! Powinny stanąć na górze Garizim, błogosławiąc i wysławiając Boga! Rozpocznij pracę nieba już tutaj! Ci którzy są przykładami miłosierdzia, mają być trębaczami chwały. Tak właśnie Apostoł Paweł, powołany przez Boga, a widząc jak wielkim jest dłużnikiem Bożej łaski, wybucha podziwem i wdzięcznością. [1Tm 1:12]

W/Z 5: Dla wezwanych – żyj w sposób godny twego szlachetnego powołania.

„A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani”. [Ef 4:1] Zwróć uwagę na dwa aspekty:

(1) Bądź tym, który współczuje.

Jaka szkoda, że wielu jest jeszcze nie powołanych. Może masz dziecko, którego Bóg jeszcze nie powołał, może żonę albo sługę? Płacz nad ich umierającymi duszami, są oni „pod władzą szatana.” O, jak ich szkoda! Niech ich grzechy bardziej martwią cię niż własne niewygody. Jeśli żałujesz wołu czy osła, który uciekł, czy nie bardziej winieneś żałować duszy, która schodzi na manowce? Pokaż swoją pobożność przez litość.

(2). Chodź w świętości.

Zostałeś wybrany świętym powołaniem. [2Tm 1:9]. Jesteście wezwani do świętości [Rz 1:7]. Pokaż swoje powołanie poprzez rozmowy o Biblii. Czy kwiaty nie pachną piękniej niż chwasty? Czy ci, którzy są uszlachetnieni łaską nie powinni rozsiewać więcej pięknej woni niż grzesznicy? „Ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał” [1P 1:15]. O, nie zhańb swego wysokiego powołania przez jakiekolwiek brudne postępowanie!

Kiedy Antygonus poszedł z kobietą by zaspokoić swoje pożądanie, jeden z dworzan powiedział o nim, „kiedyś był to syn królewski” Pamiętaj na swoją godność, jesteś powołany przez Boga! Teraz jesteś z Jego rodziny. Nie rób nic niegodnego Tej rodziny.

Scipio odmówił uściskom nierządnicy, bo był generałem armii Rzymskiej. Odmów uściskom grzechu, z powodu swojego wysokiego powołania.

Wybrany przez Boga nie może żyć jak każdy inny. Chociaż Żydzi mogli pić wino, nie było ono właściwym napojem dla poświęconych Panu Nazirejczyków. Składali oni bowiem przysięgę służby Bogu, a również ślubowali abstynencję.

Choć poganie i nominalni chrześcijanie uważają, że mają wolność by grzeszyć, nie przystoi to wybranym, którzy są powołani ze świata i posiadają na sobie znak wybrania. Jesteście poświęconymi synami Bożymi, wasze ciała są świątyniami Ducha Świętego – mają być świętym mieszkaniem Boga.