Przeżywanie odkupienia – Usprawiedliwienie

„… a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie.” [Rz 3:24]

P: CZYM JEST USPRAWIEDLIWIENIE?

O: Jest to akt łaski Boga, w którym przebacza wszystkie nasze grzechy i przyjmuje nas jako sprawiedliwych, wyłącznie na podstawie sprawiedliwości Chrystusa, nam przypisanej. To usprawiedliwienie jest udzielane wyłącznie na podstawie wiary przyjmującego.

Usprawiedliwienie z wiary jest osią i filarem chrześcijaństwa. Błędy dotyczące nauki o usprawiedliwieniu są tak niebezpieczne, jak wady fundamentów budynku. Usprawiedliwienie Chrystusowe jest źródłem wody życia. Kto wlewa do tego źródła truciznę przekręconej nauki, słusznie jest przeklęty.

Luter często mówił: „Po mojej śmierci doktryna o usprawiedliwieniu będzie przekręcana” W ostatnich czasach, Arminianie i Socynianie wrzucają martwą muchę do flakonika cennego olejku, zanieczyszczając go.

Podążajmy za gwiazdą Pisma Świętego, aby wyjaśnić ten trudny temat.

Co oznacza usprawiedliwienie?

Jest to [verbum forense], „słowo zapożyczone z sądownictwa”, oznacza ono, że sąd wydaje wyrok o oskarżonym, uznając go za sprawiedliwego, wolnego od winy. Bóg, usprawiedliwiając osobę, ogłasza go jako sprawiedliwego, i patrzy na tego człowieka jak na uwolnionego od winy grzechu.

Co jest źródłem usprawiedliwienia?

Powodem jest łaska Boga dawana bez zapłaty: „Są usprawiedliwieni darmo, z Jego łaski”.
Św. Ambroży wyjaśnia to tak: „usprawiedliwienie nie jest z naszych prac i zamysłów serca, ale z niezasłużonej łaski Bożej”.
Impuls, który który poruszył kamienne serce i dał nowe życie wywodzi się z miłości i łaski Boga, Król z własnej woli przebaczył przestępcy. Usprawiedliwienie to miłosierdzie wypływające z oceanu Bożej Łaski. Bóg nie usprawiedliwia z powodu godności, usprawiedliwia aby uczynić godnym.

Jaka jest podstawa, aby grzesznik został usprawiedliwiony?

Podstawą usprawiedliwienia człowieka jest zapłata Chrystusa dokonana na rzecz Boga Ojca. Pojawia się pytanie, w jaki sposób może stać się zadość Bożej sprawiedliwości i świętości, jak Bóg może wydać wyrok „niewinny”, podczas gdy jesteśmy winni? Odpowiedzią jest, że Chrystus odbył karę za nasze winy i Bóg może, w sposób bezstronny ogłosić nas sprawiedliwymi. To wyłącznie sprawa wierzyciela – zwolnić dłużnika z długu, gdy kwota zadłużenia w całości została zapłacona.

Jak to się stało, że zapłata Chrystusa została uznana za odpowiednią, to jest wystarczającą, aby usprawiedliwić nas?

To z powodu boskiej natury Chrystusa. Jako człowiek cierpiał, jako Bóg nadał tej ofierze nieskończoną wartość. Przez śmierć Chrystusa i Jego zasługę, sprawiedliwość Sędziego Wszechświata jest zaspokojona bardziej niż gdybyśmy cierpieli bóle piekła przez wieczność.

Na czym polega sposób usprawiedliwienia grzesznika?

Na przypisaniu mu sprawiedliwości Chrystusa. „… a to jest jego imię, którym go zwać będą: Pan sprawiedliwością naszą (Jahwe Tzidkennu)” [Jer 23:6]. „… jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas … odkupieniem,” [1Kor 1:30]. Ta sprawiedliwość Chrystusa, która nas usprawiedliwia, jest lepsza od sprawiedliwości aniołów, albowiem do nich należy sprawiedliwość stworzeń, ta zaś jest sprawiedliwością samego Boga.

Co jest tytułem do udzielenia usprawiedliwienia?

Wiara. „Usprawiedliwieni przez wiarę …” [Rz 5:1] Godność zaś, nie leży w wierze jako takiej, ale w tym, że wiara chwyta się zasług Chrystusa.

Kto sprawia nasze usprawiedliwienie?

Cała Trójca Święta. „Wszystkie osoby w Trójcy włożyły wkład w usprawiedliwienie grzesznika” [Opera Trinitatis ad extra sunt indivisa].

1. Bóg Ojciec wydaje wyrok usprawiający. „Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia”. [Rz 8:33]
2. Bóg Syn usprawiedliwia. „Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich [grzechów] … ” [Dz 13:39]
3. Bóg Duch Święty usprawiedliwia. „Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego.”. [1 Kor 6:11].

1. Bóg Ojciec usprawiedliwia, ogłaszając usprawiedliwienie,
2. Bóg Syn usprawiedliwia, przypisując nam Swoją sprawiedliwość,
3. Bóg Duch Święty usprawiedliwia, gdy wprowadza nas w nowe życie dziecka bożego i pieczętuje nas na dzień odkupienia.

Jaki jest ostateczny cel naszego usprawiedliwienia?

(1) Aby Bóg został obdarzony chwałą. „ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym”. [Ef 1:6] Jesteśmy Jego żywymi trofeami, dowodami zwycięstwa nad złem. Jakże wytrwale usprawiedliwiony grzesznik będzie głosić miłość Boga, niebiosa napełnią się na wieki jego pochwalnymi pieśniami!

(2) Aby usprawiedliwiony mógł odziedziczyć chwałę. „… a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą” [Rz 8:30]. Usprawiedliwiając, Bóg nie tylko uwolnił duszę od winy, ale podniósł ją w godności.
Podobnie stało się z Józefem, który nie tylko został wypuszczony więzienia, ale stał się zarządcą królestwa. Usprawiedliwienie zostanie uwieńczone chwałą.

Czy jesteśmy usprawiedliwieni od założenia świata?

Nie, dlaczego?

(1) Z natury jesteśmy pod wyrokiem potępienia. [Jana 3:18] Nigdy nie moglibyśmy być skazani, jeśli wcześniej bylibyśmy usprawiedliwieni.

(2). Pismo ogranicza usprawiedliwienie do tych, którzy uwierzyli i nawrócili się. „Nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone”. [Dz 3:19] Ich grzechy nie zostały wykreślone z rejestru, i nie ogłoszono wyroku „niewinny” dopóki nie odwrócili się od swojej dumy i nie pobiegli po ratunek do Chrystusa.

Chociaż Bóg nie usprawiedliwia nas przez pokutę, to jednak nie ma usprawiedliwienia bez głębokiego odwrócenia się od grzechów. Antynomiści błędnie uważają, że chrześcijanin jest usprawiedliwiony od wieczności. Taka doktryna jest kluczem, który otwiera drzwi do wszelkiej rozwiązłości, bo jakie grzechy powinny ich martwić, skoro działa odwieczne uniewinnienie, nieważne jest czy żałujesz za grzechy, czy nie.

Zanim przejdę do zastosowań, pokażę:

Cztery ważne cechy usprawiedliwienia.

[1] Usprawiedliwienie daje realną korzyść dla usprawiedliwionej osoby. Uniewinnienie i wypuszczenie dłużnika na wolność, daje mu realną radość, wdzięczność i poczucie wolności. Pismo mówi także, że usprawiedliwiony chrześcijanin przywdziewa duchową szatę sprawiedliwości i wieniec sprawiedliwości.

[2] Wszyscy wierzący są usprawiedliwieni tak samo. [Justificatio non recipit magis et minus] „Usprawiedliwienie jest takie samo dla wszystkich uniewinnionych!” Choć istnieje stopniowanie w łasce, nie ma go w usprawiedliwieniu; nie możesz być usprawiedliwiony bardziej skutecznie niż ktoś inny, który uniewinnienia dostąpił. Najsłabszy wierzący jest tak samo doskonale usprawiedliwiony jak najsilniejszy, Maria Magdalena jest tak samo uniewinniona jak Maryja Dziewica. Oto pocieszenie dla słabego wierzącego: choć masz tylko odrobinę wiary, jesteś usprawiedliwiony tak samo doskonale jak ten, który jest najmocniejszym z bohaterów wiary.

[3] Kogo Bóg usprawiedliwia tego uświęca. „Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego.” [1 Kor 6:2]: Liczni teolodzy kościoła Rzymskiego naśmiewają się z protestantów; że wierzą oni w pełne usprawiedliwienie chrześcijan, którzy przecież nadal mają skłonność do grzechu. Nie zauważają oni jednak, że wszyscy pisarze protestanccy słusznie czytają Pismo, w którym sprawiedliwość, chociaż przypisana, jest źródłem uświęcenia, że sprawiedliwość jest konieczna do uświęcenia, a są one nierozerwalnie połączone.

Świętość nie jest przyczyną naszego usprawiedliwienia, ale jest jego towarzyszem, podobnie, jak ciepło przychodzące do nas ze słońca nie jest spowodowane docierającym światłem, ale docierają one do nas razem, jako towarzysze.
Absurdem jest wyobrażać sobie, że Bóg usprawiedliwia swój lud a oni mają nadal trwać w grzechu, jak przed usprawiedliwieniem. Gdyby Bóg usprawiedliwił swój lud, a nie uświęcił ich, ci uniewinnieni nie mogliby dostąpić chwały nieba. Święty Bóg nie może przytulić grzesznika. Metal należy najpierw oczyścić w piecu, zanim otrzyma on pieczęć królewskiej próby. Tak samo dusza musi być poddana oczyszczeniu przez uświęcenie, zanim Bóg postawi na niej królewską pieczęć.

[4] Usprawiedliwienie jest [inamissibilis], „trwałe i nienaruszalne”, nigdy nie może zostać utracone.

Arminianie uważają, że można usprawiedliwienie utracić:

• dziś – ogłoszony niewinnym, jutro – winny;
• dzisiaj Piotr, jutro Judasz,
• dzisiaj członkiem Chrystusa, jutro stronnikiem szatana.

Taka doktryna jest wysoce nieprawdopodobna. Człowiek usprawiedliwiony przez Boga:

1. może mieć czas zwątpienia,
2. może porzucić pierwszą miłość,
3. może odrzucić łaskę Bożą na jakiś czas,
4. ale nie utraci usprawiedliwienia.

Jeśli usprawiedliwieni zostali najpierw wybrani, to nie mogą utracić usprawiedliwienia, tak samo jak nie mogą utracić wybrania. Jeśli są usprawiedliwieni to znaczy, że zostali wybrani – że są zjednoczeni z Chrystusem. Czy można przestać być częścią Chrystusa? Jeśli choć jedna osoba może wypaść z usprawiedliwienia Chrystusowego, to wszyscy mogą i tak Chrystus zostałby głową bez ciała.

W/Z 1: Staraj się z powyższych wywodów zrozumieć i przyjąć, że nie ma w nas niczego, co mogłyby nas usprawiedliwiać.

Usprawiedliwiają nas zasługi kogoś innego, to nie jest sprawiedliwość zasłużona przez nas, ale przypisana.

Równie dobrze, jak szukać usprawiedliwienia w nas samych, możemy szukać gwiazd na ziemi. Rzymscy teologowie twierdzą, że jesteśmy usprawiedliwieni przez uczynki, lecz Apostoł wprawia ich w zakłopotanie, bo mówi, [Ef 2:9] „[usprawiedliwienie jest] nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.”.
Wykręcając kota ogonem mówią: „uczynki człowieka nieodrodzonego przez Boga, rzeczywiście nie mogą go usprawiedliwić. Inaczej jest z zasługami człowieka odrodzonego – takie usprawiedliwiają.”
To jest nawet bardziej fałszywe, co wykażę zarówno poprzez przykład jak dowód logiczny.

(1) Oto przykład:
Abraham był człowiekiem odrodzonym, a nie został usprawiedliwiony z uczynków, lecz przez wiarę. Abraham „uwierzył Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość.” [Rz 4:3]
(2) Oto dowód logiczny:
Jak mogą usprawiedliwić nas uczynki, które nas kalają? „… a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona.” [Iz 64:6]. Bona opera non praecedunt justificationem, sed sequuntur justificatum: „dobre uczynki nie idą przed usprawiedliwieniem, a są dziełem usprawiedliwienia!”

Ale, ale, czyż Apostoł Jakub nie mówi, że Abraham został usprawiedliwiony z uczynków?

Odpowiedź jest prosta:
Uczynki dowodzą naszej sprawiedliwości przed ludźmi, ale nie dokonują tego wobec Boga. Dzieła sprawiedliwości są dowodami naszego usprawiedliwienia, a nie jego przyczyną. Taki napis jest wyryty na złotym napierśniku Chrystusa, naszego Najwyższego Kapłana: PAN JEST NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ.

W/Z 2: Wezwania.

(1.) Uwielbiaj nieskończoną mądrość i dobroć Boga, który znalazł sposób, aby nas uniewinnić, poprzez „bogactwo łaski i drogocenną krew.”
Każdy z nas musi przyznać „jestem winny – złamałem przykazania dobrego Prawa Bożego”, a będąc winnymi, należy się nam jeden wyrok – śmierć.
To sędzia musiał znaleźć sposób, aby nas uniewinnić, Wierzyciel musiał wysilić się aby odzyskać dług.

To nie dzieło dłużnika wypełnia nas podziwem i miłością.
Aniołowie podziwiają tajemnicę łaski dawanej bez zasługi, nowy, zadziwiający sposób usprawiedliwiania i ratowania zbuntowanych ludzi. [1P 1:12] Nie zwlekajmy, ale wyprzedzajmy aniołów w okazywaniu podziwu, bo nie dla aniołów Chrystus przyszedł na ten świat ale dla nas. To my możemy i powinniśmy, razem z Apostołem wołać: „O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga!”.

(2.) Daj Bogu serce i siły z wdzięczności za ten wysoki przywilej usprawiedliwienia.

Nie ma na ziemi leku na grzech, oprócz krwi Chrystusa. On przelał krew – opłacając nią cenę naszego usprawiedliwienia. Swoje zasługi ofiaruje nam, aby usprawiedliwić, zaprasza, aby przyjść do Niego, obiecał dać swego Ducha, aby uzdolnić nas do robienia tego, co słuszne.

• Dlaczego więc, grzesznicy, nie szukacie tego wielkiego daru uniewinnienia?
• Dlaczego głodujecie pośród obfitości pożywienia?
• Dlaczego giniecie, gdy przed wami stoi lekarstwo, które na pewno uratuje?

Czy uważalibyśmy człowieka za zdrowego umysłowo, który będąc winnym i otrzymał ofertę ułaskawienia, której warunkiem było tylko przyznanie się do winy i obietnica poprawy, powie – nie chcę jej. Czy nie uznacie go za wariata, gdy powie: Królu, nie chcę Twego przebaczenia, bo kocham moje łańcuchy i z radością myślę o dniu egzekucji?

To ty, który zaniedbujesz usprawiedliwienie oferowane ci przez Chrystusa, jesteś tym człowiekiem.

• Czy miłość Chrystusa jest nic nie warta?
• Czy twoja dusza albo niebo są nic nie warte?

Opamiętaj się i zacznij myśleć rozsądnie o swoim stanie i dostępnym ułaskawieniu!

Rozważ też:

(1.) Konieczność usprawiedliwienia. Jeśli nie zostaniesz usprawiedliwiony, nie możesz wejść do nieba. „Kogo usprawiedliwił, tego też obdarzył chwałą.” [Rz 8:30] Ten, kto jest wyjęty spod prawa, a jego dobra skonfiskowane, gdy chce odzyskać majątek, musi pojednać się ze swoim władcą. Gdy tak się stanie zostanie przywrócony do swoich dawnych praw i wolności. Tak samo my, musimy mieć nasze grzechy odpuszczone, zdobyć prawo do wejścia przed oblicze Boga – przez usprawiedliwienie. Wtedy możemy stanąć przed Bogiem jako wolni synowie Boży, mający prawo do szczęścia, które zaprzepaścił Adam.

(2.) Użyteczność i korzyści z usprawiedliwienia. Na podstawie usprawiedliwienia możemy cieszyć się pokojem w sumieniu. Oto klejnot, jakiego nie posiada w koronie żaden z książąt i królów ziemi. „Usprawiedliwieni przez wiarę, zachowujemy pokój z Bogiem.” [Rz 5:1] Ten pokój osłodzi wszystkie nasze kłopoty, przemieni naszą wodę w wino. Jak szczęśliwą jest usprawiedliwiona osoba – jest z nią moc Boga, aby strzec i pokój od Boga, aby pocieszyć!

Pokój płynący z usprawiedliwienia jest antidotum na strach przed śmiercią i piekłem. „Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia. Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.” [Rz 8:33-34]

Dlatego postaraj się o zdobycie tego usprawiedliwienia. Przywilej ten uzyskuje się przez wiarę w Chrystusa. „Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich [grzechów], z których nie mogliście zostać usprawiedliwieni w Prawie Mojżeszowym.” [Dz 13:39]. „Którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez wiarę w Jego krew.” [Rz 3:25] Wiara jednoczy nas z Chrystusem. Będąc związani z Nim, mamy udział w Jego zasługach i chwalebnym zbawieniu, które przychodzi przez Niego.

W/Z 3: Pocieszenia dla usprawiedliwionych.

(1.) Usprawiedliwienie pociesza, gdy upadniesz. Niestety! Jak wiele wad ma pobożny! Upada prawie w każdej dziedzinie, ale chociaż wierzący powinni zostać upokorzeni z powodu ich wad, nie powinni rozpaczać. Usprawiedliwienie nie zależy ani od doskonałości w pełnieniu ich funkcji, ani od stopnia obdarzenia łaską, ale wyłącznie od sprawiedliwości Chrystusa. Ich cnoty są zmieszane z grzechem, ale sprawiedliwość, która ich usprawiedliwia jest doskonała.

(2.) Usprawiedliwienie pociesza, gdy jesteś niesprawiedliwie oceniany.
Świat przypina ludowi Bożemu łatki ludzi dumnych i hipokrytów, prześladowców Izraela i inne.
Mimo tego, że zostajemy ocenieni jako niegodni naszego wyznania, to Bóg usprawiedliwił nas, a jeśli tak się stało, to w dniu sądu On otwarcie usprawiedliwi nas i wypowie nasze imiona wobec ludzi i aniołów.
Bóg jest sprawiedliwym i świętym sędzią, który gdy raz usprawiedliwi swój lud nigdy już go nie potępi.
Piłat usprawiedliwił Chrystusa, mówiąc: „Nie znajduję w nim żadnej winy” a potem mimo to skazał Go.
Bóg jednak, gdy publicznie usprawiedliwi swych świętych, nigdy ich nie potępi! „Których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą”