Przeżywanie odkupienia – Pokój

„Łaska i pokój niech się wam pomnożą.” [1P 1:2]

Po omówieniu pierwocin owocowania Bożego – tj uświęcenia i pewności zbawienia przejdę do następnego owocu, którym jest Pokój „Pokój niech się wam pomnoży”.

Jakie są gatunki lub rodzaje Pokoju?

Pokój, w Piśmie Świętym, jest porównany do rzeki, która rozdziela się na dwa srebrne strumienie. [Iz 66:12]

1. Strumień pokoju zewnętrznego, który jest trojaki:

1. Pokój domowy – w rodzinie / domu / sąsiedztwie
2. Pokój polityczny – w państwie.
   Pokój pielęgnuje dobrobyt. „On zapewnia pokój granicom twoim, Karmi cię najlepszą pszenicą.” [Ps 147:14] Jak miło, gdy strumienie wojny wysychają, a my widzimy z otwartego okna naszej arki gołębicę, niosącą w dziobku gałązką oliwną!
3. Pokój kościelny – w kościele. Jak jedność Osób w Trójcy jest największą tajemnicą nieba, tak jedność braci  w prawdzie jest największym miłosierdziem tej ziemi. Pokój w kościele jest to stan, gdy nie ma rozłamów i religijnych prześladowań.

2. Strumień pokoju Duchowego, który jest dwojaki:

1. Pokój nad nami, lub pokój z Bogiem, i
2. Pokój w nas, lub pokój z sumieniem, które należy do porządku niebiańskiego. Inny pokój może być trwały, ale ten jest wieczny.

Skąd pochodzi ten pokój?

Ma całą Trójcę za autora. Bóg Ojciec jest „Bogiem pokoju”. [1Tes 5:23] Bóg Syn jest „Księciem pokoju”. [Iz 9:6] Pokój jest też „Owocem Ducha”. [Gal 5:22]

(1) Bóg Ojciec jest Bogiem pokoju.

Jak jest Bogiem porządku, tak jest Bogiem pokoju. [1Kor 14:33; Flp 4:9] Formuła błogosławieństwa kapłanów z rodu Aarona mówi: „niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój.”. [Lb 6:26]

(2). Bóg Syn jest nabywcą pokoju.

Nabył go przez Swą krew. „Żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego.” [Kol 1:20] Zadośćuczynienie, które sprawował Aaron i jego potomkowie, gdy wchodził do miejsca Najświętszego z krwią ofiary za grzech, był zapowiedzią Chrystusa – ich i naszego arcykapłana, który przez swoją ofiarę uspokoił gniew Ojca i przebłagał Jego. Chrystus zakupił nasz pokój na twardych warunkach: gdy o niego walczył, jego dusza była w agonii a ciało doświadczyło śmierci.

(3). Pokój jest owocem Ducha Świętego.

Duch wlewa pokój do sumienia. Oczyszcza dzieła łaski w sercu, a na skutek tego w sercu pojawia się pokój. Gdy Hagar umierała na pustyni z pragnienia, nie wiedziała, że niedaleko bije źródło. Podobnie zdarza się  chrześcijanom – mają łaskę, ale jej nie dostrzegają i rozpaczają. Duch ujawnia źródło wody życia, sprawia, że sumienie potwierdza prawdziwość dzieła łaski w sercu, a wtedy pokój spływa do serca. Tak więc widzicie, skąd mamy pokój: – Ojciec dekretuje go, Syn nabywa, Duch Święty stosuje.

Czy ktoś pozbawiony łaski, może mieć w sercu Boży pokój?

Nie!
Pokój płynie z uświęcenia, a będąc nieodrodzonym, nie masz żadnego udziału ani w uświęceniu ani w pokoju. „Nie mają pokoju bezbożnicy – mówi mój Bóg” [Iz 57:21] Mogą mieć rozejm, ale nie mają pokoju. Bóg może powstrzymać niegodziwych na pewien czas i zatrzymać kanonadę ich armat, ale choć możliwy jest rozejm, nie ma pokoju. Niegodziwy może mieć namiastkę, która wygląda jak pokój, ale nim nie jest. Mogą się nie bać i bezmyślnie wystawiać się na cios, ale jest wielka różnica między głupim sumieniem i a sumieniem uspokojonym. Gdy uzbrojony mocarz strzeże pałacu, jego zasoby są bezpieczne [Lk 11:21] Jest to jednak diabelski spokój, bo usypia ludzi, mówiąc: pokój, pokój, a oni nie wiedzą, że znajdują się w przedsionkach piekła.
Pozorny spokój grzesznika nie wypływa z poznania szczęścia, jakie go spotkało,  ale ignorancji w temacie zagrażającej mu zagłady.

Jakie są oznaki fałszywego pokoju?

(1) Fałszywy pokój ma duże zaufanie do swych fundamentów, ale to zaufanie jest zarozumiałością.

Grzesznik nie wątpi o Bożym miłosierdziu, a z tej zarozumiałej ufności wypływa pewnego rodzaju spokój w umyśle. Jedno słowo w języku hebrajskim, [cassal] oznacza zarówno zaufanie i głupotę. Rzeczywiście ufność grzesznika jest głupotą. Jak pewne siebie były głupie panny!

(2) Fałszywy pokój rozdziela to, co Bóg złączył.

Bóg łączy świętość i pokój, ale kto ma fałszywy pokój, rozdziela je. Taki człowiek odwołuje się do pokoju, ale wypędza świętość. „A gdyby ktoś, słysząc słowa przekleństwa, pochlebiał sobie w sercu mówiąc: Będę miał pokój, nawet chodząc w uporze mego serca … nie zechce mu Pan przebaczyć.” [Pwt 29:18-19] Bezbożni są niedbali i zadowoleni z siebie, a jednak dziękują Bogu, że mają pokój – cóż to za oszukańcze złudzenie! Równie dobrze możesz być uzdrowiony pijąc truciznę, jak otrzymać pokój, żyjąc w grzechu.

(3) Fałszywy pokój nie chce być osądzony.

Strach kupca przed sprawdzeniem towaru jest sygnałem, że towar jest wadliwy. Jest wielce prawdopodobne, że człowiek, który boi się przeszukania swego domu, ma tam coś co pochodzi z kradzieży.
Fałszywy pokój nie wytrzyma testu Słowa Bożego. Słowo mówi o dziele upokorzenia i oczyszczania duszy, zanim przyjdzie pokój, ale fałszywy spokój nie może tego znieść, nie chce nawet o tym słyszeć. Nawet niewielkie kłopoty burzą ten niby pokój, i tak człowiek pogrąży się w rozpaczy.
Gdy pokój jest fałszywy, sumienie śpi, ale gdy lew sumienia obudzi się w chwili śmierci, ryknie na tego głupca i przerazi go. Człowiek taki nie będzie miał argumentów na swoją obronę, gdy kat położy mu na ramieniu swą straszną dłoń.

Skąd mamy wiedzieć, że nasz pokój jest prawdziwym pokojem?

(1) Prawdziwy pokój płynie z jedności z Chrystusem.

„Communio fundatur in unione”. Pęd musi najpierw zostać wszczepiony w pień drzewa, aby móc pobrać z niego soki, podobnie my musimy najpierw być włączeni w Chrystusa, zanim będziemy mogli otrzymać Jego pokój. Czy masz wiarę? Przez uświęcenie jesteśmy czynieni podobnymi do Chrystusa, poprzez wiarę jesteśmy stworzeni z Chrystusem i mamy w nim pokój. [Jn 16:33]

(2) Prawdziwy pokój płynie z poddania się Chrystusowi.

Tam, gdzie jest pokój Chrystusowy, tam jest też Jego zarząd w sercu. „Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie, gdyż utrwali ją i oprze na prawie i sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Dokona tego żarliwość Pana Zastępów”. [Iz 9:6] Chrystus jest nazywany „kapłanem na tronie”. [Zach 6:13] Chrystus jako kapłan czyni pokój, a jest też kapłanem na tronie – on sprawia, że twe serce jest Mu posłuszne. Jeśli Chrystus jest naszym pokojem, jest także naszym księciem. Kiedy to Chrystus uspokoi twe sumienie – zapanuje też nad pożądaniem.

(3) Prawdziwy pokój przychodzi po niepokoju.

Po pierwsze, Bóg przepędza ducha niewoli, przekonuje duszę o grzechu i poniża ją. Dopiero potem mówi o pokoju. Wielu powie, że mają pokój, ale czy to spokój przed burzą, czy po niej? Prawdziwy pokój nadchodzi po kłopotach. Najpierw zatrzęsła się ziemia, potem przyszedł ogień, a na końcu prorok usłyszał cichy głos Pana. [1Krl 19:12] Jeśli nigdy nie doświadczyłeś ciosów ze strony Bożej, podejrzewam, że twój pokój nie jest autentyczny. Bóg wlewa złoty olej pokoju do złamanych serc.

Czy wszystkie uświęcone osoby mają pokój?

1. Mają do niego tytuł, mają do niego podstawy, bo łaska jest nasieniem pokoju, i we właściwym czasie pokój zacznie być widoczny, tak samo, jak kwiaty na drzewie owocowym, lub śmietana na mleku.
2. Mają obietnicę pokoju: „Pan pobłogosławi lud swój pokojem.” [Ps 29:11]
3. Mając pokój z Bogiem, choć sumienie może być niespokojne – mają właściwe początki pokoju.
4. Pewien tajemniczy pokój jest związany ze służeniem Bogu. Gdy służysz Panu, On rozgrzewa i rozszerza serce, ożywia duszę i chroni ją od złego.

P: Ale dlaczego nie wszyscy wierzący w pełni posiadają pokój i nie korzystają z niego? Dlaczego nie jest to kwiat spokojnie dojrzewający i trwały?

O: Niektórzy z pobożnych mogą nie doświadczać pełni pokoju Bożego z następujących powodów:

(1) Przez ataki pokus, bo choć diabeł nie może nas zniszczyć, będzie nam przeszkadzać.

On podważa fakt, że zostaliśmy przyjęci za synów. Zrobi wszystko abyśmy zwątpili w prawdziwość działania łaski w naszych sercach, i tak zatamuje strumień pokoju.

On jest jak subtelny oszust, który, gdy nie może podważyć tytułu człowieka do majątku, poprowadzi go przez wiele zawiłych postępowań sądowych. Jeśli szatan nie może z nas uczynić bezbożników, uczyni nas niespokojnymi.
Gwałtowne wiatry sprawiają, że morze jest niespokojne i burzliwe, gdy wieją wiatry pokusy, zakłócają spokój serca i wprawiają duszę w zamieszanie.

(2) Pobożny nie może cieszyć się pokojem, przez niezrozumienie istoty działania i ujawniania grzechu.

Gdy znajduje w sobie zepsucie, nabiera pewności, że gdyby działała w nim łaska, byłby o wiele bardziej święty i wolny od tego brudu. A to jest raczej argumentem w przeciwną stronę. Pozwól, że zapytam: Skąd pochodzi to, że czujesz się grzesznikiem? Nikt nie może czuć się grzesznikiem, jak tylko przez działanie łaski. Zły człowiek jest nieczuły na grzech. Połóż stu-kilowy kamień na martwe ciało – nie będzie narzekało. Ale gdy kamień zepsucia ciśnie cię, że krzyczysz z bólu – oto potwierdzenie działania łaski Bożej. [Rz 7:21]

Powiedz mi jeszcze, skąd pochodzi walka z grzechem, jeśli nie z życia odnowionego łaską? [Gal 5:17] Martwe ciało nie może walczyć. Skąd pochodzi to, że święci płaczą nad swoimi grzechami? Czym są te łzy, jak nie nasionami wiary? Jeśli tego nie zrozumiesz twój pokój będzie niedoskonały.

(3). Pobożny nie może cieszyć się pokojem, przez niedbalstwo w świętych obowiązkach.

Mógł zatracić swoją pierwszą miłość. Gdy chrześcijanin zmniejsza swą gorliwość, pokój Boży odsuwa się. Jeśli poluzujesz struny skrzypiec, muzyka przestanie brzmieć. Tak samo jeśli chrześcijanin zaniedbuje swe obowiązki, psuje słodką muzykę pokoju w duszy. Gdy ogień wygasa, robi się zimno, podobnie, gdy żarliwość w obowiązkach ustępuje, nasz pokój stygnie.

W/Z 1: Staraj się o ten błogosławiony pokój, pokój z Bogiem i z sumieniem.

Pokój pomiędzy sąsiadującymi narodami jest słodki. Pax una triurmphis innumeris melior [Jeden pokój jest lepszy od niezliczonych tryumfów]. Hebrajskie słowo szalom, (pokój), ogarnia wszystkie błogosławieństwa, jest jakby chwałą królestwa.

Książęca korona jest najpiękniejsza, gdy jest ozdobiona białą lilią pokoju, nie zaś czerwonymi różami krwawej wojny.

Jak słodki jest spokój sumienia! Jest bastionem przeciw wrogowi. [Flp 4:7] Gdy posiadasz Boży pokój, jesteś jakby mającym po swojej stronie oddział wojska, możesz rzucić wrogom rękawicę, bo jesteś mocny i pokonasz ich.

Pokój Boże to złote naczynie z manną, to pierwsze owoce raju.
Jest cichą muzyką, której nie można zastąpić niczym innym – na pewno nie jest ona ukryta za obrzędami religii.

Anna, która miała zostać matką proroka Samuela, udawała się z mężem na święto do Jerozolimy, ale płakała i nie chciała jeść. [1Sm 1:7] Tak samo biedna i przygnębiona dusza weźmie udział w obrzędzie, ale będzie płakać i nic nie zje. Taki nie znajdzie pokoju w ziemskich błogosławieństwach: zdrowiu, majątku czy przyjaźni,  bo pragnie wewnętrznego pokoju, który nada smak tym błogosławieństwom.

Weźcie się do pracy by zdobyć i podtrzymać ten błogosławiony pokój, rozważajcie też zawsze jego szlachetne i doskonałe owoce.

(1) Pokój daje odwagę przed tronem łaski.

Gdy sumienie nas oskarża, wiążąc nam skrzydła modlitwy, sprawia, że rumienimy się ze wstydu, a serce słabnie. Lecz kiedy chrześcijanin ma żywą miłość do Boga, słyszy cichy głos Ducha, przychodzi przed tron Boży z odwagą, jak dziecko idzie do ojca. „Do ciebie, Panie, wznoszę duszę moją.” [Ps 25:1] Był czas, kiedy dusza Dawida, była bardzo poniżona. „Jestem zgięty i pochylony bardzo, Cały dzień chodzę w żałobie”. [Ps 38:6] Po pewnym czasie odzyskał powodzenie, a Bóg podźwignął jego duszę. Skąd ta zmiana? To Bóg ogłosił pokój z jego duszą. „Bo mam przed oczyma łaskę twoją, …”. [Ps 26:3]

(2) Ten boski pokój rozpala serce z miłością do Chrystusa.

Pokój jest owocem przebaczenia. Ten kogo przebaczenie jest zapieczętowane, musi kochać swojego księcia. Jak ujmujący jest Chrystus dla duszy wierzącego! Jakiż jest On cenny. „Och”, mówi dusza, „jak słodka jest ta Róża Saronu”! Czyż Chrystus nie przepłynął dla nas przez morze krwi i gniewu, aby zakupić pokój? On nie tylko przyniósł nam pokój, ale mówi do nas słodkimi słowami pokoju. Jak wysoko musi unieść się nasz rydwan miłości! Jak bardzo powinienem być gotowy żyć, cierpieć i umrzeć dla Pana!

(3). Ten pokój uspokaja serce w trudnościach.

„[Mesjasz] będzie stał mocno i będzie pasł w mocy Pana, w chwale imienia Pana, swojego Boga. Wtedy będą mieszkać w spokoju, gdyż jego moc będzie sięgać aż po krańce ziemi. I On będzie pokojem. Gdy Asyryjczycy wpadną do naszego kraju i wkroczą do naszych pałaców, wtedy wystawimy przeciwko nim siedmiu pasterzy i ośmiu książąt z ludu.”. [Mich 5:3-4] Wróg może zaatakować nasze pałace, ale nie nasz pokój, człowiek Chrystus Jezus jest naszym pokojem.

Kiedy boli cię głowa, serce niekoniecznie jest chore, kiedy smutki i kłopoty tego świata atakują chrześcijanina, jego umysł będzie pełen pokoju. „Spokojnie się ułożę i zasnę, Bo Ty sam, Panie, sprawiasz, że bezpiecznie mieszkam.” [Ps 4:9] Dawid napisał ten psalm w czasie smutku. Uciekał wtedy przed swym synem Absalomem. To wielkie nieszczęście, gdy syn czyha na życie ojca i koronę królewską. Dawid płakał i żalił się przed Panem. [2Sm 15:30] A jednak w tych okolicznościach mówi: „Spokojnie się ułożę i zasnę.” Miał problemy z synem, ale w sumieniu był pokój. Dawid mógł wyspać się na miękkiej poduszce czystego sumienia. Oto pokój, o który warto się starać.

Co mamy czynić, aby osiągnąć ten błogosławiony pokój?

(1) Proś Boga o pokój.

Ten, który jest Bogiem pokoju, przepędzi ryczącego lwa – kusiciela i uciszy szalejące sumienie. Gdyby wstawiali się za nami wszyscy aniołowie z nieba, nie mogą przekonać Boga aby zawarł z nami pokój. Gwiazdy nie mogą dać tyle światła aby zapanował dzień, nikt nie może oświecić czarnego wnętrza duszy, tylko Słońce Sprawiedliwości. Jak pustynia nie może sama siebie nawodnić, lecz pozostaje sucha i spieczona aż nie spadnie deszcz, tak nasze serca nie mogą mieć pokoju, dopóki Bóg nie wleje go tam, czyniąc to przez napełnienie przez Świętego Ducha.

Dlatego módl się: Panie, Ty który jesteś Bogiem pokoju, stwórz we mnie pokój, Ty, który jesteś Księciem pokoju, nakaż aby tu zapanował. Daj mi ten pokój, który osłodzi nie tylko trudy i kłopoty życia, ale też gorzki kielich śmierci.

(2) Jeśli chcesz mieć pokój, wypowiedz wojnę grzechowi.

Grzech jest jak Akan [Joz 7:1], jak koń trojański.
„Gdy tedy Jehoram zobaczył Jehu, zapytał: Czy przybywasz w pokojowych zamiarach? On odpowiedział: Co znaczy, czy w pokojowych zamiarach, skoro dotąd trwają sprośności Izebel, twojej matki, i liczne jej gusła.” [2Krl 9:22]
Jakiż to pokój z Bogiem, gdy grzech nie jest umartwiony?

Jeśli chcesz mieć pokój z Bogiem, łam swoje związki z grzechem; wypowiedz mu wojnę – oto sprawiedliwa wojna. Bóg ją wypowiedział, i obiecał, że odniesiemy zwycięstwo.
„Albowiem grzech nad wami panować nie będzie …” [Rz 6:14] Nie ma mowy o pokoju z grzechem, ta wojna musi trwać. Pax nostra bellum contra daemonem [Nasz pokój to wojna przeciwko diabłu]. Tertulian.

Pszczoły zrobiły sobie gniazdo w trzewiach lwa, którego zabił Samson. Samson pożywił się miodem z tego gniazda pszczół. Podobnie, gdy zabijemy grzech, otrzymamy od Pana słodki miód pokoju.

(3) Szukaj pokoju we krwi Chrystusa.

Niektórzy wynoszą pokój z własnej sprawiedliwości, zamiast z Chrystusa. Tacy szukają  pokoju jako nagrody za swe święte życie. Gdy sumienie zaczyna ich oskarżać, starają się uciszyć je pobożnymi uczynkami. Ale to nie jest właściwa droga do pokoju.

Świętych obowiązków nie wolno zaniedbywać, ale też nie wolno ich przeceniać. Szukaj raczej pokoju przez pokropienie krwią Chrystusa. [Hbr 12:24] Krew Chrystusa, która uspokoiła gniew Boga Ojca, uspokoi i twoje sumienie. Krew Chrystusa, którą spożywamy przez wiarę, daje pokój. „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. [Rz 5:1] Żadne lekarstwo nie wyleczy rannego sumienia – tylko Krew Chrystusa.

(4) Żyj ciągle w bliskości z Bogiem – Pokój wypływa z czystości serca.

„A pokój i miłosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy tej zasady trzymać się będą …” [Gal 6:16] W tym tekście, łaska i pokój są obok siebie, ale ich relacja jest taka, że łaska jest łodygą, a pokój  kwiatem z niej wyrosłym. Jak perfumy uzyskuje się w procesie destylacji, tak pokój pochodzi z serca napełnionego łaską. Żyj w świętości, Duch Boży najpierw cię wydestyluje a potem pocieszy pokojem.

W/Z 2: Ty, który masz w sercu ten cudowny pokój z nieba, dbaj aby pozostał z tobą, to cenny klejnot, nie strać go.

Smutnym jest gdy pokój w kraju jest wzburzony, ale gorzej jest gdy tracisz pokój w sumieniu. Och, zachowaj ten spokój!

Po pierwsze, strzeż się wracania do starego życia.

1. Czy Bóg ogłosił z tobą pokój? Nie wracaj do swego szaleństwa. [Ps 85:9]
2. Poza niewdzięcznością, wracanie do grzechu jest głupotą. Bóg wykonał tytaniczną pracę, aby cię ze Sobą pojednać, a ty znowu chcesz przed nim uciec i odrzucić Jego pokój?
3. Bóg uzdrowił rany sumienia, a ty chcesz znowu je otworzyć?
4. Czy przetniesz stworzoną przez niego tętnicę Bożego życia? To rzeczywiście powrót do szaleństwa.
5. Jakim szaleństwem jest, kalać się grzechem, który wyhoduje ci nowego robaka w sumieniu!

Po drugie, codziennie rozliczaj swoje duchowe konto.

Sprawdź, w jakiej kondycji stoisz przed Bogiem, jak się ma twoja dusza. „… rozmyślam i duch mój docieka” [Ps 77:7] Częsty wgląd we własne serce sprawia, że Bóg i twoje sumienie są przyjaciółmi. Postępuj ze swym sercem jak z zegarkiem: nakręcaj je codziennie na modlitwie, a nocą badaj, czy podążało zupełnie drogą prawdy, czy kółka twych pragnień podążały do nieba. Och, sprawdzaj siebie często! Niech to badanie będzie twoim stałym nawykiem. Jest to niezawodny sposób, aby utrzymać w sercu Boży pokój.