„Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego, i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.” [Jn 5:28-29]
P: Jakie korzyści otrzyma wierzący w godzinie zmartwychwstania?
O: Przy zmartwychwstaniu wierzący zostanie wyniesiony do chwały, Chrystus otwarcie przyzna się do niego i zostanie on publicznie ogłoszony w sądzie jako niewinny, otrzyma doskonałe błogosławieństwo i pełną radość we wspólnocie z Bogiem na całą wieczność.
Ciała wierzących zostaną wyniesione do chwały.
Doktryna zmartwychwstania jest podstawową częścią chrześcijańskiej wiary. Apostoł stawia ją wśród pierwszych zasad nauki Chrystusa. [Hbr 6:2] Ciało zmartwychwstanie, możemy być tego pewni bardziej, niż tego, że jutro się obudzimy – wszyscy ludzie narodzeni od początku świata, powstaną.
Ciała zbawionych powstaną. Niektórzy utrzymują, że dusza zostanie przyodziana w nowe ciało, ale takie zdarzenie nie nazywałoby się zmartwychwstaniem, lecz raczej nowym stworzeniem. „Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.” [Job 19:26] Nie w innym ciele, lecz w moim własnym ciele. „Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność.” [1Kor 15:53]
Dlaczego zmartwychwstanie jest pewne?
(1) Bo Pismo Święte zaświadcza o tym m.in. w tych fragmentach:
- „Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. [Jn 6:44]
- „Wszechmocny Pan zniszczy śmierć na wieki i zetrze łzę z każdego oblicza, i usunie hańbę swojego ludu na całej ziemi, gdyż Pan powiedział” [Iz 25:8]
- „Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli.” [1Tes 4:14]
Oznacza to, Bóg wyzwoli nasze ciała z niewoli grobu, gdzie przez pewien czas śmierć panowała nad nimi.
(2) Ponieważ Chrystus zmartwychwstał, to i ciała świętych zmartwychwstaną.
Chrystus nie zmartwychwstał jako osoba prywatna, ale jako Głową Kościoła, a jeśli Głowa zmartwychwstała, reszta ciała nie będzie na zawsze leżeć w grobie.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest zadatkiem naszego zmartwychwstania.
„[Jesteśmy] przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami.” [2Kor 4:14] Chrystus jest nazywany pierwocinami (pierwszym zmartwychwstałym), spośród tych, którzy zasnęli. [2Kor 15:20] Pierwociny są dowodem, że nadchodzą zbiory, więc Zmartwychwstanie Chrystusa jest dowodem na zmartwychwstanie naszych ciał z grobu. Chrystus – Głowa kościoła nie może być doskonały, dopóki jego członki również nie zmartwychwstaną.
(3). Wypełniona musi być Boża sprawiedliwość.
Jeśli Bóg jest Sprawiedliwym Bogiem, on wynagrodzi zarówno dusze świętych jak ich ciała. Nie można sobie wyobrazić, że dusze wiernych zostaną uwielbione, ale ich ciała nie zostaną. Przecież służyli Bogu swymi ciałami, ich ciała brały udział w dziele uświęcenia, ich oczy przelewały strumienie łez z powodu własnych grzechów, ich ręce niosły ulgę biednym, a języki pokazywały chwałę Bożą. Skoro tak było, sprawiedliwość wymaga, aby ciała świętych zostały ukoronowane tak samo jak dusze. A jak to możliwe, jeśli nie zmartwychwstaną?
(4) Jeśli ciało nie zmartwychwstanie, wierzący nie będzie do końca szczęśliwy,
bo choć dusza może istnieć bez ciała, ale jest w niej [appetitus unionis] „pragnienie zjednoczenia” z ciałem, i nie będzie w pełni szczęśliwa, dopóki nie być obleczona w ciało. Dlatego, bez wątpienia, ciało zmartwychwstanie. Jeśli dusza pójdzie do nieba, ale nie ciało, to wierzący będzie tylko na wpół zbawiony.
Ale niektórzy pytają, jak Maryja pytała anioła:
„Jakże się to stać może?” Jak to możliwe, żeby ciało, które rozsypuje się w proch, ponownie stało się tym, czym było?
To nie sprzeciwia się rozumowi, choć go przerasta. W przyrodzie istnieją pewne obrazy, uczące nas o zmartwychwstaniu. Ziarno, które jest siane do ziemi, obumiera zanim wyrośnie.
„O, niemądry! Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze.” [1Kor 15:36]
W zimie owoce ziemi obumierają, zanim ożyją na wiosnę. Drzewo oliwne ponownie wyrosło po potopie i jest symbolem zmartwychwstania. Po męce naszego Pana, wielu świętych, który spali w grobach, powstało. [Mt 27:52] Bóg łatwiej podniesie ciało z grobu, niż my obudzimy człowieka ze snu.
Ale przecież cząsteczki prochów ludzi dawno temu umarłych są rozproszone po całej ziemi, wymieszane z gruntem, piaskiem, czy skałą, spoczywające na dnie mórz, rosnące w roślinach, będące częścią zwierząt bądź ludzi. Nie można złożyć ich razem, więc jak to możliwe, żeby po takim rozproszeniu nastąpiło zmartwychwstanie tych samych ciał?
Jeśli wierzymy, że Bóg stwarza, na pewno nie jest dla niego niemożliwym, rozróżnić jeden proch od drugiego. Popatrzcie na chemika, który z mieszaniny substancji, wyodrębni wszystkie pierwiastki po kolei. Jeśli jest to możliwe dla nas, o wiele bardziej możliwe dla Boga. On na pewno odtworzy nasze ciała takimi, jakimi wcześniej były.
Czyż tylko ciała wiernych zostaną wzbudzone?
Wszyscy, którzy umarli, usłyszą głos Chrystusa i powstaną. „Mam też w Bogu nadzieję, którą również oni mają, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych.” [Dz 24:15]
„I ujrzałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem.” [Obj 20:12] Chociaż wzbudzeni zostaną wszyscy, to zmartwychwstanie nie będzie takie samo.
(1) Ciała bezbożnych zostaną wzbudzone w hańbie.
Te same ciała, które na ziemi kusiły i wabiły innych swoim pięknem, przy zmartwychwstaniu będą odrażające, nie można będzie na nie patrzeć.
„Gdy wyjdą, będą oglądać trupy ludzi, którzy odstąpili ode mnie; bo robak ich nie zginie, a ogień ich nie zgaśnie i będą obrzydliwością dla wszelkiego ciała” [Iz 66:24]
Ale nie tak będzie z ciałami świętych, oni zostaną wzbudzeni w ciałach chwalebnych. „sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale; sieje się w słabości, bywa wzbudzone w mocy.” [1Kor 15:43] Ciała świętych, będą świecić jak iskrzące się diamenty. „Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego.” [Mt 13:43]
(2) Ciała świętych powstaną z grobów jako triumfatorzy, ale ciała grzeszników powstaną z drżeniem.
Jedni powstaną aby otrzymać wyrok wiecznej śmierci; inni obudzą się z prochu śpiewając pieśni radości.
„Ożyją twoi umarli, twoje ciała wstaną, obudzą się i będą radośnie śpiewać ci, którzy leżą w prochu, gdyż twoja rosa jest rosą światłości, a ziemia wyda zmarłych.” [Iz 26:19]
Kiedy zabrzmią dźwięki trąby archanioła, ciała wierzących powstaną z prochu, aby być wiecznie szczęśliwymi.
Podobną historię opisuje Księga Rodzaju rozdział 40. Faraon uwięził swoich dworzan: podczaszego i przełożonego piekarzy. Podczaszy wyszedł z więzienia i został przywrócony do wszystkich godności na dworze – tak też stanie się ze sprawiedliwymi. Ale ciała złych ludzi wyjdą z grobu, tak jak główny piekarz Faraona wyszedł z więzienia – prosto na stracenie. [Rdz 40:21-22]
W/Z 1: Wierz w doktrynę o zmartwychwstaniu,
bo to samo ciało, które umiera, powstanie ponownie, aby wraz z duszą zostać ukoronowanym. Bez wiary w zmartwychwstanie [Tota corruit religio], „wszystkie religie upadają.” Jeśli umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał, a wtedy nasza wiara jest daremna. [1Kor 15:14]
W/Z 2: Ciało zmartwychwstanie.
Było to wielkim pocieszeniem dla Hioba. „Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę”. [Job 19:26] . Ciało odczuwa radość tak samo jak dusza i nasza ostateczna chwała nie może nastąpić, dopóki ciało nie zostanie zjednoczone z duszą.
Och, rozważ, jaką radością będzie ponowne zjednoczenie ciała i duszy w zmartwychwstaniu! Zobacz, jaką słodką radością było spotkanie patriarchy Jakuba z Józefem, jego synem, którego nie widział 20 lat, i o którym myślał, że nie żyje.
Kiedy zobaczyli się pierwszy raz po tej rozłące, jakaż była to radość!
Nieskończenie bardziej rozraduje się święty, gdy jego ciało i dusza spotkają się w zmartwychwstaniu. [Rdz 46:29]
Jakże „uścisną się” ciało i dusza, jak zapłaczą ze szczęścia! Jakże szczęśliwa będzie dusza!
O, błogosławione ciało! Kiedy modliłam się, ty wznosiłeś ręce i padałeś na kolana. Ponieważ byłeś gotów cierpieć ze mną, teraz obejmiesz wraz ze mną panowanie. Zaczynałeś w niesławie, ale teraz jesteś wzbudzony w chwale. Ach, moje drogie ciało! Zamieszkam z tobą ponownie i będziemy jednością na wieki.
W/Z 3: Zmartwychwstanie ciała jest pocieszeniem serca w godzinie śmierci.
Twe ciało, choć zstępuje do grobu, zostanie ożywione i rozkwitnie w zmartwychwstaniu. Grób, to miejsce spoczywania ludzkich prochów, gdzie ciała świętych śpią, w oczekiwaniu na dźwięk trąby archanioła. Grób będzie na długo twoim miejscem spoczynku, ale to nie twój dom. Choć śmierć obedrze cię z urody, przy zmartwychwstaniu piękno ciała wróci.
Dawid podszedł króla Saula w jego obozie, gdy ten spał, zabrał wtedy jego włócznię i dzban z wodą. Gdy jednak Saul obudził się i rozmawiał z Dawidem, ten oddał mu jego włócznię. [1Sm 26:22]
Podobnie będzie w godzinie śmierci – nasza siła i piękno zostanie nam zabrane w śmierci, lecz przy zmartwychwstaniu Bóg przywróci wszystko ponownie, tylko, że w sposób bardziej chwalebny.
Skąd mamy wiedzieć, że nasze ciała zostaną wzbudzone do chwały a nie do hańby?
Warunkiem chwalebnego zmartwychwstania jest udział w pierwszym zmartwychwstaniu.
„Błogosławiony, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu.” [Obj 20:6]
Cóż to oznacza?
Pierwsze zmartwychwstanie to powstanie z grobu grzechu, we łzach pokuty i nawrócenia.
Jeżeli ktoś żyje, będąc umarłym (pochowanym) w swych grzechach, jego nadzieja na zmartwychwstanie jest znikoma, on wprawdzie zmartwychwstanie, ale nie do chwały.
Zapytaj o to swoje sumienie:
- Czy ja mam udział w pierwszym zmartwychwstaniu?
- Czy Duch Święty zamieszkał we mnie, i wyciągnął mnie z grobu moich grzechów?
- Czy Pan podniósł mnie z mojej niewiary?
- Czy Bóg podniósł moje serce ponad ten świat?
Oto jest pierwsze zmartwychwstanie, a jeśli twoja dusza ma w nim udział, ciało będzie chwalebnie wzbudzone, aby błyszczeć jak gwiazdy w królestwie niebieskim. Nowe narodzenie z Boga otwiera drogę do chwalebnego zmartwychwstania.
W/Z 4: Wiedząc, że twe ciało ma powstać do chwały, utrzymaj je w czystości, nie pozwól mu kalać się grzechem.
- Czy ciało pijaka zmartwychwstanie do chwały?
- A może ciało człowieka rozpustnego?
- Myślisz, że ciało złodzieja – zakradnie się cichcem do nieba?
Utrzymaj swoje ciało w czystości!
Zabroń oczom pożądliwych spojrzeń, niech ręka cię nie świerzbi, by wziąć łapówkę, a język niech raczej milczy na wieki, niż miałby obrażać i oczerniać innych.
Nie kalajcie swoich ciał, które mają zmartwychwstać do chwały. Wasze ciała są częścią Chrystusa. Posłuchaj, co mówi Apostoł: „Czy mam tedy wziąć członki Chrystusowe i uczynić je członkami wszetecznicy? Przenigdy!” [1Kor 6:15]
Och, zachowajmy ciała nasze bez skazy, niech zaś będą instrumentami sprawiedliwości. „Wychwalajcie Boga w waszym ciele”. [1Kor 6:2o] Jeśli wasze ciała uwielbiają Boga, On szybko je uwielbi.
Ale skoro wiemy, że nasze ciała muszą być złożone w grobie, a będą przed zmartwychwstaniem leżeć w ziemi wiele lat i tam gnić, jakie pocieszenie ma dla nas Bóg w tej świadomości?
(1) Pan nie pozostawi ciał swoich ukochanych gdy umrą. Nasi przyjaciele odprowadzą nas do grobu i pozostawią nas tam, ale Bóg nie. On pójdzie do grobu z nami, będzie czuwać nad naszymi umarłymi ciałami i dbać o nasze prochy.
Rispa pilnowała ciał swych zabitych synów, i strzegła ich przed drapieżnym ptactwem niebieskim. [2Sm 21:10] Tak samo Pan czuwa nad martwymi ciałami świętych, i wie jak sprawić, by przy zmartwychwstaniu nie zabrakło mu nawet najmniejszego szczegółu. Chrześcijaninie, to Bóg czuwa, by twoje ciało przy zmartwychwstaniu było właśnie twoim.
(2). Ciała świętych w grobie, choć odłączyły się od swoich dusz, są zjednoczone z Chrystusem. Twój proch jest częścią mistycznego ciała Chrystusa.
(3) Gdy twe ciało spocznie w grobie, twa dusza zamieszka w Raju. Dusza nie śpi w ciele, ale „wraca do Boga, który ją dał”. [Kzn 12:7] Natychmiast po śmierci bierze ona udział w radości błogosławionych aniołów. Kiedy ciało powraca do prochu, dusza wraca do ziemi obiecanej, gdy ciało śpi, dusza triumfuje, gdy ciało jest pochowane, dusza jest ukoronowana. Tak jak Mojżesz wysłał szpiegów, by sprawdzili ziemię obiecaną i spróbowali jej owoców, tak w godzinie śmierci dusza jest wysyłana do nieba, by posmakować owocu ziemi świętej. [Lb 13:17-20]
(4) Kiedy nadejdzie wyznaczony Boży czas, „groby wydadzą swych zmarłych.” [ Obj 20:13] Kiedy sędzia wydaje polecenie, strażnik więzienny przyprowadza więźniów na salę sądową. Bóg rzekł do Jakuba: „Ja pójdę z tobą do Egiptu, Ja cię stamtąd wyprowadzę, a Józef zamknie ci oczy.” [Rdz 46:4] Pan naprawdę zejdzie razem z nami do grobu, i na pewno wyprowadzi nas stamtąd.
(5). Chociaż ciała Świętych zgniją i staną się odrażające, zmartwychwstaną jako piękne i chwalebne. Gdy ponownie pojawią się na świecie, będą urodziwe. Ciało świętego w tym życiu może być zdeformowane, nawet ci, których umysły są ozdobione wieloma cnotami, mogą mieć zniekształcone ciała. W dniu zmartwychwstania zaś, ciała ich zostaną udoskonalone i będą bez zarzutu – miłe i ładne.
To piękno zaś ma dwa aspekty:
(1) Doskonałość członków. Wszystkie części ciała będą obecne w całości. W tym życiu często ciało ma wady: ktoś stracił oko, innemu odcięto rękę. W zmartwychwstaniu jednak, utracone i chore części ciała zostaną przywrócone w chwale, dlatego zmartwychwstanie nazywane jest czasem odnowienia wszystkich rzeczy. [Dz 3:21] Stanie się tak, jak wtedy, gdy Pan Jezus przywrócił odcięte ucho służącemu Malchusowi.
(2) Majestat. Ciała świętych będą mieć w sobie majestat. Będą jak Szczepan, którego twarz zajaśniała jak oblicze anioła. [Dz 6:15] Mało tego, będą one jak ciało zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. [Flp 3:21].
Ciała świętych, kiedy powstaną z martwych będą wolne od naturalnych potrzeb, jak głód i pragnienie. „Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał”. [Obj 7:16] Mojżesz na górze był tak pełen chwały Bożej, że nie potrzebował jeść ani pić przez czterdzieści dni. Znacznie bardziej napełnione chwałą będą ciała świętych w niebie, nie będą więc potrzebować jedzenia.
Ciała świętych, po zmartwychwstaniu, będą szybkie i zwinne. Na ziemi nasze ciała na ziemi są powolne, ale po zmartwychwstaniu będą pełne mocy, jak rydwan, który uniósł Eliasza w powietrze. Teraz ciało jest balastem – w niebie będzie jak uskrzydlone. Będziemy podobni do aniołów. [Mt 22:30] A jak szybcy są aniołowie? Anioł Gabriel w krótkim czasie przyszedł z nieba na ziemię. [Dn 9:21] Jak ster kieruje statkiem, zgodnie z wolą sternika, tak ciało po zmartwychwstaniu będzie też w pełni posłuszne woli duszy.
Zmartwychwstałe ciała świętych, są pełne siły i mocy. „Sieje się niechwalebne – powstaje chwalebne; sieje się słabe – powstaje mocne” [1Kor 15:43] Poprzez ciężką pracę i choroby, nawet najsilniejszy organizm zaczyna słabnąć, lecz przy zmartwychwstaniu będziemy silniejszej konstrukcji, nie będzie zmęczenia ciała, ani omdlenia w duchu. Niech cię ta myśl pocieszy gdy teraz zmagasz się z wieloma słabościami ciała. Twoje słabe ciało zostanie wzbudzone w mocy; teraz jest jak słaba trzcina, wtedy będzie mocne jak skała.
Ciała zmartwychwstałych świętych, będą nieśmiertelne. „Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność” [1Kor 15:53] Nasz organizmy będą żyć równolegle z wiecznością. „Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.” [Lk 20:36] Niebo ma tak zdrowy klimat, że nie ma tam śmiertelności. Jeśli by istniał lekarz, mający lekarstwo na śmierć, ludzie przychodziliby do niego z całego świata, gotowi płacić worki pieniędzy! Przy zmartwychwstaniu, Chrystus wystawi każdemu ze świętych taką receptę: „Śmierci już nie będzie …” [Obj 21:4]