Nazwa „baptyści” (gr. baptizo – zanurzać, obmywać), odnosi się do najbardziej widocznej cechy wyróżniającej nas od większości wyznań chrześcijańskich: Kwestionowania praktyki udzielania chrztu małym dzieciom.
Uważamy, że jest to praktyka sprzeczna z nauką i praktyką Nowego Testamentu, wprowadzona kilkaset lat po Chrystusie, bezwartościowa, a nawet szkodliwa, bo sugeruje, że można być chrześcijaninem w sposób bierny „z urodzenia”.
Takiemu podejściu przeciwstawiamy konieczność radykalnego pójścia człowieka za Chrystusem (upamiętanie + wiara), po której dopiero może nastąpić świadome przyjęcie chrztu wiary połączone z aktywnym włączeniem się w życie Zgromadzenia wierzących.
Odrzucamy, jako niezgodną z Pismem doktrynę o usuwaniu przez chrzest zepsucia i zniewolenia ku grzeszeniu – dziedziczonych po Adamie, zwanych też grzechem pierworodnym. Wierzymy, że to zepsucie i zniewolenie jest usuwane w trakcie nawrócenia się do Boga.
Chrzest jest zaś znakiem i poświadczeniem nawrócenia, publicznym wyznaniem:
- że wierzę w Chrystusa bez żadnych warunków i poddaję się Jemu jako Panu, we wszystkim, na całe życie,
- że już przeżywam własną przeklętą grzeszność, o której apostoł Paweł mówi „zostaliście wraz z Nim pogrzebani”, boleję nad tym, wstydzę się i biegnę po ratunek do Chrystusa,
- że z wiarą otrzymałem od Boga pewność przebaczenia i przyjęcia za syna, o której zaświadcza Duch Święty,
Wierzymy, że znak chrztu nie ochroni przed potępieniem ani niemowlęcia ani dziecka ani dorosłego. Przed potępieniem chroni tylko wybranie Boże, które jest widoczne gdy człowiek upamięta się i wierzy w Chrystusa. Dzieci zaś są chronione przed potępieniem suwerennym Słowem Boga, które zaświadcza, że dzieci należą do Pana. Naszą praktyką jest aby dzieci od najmłodszych lat brały udział w życiu Zgromadzenia wierzących.
O znaczeniu chrztu przeczytasz też w tekście Chrzest – βαπτίσμα