Kolejnym atrybutem Bożym jest prawda. „Bo Bóg jest prawdziwy, nie ma w nim nieprawości, sprawiedliwy jest i prawy”. [Pwt 32:4]. ” Albowiem wielkie jest aż do niebios miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.” [Ps 57:11]. „Ale ty, Panie, Boże jesteś miłosierny i litościwy, nierychły do gniewu, wielce miłosierny i prawdziwy.” [Ps 86:15].

Bóg jest prawdą. On jest prawdziwy w sensie fizycznym; prawdziwy też w swojej istocie: On ma życie w sobie i daje je innym. On jest prawdziwy w sensie moralnym, jest prawdziwie „sine errore” [bez błędów], „et sine fallacia”, [bez fałszu]. Jest też „prima veritas” [wzorem i prototypem prawdy]. Wszystko, co jest prawdziwe jest w Bogu lub z Boga.

Boża prawda, wywodząc się z Jego wiarygodności, czyni jego obietnice dobrymi. „Nie zawiodło ani jedno słowo ze wszystkich dobrych obietnic.” [1Krl 8:56] Obietnica jest formalnym zobowiązaniem Boga, Boża prawda to pieczęć na tym zobowiązaniu.

Zwróć uwagę na aspekty obietnic Bożych:

W Nim jest Moc

przez którą może spełnić każdą obietnicę. Bóg obiecał poskromić nasze zepsucie. „On zgładzi nasze winy.” [Mich 7:19]. Och, mówi wierzący, moje zepsucie jest tak głębokie, że nigdy nad nim nie zapanuję. Popatrz jednak na Abrahama, jak on zwrócił oczy ku mocy Bożej: „mając zupełną pewność, że cokolwiek On obiecał, ma moc i uczynić.” [Rz 4:21]. Uważał, że Bóg, który tworzy światy, może sprawić że pierś jego starej żony napełni się mlekiem. Wiara wspiera nas, mówiąc „nie ma nic niemożliwego dla Boga”. Ten, kto może wyprowadzić wodę ze skały, może wypełnić każdą obietnicę.

Oto Bóg prawdy złożył obietnicę

Ta prawda jest pieczęcią obietnic. „W nadziei życia wiecznego, jakie przyobiecał przed wiekami prawdomówny Bóg.” [Tyt 1:2]. Życie wieczne to słodycz obietnicy Boga. Ten, który nie może kłamać, jest gwarancją wypełnienia się jej. Miłosierdzie składa obietnicę a spełnia ją prawdomówność Boga. Boże zaspokojenie naszych pragnień (w odróżnieniu od potrzeb) nie jest czymś pewnym, ale jego obietnice są całkowicie pewne. „Dał wam święte rzeczy Dawidowe, rzeczy pewne.” [Dz 13:34] „A doprawdy ten, który jest chwałą Izraela, nie kłamie i nie żałuje, bo nie jest człowiekiem, aby żałować”. [1Sm 15:30] Słowa księcia nie zawsze będą dotrzymane, ale obietnica Boga jest nienaruszalna. Boża prawda jest jednym z najdroższych klejnotów Jego korony, a on poświadczył nim np obietnicę daną Dawidowi: „Czy nie tak jest z domem moim u Boga? Wszak przymierze wieczne zawarł ze mną, pod każdym względem ułożone i zabezpieczone.” [2Sm 23:5]. Chociaż w moim domu nie wszystko jest tak, jak być powinno, choć często nie dotrzymuję Bożego standardu czystości serca, to przecież zawarł ze mną przymierze wieczne, że przebaczy, zaadoptuje i przyjmie mnie do chwały, a to przymierze jest we wszystkim ułożone i zabezpieczone. „Żywioły rozpalone ogniem stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone będą.” [2P 3:10], ale to przymierze trwa mocne i nienaruszalne, zapieczętowane przez prawdomówność Bożą.

Przeciwnie, Bóg dodał do swojego słowa przysięgę, w której poprzysięga na Siebie Samego, że obietnicy dotrzyma. [Hbr 6:17]. My często łamiemy nasze śluby złożone przed Bogiem, gdyby był nam podobny, złamałby każdą swą obietnicę. On jednak nie jest taki jak my, jego prawdomówność i wierność poręcza obietnicę, dlatego jest ona „Jak prawa Medów i Persów, które nie mogą być zmienione”. „Nie powinniśmy” mówi Chryzostom, „wierzyć naszym zmysłom tak mocno, jak obietnicom Bożym”. Nasze zmysły mogą nas oszukać, ale obietnica nie może, bo jest zbudowana na Prawdomówności Bożej. Bóg nie zawiedzie wiary swoich ludzi, ba, On nie może. „Bóg, który nie może kłamać, obiecał,” To aby nie dotrzymał obietnicy jest tak samo niemożliwe jak to że przestanie być Bogiem, jego wierność stoi na straży obietnicy. O Bogu mówi się, że jest bogaty w prawdę. „Potem przeszedł Jahwe przed nim, wołając głośno: Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, nieskory do gniewu, bogaty w dobroć i wierność (prawdę). [Wj 34:6] Cóż to znaczy? Jeśli Bóg dał obietnicę miłosierdzia dla swego ludu, będzie on tak daleko od nie dotrzymania słowa, że zrobi dużo więcej niż obiecał. On często daje więcej niż wcześniej powiedział, nigdy mniej. On jest bogaty w prawdę.

Pan czasami opóźnia obietnicę, ale jej nie anuluje

Tak, On może odłożyć wypełnienie obietnicy w czasie. Boża obietnica jest podobna do nasionka leżącego w ziemi, które czeka aż nadejdzie wiosna, aby wykiełkować. Pan obiecał wyrwać Izraela z „Pieca hutniczego” czyli z Egiptu, ale ta obietnica czekała ponad czterysta lat ukryta, jak dziecko w łonie matki, aż nastąpił szybki poród. Symeon miał obietnicę, że „nie umrze, aż zobaczy Chrystusa Pana” [Lk 2:26] Czekał i czekał na wypełnienie obietnicy. Spotkał Mesjasza dopiero na krótko przed śmiercią, jako starzec. Tak więc, choć Bóg opóźnia wypełnienie niektórych obietnic, zawsze je wypełni, każdą z nich. Jeżeli masz jego obligacje – we właściwym czasie pieniądze zostaną ci wypłacone!

Bóg może zmienić coś w obietnicy, ale nie złamie jej

Czasami Bóg zmienia obietnicę doczesną w duchową. „Także dobrobytu udzieli Pan I ziemia nasza swój plon wyda.” [Ps 85:13] Ta obietnica może nie zostać wypełniona na tej ziemi, ale spełni się duchowo. Bóg pozwoli Chrześcijaninowi na niedostatek dóbr, ale odda mu z nadmiarem w życiu duchowym. Jeśli nie zwiększy stanu jego spichlerza – to da wzrost wiary i wewnętrzny pokój. Oto zmienia obietnicę, ale nie łamie jej, bo daje to, co jest lepsze, daje więcej. Jeśli ktoś obiecuje mi zapłacić w srebrze a płaci złotem, nie łamie obietnicy. „Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich. Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciw prawdzie mojej. Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię” [Ps 89:34-36]

Przykładowe pytania kwestionujące prawdomówność Boga:

P: Jak ma się do prawdomówności Bożej samo Jego słowo, gdy mówi, że „chce aby wszyscy byli zbawieni” a jednak wielu jest potępionych? [1Tm 2:4]

O: Św. Augustyn tłumaczy to, że nie chodzi o wszystkich ludzi – 100% populacji , ale o niektórych z każdego narodu i języka, że będą zbawieni. Podobnie jak w arce Noego, Bóg zbawił wszystkie istoty żywe, ale nie każdego ptaka czy rybę, bo wiele zginęło w potopie, ale wszystkie, tj z każdego rodzaju trochę zostało zachowanych przy życiu. Tak więc „zbawić wszystkich” znaczy tutaj „zbawić niektórych ale ze wszystkich narodów”.

P: Pismo mówi, że że Chrystus umarł za wszystkich: „Oto Baranek Boży, które gładzi grzechy świata.” Jana 1:29. Jak to się ma do prawdomówności Bożej, gdy niektórzy ludzie są przeznaczeni na Boży gniew? [Rz 9:22]

O: Musimy dobrze zrozumieć znaczenie słowa świat. W Piśmie Św. słowo „Świat” jest używane zamiennie w ograniczonym bądź szerszym znaczeniu. W znaczeniu ograniczonym świat to wszyscy wybrani (zbawieni), w szerszym zarówno zbawieni jak potępieni. W przytoczonym wersecie „Chrystus gładzi grzechy świata”, oznacza „gładzi grzechy wybranych do życia wiecznego”.
Podobnie ma się sprawa z Chrystusem, który umiera za świat. Chrystus umarł za wszystkich w sensie wystarczającym ale nie w sensie skuteczności. Jedną sprawą jest wartość krwi Chrystusowej a inną dzieło, które ona wykonuje. Krew Chrystusa ma wartość wystarczającą, aby odkupić cały świat (100% populacji), ale ta moc jest zastosowana tylko do tych, którzy uwierzyli. Krew Chrystusa jest wystarczająca dla wszystkich, ale nie jest skuteczna dla wszystkich. Wszyscy nie są zbawieni, ponieważ niektórzy „… uznali się za niegodnych życia wiecznego” [Dz 13:46], „podeptali krew Chrystusa, jako bezwartościową.” [Hbr 10:29]

W/Z 1: Prawdomówność Boga to wielki filar naszej wiary

Gdyby nie był On Bogiem prawdy, jak mogli byśmy wierzyć w Niego? Nasza wiara byłaby niczym więcej niż fantastyką, grą wyobraźni, a Jego słowo nie spełniało by się – jak fałszywe proroctwa. „Prawda w Bogu to baza naszego zaufania”. Prawda ta jest jak niemożliwe do poruszenia skały, na których możemy się schronić. [Iz 59:15] „Prawda się zapodziała, a ten, który unika złego, bywa plądrowany” To prawda na ziemi „się zapodziewa”, ale nie prawda nieba. Bóg przestaje być Bogiem, gdy przestaje być Prawdą. Oto co mówi Pismo: „Dobry jest Pan dla tego, kto mu ufa, dla duszy, która go szuka.” [Trn 3:25] On również „da wytchnienie zmęczonemu” [Mt 11:28] Oto bezpieczna kotwica i cuma wiary: On nie zmieni obietnic, które wyszły z jego ust.

Wiarygodność Pana nieba i ziemi jest zaangażowana po stronie wierzących. Czy możemy mieć większe bezpieczeństwo? Cała ziemia oparta jest o słowo Bożej mocy, nasza wiara musi oprzeć się na słowie prawdy Bożej. Gdzie może spocząć nasza wiara, jeśli nie w wierności Boga? Nie ma nic innego w co możemy wierzyć jak prawdomówność i prawdę w Bogu. Wiara w siebie to budowanie na ruchomych piaskach, ale prawda w Bogu to potężny nieporuszony filar – pewne oparcie dla wiary. Bóg nie może zaprzeć się samego siebie. „jeśli my nie dochowujemy wiary, On pozostaje wierny, albowiem samego siebie zaprzeć się nie może.” [2Tm 2:13] Nie wierzyć prawdomówności Boga, to obrażać Go. „Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma w sobie świadectwo Boga, kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, bo nie uwierzył świadectwu, jakie Bóg dał o swoim Synu.” [1Jn 5:10][ Nie możesz bardziej obrazić Osoby honorowej, niż wtedy, gdy jej nie wierzysz. Kto neguje prawdę Bożą, mówi, że Jego obietnica nie jest lepsza od sfałszowanych dokumentów – Czyż może być większa obraza Boga niż to?

W/Z 2: Jeśli Bóg jest Bogiem prawdy, to prawdziwe są jego groźby

Groźby Boże to fruwający zwój, zwracający się przeciwko grzesznikom. Biblia grozi: „Zaiste, roztrzaska Bóg głowę wrogów swoich, Włochaty łeb tego, który trwa w winach swoich.” [Ps 68:22] On osądzi cudzołożników. [Hbr 13:4] On „Złamie ramię bezbożnego i złoczyńcy!” [Ps 10:15] „Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki, A wicher palący jest udziałem ich.”. [Ps 11:6] Bóg jest prawdomówny w groźbach, które poświadczył obietnicą. Aby potwierdzić prawdziwość tych gróźb, jego srogie wyroki są wykonywane na grzesznikach już w tym życiu. Uderzył Heroda w momencie jego pychy, ukarał bluźnierców. Olympius, ariański biskup, bluźnił Najświętszej Trójcy i od razu spadł z nieba piorun i spalił go. Obyśmy bali się Bożych gróźb, by nie spadły na własną naszą głowę.

W/Z 3: Jeśli Bóg jest Bogiem prawdy, żyjmy w prawdzie jak On

Musimy dotrzymywać słowa. Pitagoras, gdy odpowiadał na pytanie, „Co sprawia, że ludzie są podobni do Boga?”, rzekł: „Kiedy mówią prawdę”. Oto znak człowieka, który idzie do nieba: „Mówi prawdę w swym sercu.” [Ps 15:2] Wypowiadanie prawdy jest przeciwne do kłamstwa. „Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.” [Ef 4:25] Kłamstwo ma miejsce, gdy ktoś mówi jako prawdę coś, o czymś, co wie, że prawdą nie jest. Kłamca leży na przeciwległym biegunie do Boga prawdy. Są, jak mówi Św. Augustyn, dwa rodzaje kłamstw:

1. Kłamstwa dla zysku, jak np handlarz, który twierdzi, że towar kosztował go pewną kwotę, a naprawdę kosztował go połowę tego co deklaruje. Kto w taki sposób prowadzi swój biznes, jako zapłatę otrzyma pewne miejsce w piekle.
2. Kłamstwa „dla sportu”, aby bawić towarzystwo. Taki człowiek, śmiejąc się, również schodzi do do piekła.

Ten, kto mówi kłamstwo staje się jak diabeł. „Diabeł jest kłamcą i ojcem kłamstwa”. [Jn 8:44] Zwiódł pierwszych rodziców właśnie kłamstwem. Są ludzie tak zdeprawowani, że nie tylko kłamią, ale przysięgają na nie. Tacy dobrowolnie ściągają na siebie klątwę, dokładnie według przysięgi jaką składają. Czytałem o kobiecie Anne Avarie, która w 1575 roku, będąc w sklepie, tak pożądała stroju, że rzekła „Umrę jeśli go nie kupię” i rzeczywiście, upadła i bez słowa skonała. Kłamca, nie nadaje się do życia w społeczeństwie. Kłamstwo deprawuje całą społeczność, odmienia ludzi ku złemu.

Jak można rozmawiać z człowiekiem, któremu nie można wierzyć? Kłamstwo zamyka ludziom drogę do nieba. „Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je”. [Obj 22:15] Jeśli kłamstwo to wielki grzech, gorszym jeszcze jest uczyć kłamać. „Dlatego Pan odetnie Izraelowi głowę i ogon, kiść palmową i sitowie w jednym dniu. Głową jest starszy i poważany mąż, a ogonem prorok nauczający kłamstwa” [Iz 9:13-14] Ten kto szerzy nieprawdziwą naukę religii – uczy kłamstwa, rozprzestrzenia zarazę. Nie tylko ściąga potępienie na siebie ale pomaga innym ku zgubie.

Mówienie prawdy to przeciwieństwo oszukiwania

Serce i język powinny iść razem, tak jak wskazówka zegara słonecznego wędruje za słońcem. Mówić komuś miłe słowa a w sercu nie mieć tego na myśli – oto to samo co kłamstwo. „Gładsze niż masło są usta jego, Ale wrogość jest w sercu jego; Miększe niż oliwa są słowa jego. Ale to miecze obnażone.” [Ps 55:22] Niektórzy opanowali sztukę pochlebstw i nienawiści. Św. Hieronim, mówił o arianach: „Udawali, przyjaźń, całowali ręce, ale knuli spisek przeciwko mnie”. „Kto schlebia swojemu przyjacielowi, ten mu zastawia sidła na nogi.” [Prz 29:5] [Impia sub dulci melle venena latent] „Straszna trucizna może być ukryta pod plastrem miodu”. Fałsz w przyjaźni jest kłamstwem. Podrabianie przyjaźni jest bardziej obrzydliwe niż fałszowanie pieniędzy.

Musimy być szczerzy w naszym wyznawaniu wiary

Niech życie podąża za wyznaniem. „… a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.” [Ef 4:24]. Hipokryzja (udawanie nieprawdy) w religii to kłamstwo. Hipokryta jest podobny do twarzy w lustrze, która jest obrazem twarzy, ale nie jest prawdziwym obliczem. Robi pokaz świętości, ale nie ma w tym prawdy. Efraim udawał, że jest tym, kim nie jest, a co Bóg o nim powiedział?: „Efraim otoczył mnie kłamstwem, Dom Izraela – oszustwem” [Oz 12:1] Przez kłamliwe słowa zapieramy się prawdy. Kłamiąc w religii czynimy ją niczym, hańbimy ją.

Jeżeli przed Panem Bogiem nie jesteśmy tym kim wyznajemy – to kłamstwo i fałsz, Pismo zaś mówi o tym jako o grzechu niewiele lżejszym od bluźnierstwa. „Znam twój ucisk i ubóstwo, ale ty jesteś bogaty, i (znam) obelgę doznaną od tych, co samych siebie zowią Żydami, a nie są nimi, lecz synagogą szatana.” [Obj 2:9] Och! wzywam ciebie, ponieś trud aby być jak Bóg. On jest Bogiem prawdy. Równie dobrze zrezygnuje z wierności jak ze swego Bóstwa. Bądź jak Bóg – prawdomówny we wszystkim, również w swoim wyznawaniu wiary. Boże dzieci nie kłamią. [Iz 63:8] Kiedy Bóg widzi „prawdę w sercu” i „usta, w których nie ma podstępu” widzi swój obraz, a jego serce jest blisko takiego człowieka. Podobieństwo tworzy i rozpala miłość.