- Kanon Pisma Świętego Nowego Testamentu nie podlega dyskusji. Wszystkie wyznania Chrześcijaństwa przyjmują, że jest to 27 Ksiąg, ani więcej ani mniej.
- Dyskusja na temat Kanonu (zestawu) Pism Świętych Starego Testamentu wynika z przyjęcia bądź traktowania Septuaginty jako Bożego Słowa.
Septuaginta: tłumaczenie Biblii (Stary Testament) z Hebrajskiego i Aramejskiego na Grecki zakończone ponad 100 lat przed Chrystusem. Zostało wykonane w Aleksandrii i nie miało na sobie „pieczęci” autentyczności rabinów Izraela. Łącznie zawiera 52 księgi. - Protestanci nie uznają Septuaginty jako wzorca Kanonu, ponieważ odpowiedzialność za Pisma Starego Testamentu Bóg złożył na Izrael. Wyraźnie mówi o tym Pan Jezus i Apostołowie. [Jn 4:22], [Rz 3:1-2]
- Według tradycji żydowskiej, zgromadzenie 120 Rabinów w miejscowości Jamnia, zatwierdziło po roku 70 naszej ery hebrajski kanon zwany Tanach (24 księgi) równoważny 39 księgom z Septuaginty. Księgi Tanach zostały przez Rabinów uznane (rozpoznane) za Słowo Boże a ich Boskie pochodzenie uznane za bezsprzeczne.
Dlatego protestanci odrzucili 13 ksiąg Septuaginty, które nie są ujęte w Tanach. - Kościół Rzymski i Prawosławny pozostały przy przekonaniu o natchnieniu następujących 8 ksiąg Septuaginty z ww. 13 ksiąg: Tobiasza, Judyty, Machabejska (1 i 2), Mądrości, Mądrości Syracha (Eklezjastyk), Barucha (do której dodano List Jeremiasza) oraz część ksiąg Estery i Daniela nieobecne w Tanach. Ponieważ List Jeremiasza i Księga Barucha zostały połączone, zamiast 8 ksiąg jest 7.
- Pięć pozostałych ksiąg zostało przez kościół Rzymski określonych jako na pewno nie natchnione (3 Księga Ezdrasza, Modlitwa Manassesa, 3 Księga Machabejska, 4 Księga Machabejska, Psalmy Salomona).
- Księgi, wyliczone w pkt 5 są często nazywane deuterokanonicznymi (wtórno-kanonicznymi) ponieważ różnica pomiędzy nimi a 24 księgami Tanach jest dla wszystkich widoczna (styl, spójność doktrynalna, wiarygodność historyczna, oraz to, że Pan Jezus i Apostołowie nie powołują się na te księgi – ciągle zaś cytują księgi obecne w Tanach).
- Jednocześnie warto nadmienić, że rozstrzygnięcie ze strony Kościoła Rzymskiego zapadło na soborze Trydenckim w połowie 16 wieku – jako odpowiedź na “domknięcie” kanonu ST przez protestantów (patrz punkt 4).
- Jako Wynik – Biblia Protestancka zawiera 66 ksiąg (39+27) a Biblia Kościoła Rzymskiego 73 księgi (39+7+27).
2
2 komentarze
eugeniusz mariamówi
26 sierpnia 2013w21:55Drogi Darku, widzę, że bardzo powierzchownie i bezkrytycznie szafujesz niektórymi informacjami:
1. Piszesz: „Sześć pozostałych ksiąg zostało przez kościół Rzymski określonych jako na pewno nie natchnione (3 Księga Ezdrasza, Modlitwa Manassesa, List Jeremiasza, 3 Księga Machabejska, 4 Księga Machabejska, Psalmy Salomona).”
A tymczasem List Jeremiasza znajduje się w kanonie ksiąg natchnionych Kościoła Katolickiego i jest włączony do Księgi Barucha (Zob. Biblia Tysiąclecia).
2. Odnośnie do ksiąg deuterokanonicznych piszesz: „Pan Jezus i Apostołowie nie powołują się na te księgi – ciągle zaś cytują księgi obecne w Tanach).”
Proponuję przyjrzeć się bliżej poniższym fragmentom – zawierają one liczne aluzje do faktów czy wypowiedzi zawartych w księgach deuterokanonicznych. Fragmenty te oraz całość treści tych ksiąg jest zgodna z nauczaniem Nowego Testamentu. Księgi deuterokanoniczne ponadto często opisują lub powołują się na fakty zawarte w innych księgach Starego Testamentu.
Mt 24:15, Mk 13:14 por. 1Mch 1:54, 6:7;
Mt 12:33 por. Syr 27:6.
Mt 9:36, Mk 6:34 por. Jdt 11:19;
Łk 21:24 por. 1Mch 3:45, 51;
Łk 24:4 por. 2Mch 3:26;
Łk 12:19n. por. Syr 11:19;
J 10:22 por. 1Mch 4:59;
Hbr 11:35 por. 2Mch 6:18-7:42;
1Kor 10:20 por. Ba 4:7;
1Tes 4:6 por. Syr 5:3;
Jk 1:13 por. Syr 15:11nn.;
Ef 6:14, 1Tes 5:8 por. Mdr 5:18 (por. Mdr 2:12-23);
1Kor 2:9 por. Syr 1:10;
1Kor 6:2 por. Mdr 3:8;
Jk 1:19 por. Syr 5:11;
Mt 27:43 por. Mdr 2:18nn.;
Dz 20:32 por. Mdr 5:5;
Rz 5:12 por. Mdr 2:24;
Ap 15:3 por. Tb 13:7, 11;
3. Piszesz: „Jednocześnie warto nadmienić, że rozstrzygnięcie ze strony Kościoła Rzymskiego zapadło na soborze Trydenckim w połowie 16 wieku – jako odpowiedź na “domknięcie” kanonu ST przez protestantów (patrz punkt 4)”.
Prawdą jest to, że kanon został wtedy zdefiniowany dokumentem soboru, a stało się tak, dlatego iż protestanci zanegowali kanoniczność niektórych ksiąg. Wcześniej nikt tego nie robił, dla wszystkich było oczywiste, że kanon to właśnie te księgi (wystarczy zobaczyć liczne średniowieczne rękopisy). Wobec rozszerzającej się reformacji określenie kanonu oficjalnym dokumentem na Soborze Trydenckim stało się konieczne, aby wierni Kościoła Katolickiego mieli pewność które księgi Kościół Katolicki uznaje za natchnione.
Z racji, że godzina jest już późna przytoczyłem tylko te 3 przykłady nieścisłości lub też mijania się z prawdą (pkt. 1 ) . Jeżeli dyskusja zostanie podjęta to z przyjemnością podejmę następne kwestie. Pozdrawiam.
darekmówi
27 sierpnia 2013w16:05Ad 1.
O Liście Jeremiasza nie wiedziałem. Przepraszam, poprawię wpis.
Ad 2.
Niech czytelnik sam osądzi twoją argumentację, najlepiej porównując fragmenty, które podałeś. Polecam korzystanie z biblii internetowej http://biblia.apologetyka.com/read/
Nikt nie twierdzi, że księgi deuterokanoniczne są bezwartościowe. Są one literaturą religijną tamtych czasów, być może najlepszą. Są kontemplacją nad przekazem Ksiąg Bożych. Nie są jednak Księgami Bożymi – w tym cała różnica.
Ad 3.
To nieprawda, że wszyscy się zgadzali, że księgi o których mowa to Pismo Święte.
Co do dalszej dyskusji, uważam że nie jest potrzebna.
Pozdrawiam.